ابن الرضا (علیه السلام)

دارم دلی دریای خون از ظلــــــم و عــــــدوان

بحر بصر ، از درد و قسمــت كــــرده طغــــــیان

مرغ دلم را كــــــــرده صیـــــــادی نشــــــــانه

می‌سوزم و می‌ســــــازم از دســــت زمانــــــــه

بر دام محنت، مبتلا شـــد مــــــــرغ جانــــــم

دیگــــر نمــــــانده طاقــــــــت و تاب و توانـــــــم

در ماتم  فرزنـــــــد سلطــــــــان خراســــــــان

یعنی جواد ، ابن الرضـــا ، محبــــــوب جانــــان

شاهی كه رویش قبله اهــــل وفـــــا بــــــــود

هم كان علم و حلــــــم وهم بحــــــــر عطـــــا بود

آن تالی قرآن ، ولــــــیّ حـــــــــیّ سرمــــــــد

كشــــــاف اهل نهـــــــــان ، مــــــــرآت  احمـــــد

از بهر قتـــل مقتــــــــــدای ربــــع مسكـــــون

پنجه به خونش كرده رنگین دخـــت مامــــــــــون

یارب ، شد از زهر جفا قلبـــــــش پریشـــــان

افسرده خاطر شـــــد عزیـــــز حــــــیّ سبحــــــان

زهر ستم بر قلب محزونــش اثــــــر كــــــــرد

خون جگر جاری ز مژگـــان بصــــــــر كـــــــــرد

هر لحظه او می‌گفت در ســــــوز و گــــدازم

من سوختم از تشنگی ، یارب ، چــــه ســــــــازم

جاری ز جوی دیده‌ام ، سیـلاب خون اســـت

درد و غم و اندوه من ، از حد فـــــزون اســـــــت

در را به رویش بستـــه آن شـــــوم ستمگــــــر

با لعل عطــشان داده جـــــان، سبــــــط پیمبـــــــــر

چون كهــــــربا گشتــــــــه جمــــال دلربایــش

گشته كمــــان از بار غــــــم ، قــــــــد رسایــــــش

در نوجوانی ، گلشن عمــــرش خــزان شــــد

حیران و مفتون از غمــش ، پیر و جوان شـــــــد

چون جد مظلومش حسین، لب تشنـه جان داد

جان را به راه حی سبحــــــــان ، ارمغــــــــان داد

از دود آهـش ، نیلگــــــون روی فلـــك شــــد

حال دگرگون ، خاطر جـــــــن و ملــــــــك شــــــــد

گراز تنش ، از زهر كین ، تاب و توان رفـــت

جسم حسین ، عـریان و رأســــش بر سنان رفـــت

از خون شــــــریان حسیــــــن و نوجوانــــان

رنگین شــده صحــــــرا و روی مهـــــــر تابـــــان

ام المصائب ، دختــــــر زهــــــرای اطهـــــــر

بگرفــت در بر ، همچــــو جان  ، جســــم بـــــرادر

گفتا برادر جان ، تویـی نـــــــور دو عینــــــم

ای سر بریـــــده از قـــــفا ، بی‌كــــــس حسینــــــــم

برخیز و فكر زینــــب دور از وطــــــن كــــن

یـاد از غـــــزالان حرم ، فخــــــر زمــــــــن كـــــن

جسم لطیفت همچو مصحــف گشتــــه اوراق

در دامــــن صحــــــرا و بر مــــــــرآت خـــــــــلاق

من ذاكر و مــــــــداح سلطــــــــان عبـــــــادم

یك قطــــــــره از دریـــــای احســــــان جــــــــوادم