تبیان، دستیار زندگی
در این بخش به یکی از بزرگترین دغدغه های خانواده ها و دانش آموزان خواهیم پرداخت و تلاش بر آن داریم که دانش آموزان پس از آشنایی با این مبحث در آینده ای نه چندان دور در زندگی خود با درک درست از آموزه های دینی بتوانند زندگی شایسته ای را انتخاب کنند. ...
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دوست یابی (2)

دوستی

از وظایف مهم و خطیر بخش امور تربیتی و پرورشی در مدارس می توان به توجه مستمر به منویات و رهنمودهای امام راحل و مقام معظم رهبری و اهتمام برای اقامه نماز جماعت و اعتلای فعالیت های قرآنی و تعظیم شعائر دینی و انقلابی در مدرسه می باشد، بر همین پایه، بخش مرکز یادگیری همراه همیشگی معلمان پرورشی در چند سال اخیر فعالیت هایی در بخش شعرهای مناسبتی، متن مجری های مناسبتی، قرآن و صبحگاه در مدرسه مقالاتی را ارائه داده است، با توجه به استقبال این عزیزان در مدرسه، بر آن شدیم که با ارائه مسائل و شبهات دانش آموزان در سنین مختلف، آن ها را برای ورود به جامعه بزرگ تر از خانواده و مدرسه آماده نماییم. بسیاری از مسائل طبق فرمایشات مقام معظم رهبری، دانش آموزان و خانواده های آن ها را با سبک زندگی اسلامی آشنا می نماید.


در این بخش به یکی از بزرگترین دغدغه های خانواده ها و دانش آموزان خواهیم پرداخت و تلاش بر آن داریم که دانش آموزان پس از آشنایی با این مبحث در آینده ای نه چندان دور در زندگی خود با درک درست از آموزه های دینی بتوانند زندگی شایسته ای را انتخاب کنند.


در طرح درس دوست یابی (1) درباره اهمیت دوست و همنشین خوب به ویژه برای نوجوانان و جوانان و نیز معیارهای انتخاب دوست صحبت کردیم که در این طرح به ادامه ی سخن درباره ی آن ها خواهیم پرداخت.


گفتیم که انسان ابتدا باید دوست خود را آزمایش کرده سپس با وی طرح دوستی بریزد؛ افراد عاقل و باتجربه در انتخاب دوست سخت گیر و دیر پسندند و اگر بخواهند با کسی طرح دوستی بریزند، با راهنمایی عقل و دور از احساس قدم بر میدارند. ابتدا با او مانوس می شوند تا از طرز تفکر و کیفیت معاشرتش آگاه گردند، سپس از وضع اخلاقی و سوابق زندگی اش مطلع می شوند و در خلال برخوردها به شکل های مختلف امتحانش می کنند. پس از آنکه او را از هر جهت شایسته ی دوستی یافتند و به صلاحیت او مطمئن شدند، با او رفیق می شوند. بدیهی است چنین دوستی عاقلانه و رفاقت حساب شده و دقیق، علاوه بر آنکه بی خطر است، پایدار و ثابت خواهد ماند.

امام علی ( ع ) می فرماید: « من اتخذ اخاٌ بعد حسن الاختبار دامت صحبته و تاکدت مودته » ( غرر الحکم، ج2، ص 695)،« کسی که پس از آزمایش صحیح شخصی را برای دوستی انتخاب کند، رفاقتش پایدار و مودتش استوار خواهد ماند ».


باید توجه داشت، انتخاب دوست تنها بر اثر یک برخورد عادی یا پیشامد اتفاقی نباشد. نباید بدون اطلاع از سوابق خانوادگی و صفات اخلاقی با وی رفیق شد و نسنجیده عمیق ترین روابط دوستی را با او برقرار ساخت. چنین دوستی های تصادفی وحساب نشده، می توانند ثمرات تلخی به بار آورند. ممکن است نوجوان پاکدل و زودباوری را مجبور کند برخلاف میل باطنی خود اسیر رفاقت عنصر فاسدی شود و مدتی طولانی مشکلات و پیامدهای سنگین دوستی او را تحمل کند.

امام علی ( ع ) می فرماید: « من اتخذ اخاٌ من غیر اختبارٍ الجاه الاضطرار الی مرافقة الاشرار » ( غررالحکم، ج2، ص 695) « هر کس بدون آزمایش با دیگران پیمان دوستی ببندد، باید به رفاقت اشرار و افراد فاسد تن دهد » .

دوستی

یکی دیگر از معیارهای انتخاب دوست:


3. رازداری و امانت داری در دوستی
افراد عاقل در نهایت صمیمیت نیز از پیشامد اختلاف و جدایی غافل نیستند. به همین جهت در ایام رفاقت تندروی ندارند و حدود روابط دوستانه ی خود را با رفقای خویش بادقت و عاقبت اندیشی تعیین می کنند، اما جوانان خام و ساده دل که در انتخاب دوست پیرو عواطف و احساسات آنی خود هستند، به آینده ی دوستی فکر نمی کنند و ارتباط دوستی شان را یک پیوند ثابت و ناگسستنی می پندارند، به اندازه ای که در دوستی و یکرنگی افراط  می کنند که همه ی اسرار خود را برای هم بازگو می کنند.

ضرر این تندروی در دوستی وقتی آشکار می شود که بر اثر یک پیشامد نامطلوب، بارنجش خاطر از هم قهر می کنند و دوستی آن دو به دشمنی تبدیل می شود. در این موقع است که برای انتقام جویی، هریک راز دیگری را فاش می کند تا به این وسیله رفیق گذشته ی خود را رسوا کند.


امام صادق ( ع ) می فرماید: « لاتطلع صدیقک من سرک الا علی ما لو اطلع علیه عدوک لم یضرک فان الصدیق قد یکون عدوک یوما ما » ( بحار الانوار، ج 74، ص 177) « دوست خود را از اسرار زندگی ات آگاه مکن، مگر آن رازی که اگر به فرض دشمن تو بداند به تو زیان نمی رساند، زیرا دوست کنونی ممکن است روزی دشمن تو گردد ».

به طور کلی با توجه به روایت ها و توصیه های معصومین (ع) شرایط ذیل را برای انتخاب دوست می توان برشمرد:
1. آسایش دوست را آسایش خود بداند.
2. مال و ثروت خود را از دوست دریغ ندارد.
3. خواری و رسوایی دوست را رسوایی خویش به شمار آورد.
4. در گرفتاری ها دوست را فراموش نکند.
5. در ظاهر و باطن با دوست خود یکی باشد.
6. زینت و افتخار دوست را زینت و افتخار خود بداند.


مرکز یادگیری سایت تبیان - تهیه: فاطمه شیرزاده
تنظیم: مریم فروزان کیا