تبیان، دستیار زندگی
عنصری است که در جدول تناوبی با نشان Ba و عدد اتمی 56 قرار دارد. باریم که عنصری نرم و فلزی می باشد در درجه حرارت بسیار بالایی ذوب شده و جزو فلزات قلیایی خاکی است. اسید آن را باریتا نامیده و حالت اصلی آن به صورت سولفات باریم در سنگ معدن یافت می شود....
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

باریم

عنصری است که در جدول تناوبی با نشان Ba و عدد اتمی 56 قرار دارد. باریم که عنصری نرم و فلزی می باشد در درجه حرارت بسیار بالایی ذوب شده و جزو فلزات قلیایی خاکی است. اسید آن را باریتا نامیده و حالت اصلی آن به صورت سولفات باریم در سنگ معدن یافت می شود و به علت واکنش شدیدی که با آزمایش‌های مربوط به هوا نشان می دهد هرگز به صورت خالص یافت نمی شود. ترکیبات این فلز به میزان کم در تولید رنگ و شیشه سازی کاربرد دارد.

باریم

خصوصیات قابل توجه

باریم عنصری فلزی است که از نظر شیمیایی شبیه کلسیم است اما در حالت خالص خود به رنگ سفید خاکستری مثل سرب است. باریم وقتی در معرض آزمایش‌های مربوط به هوا قرار بگیرد به راحتی اکسیده شده و نسبت به آب و الکل قدرت واکنش بالایی دارد. برخی از ترکیبات این عنصر به علت چگالی بالایشان قابل توجه هستند مانند سولفات آن که به آن اسپار سنگین ( Heavy Spar) می گویند.

کاربردها

باریم

باریم عمدتاً در تولید شمع اتومبیل ِ لامپ های الکترونی ِ وسایل آتش بازی و لامپ های فلورسنت مورد استفاده قرار می گیرد به علاوه :

  • به عنوان "گیرنده" در لامپ های الکترونی
  • سولفات باریم به علت رنگ سفید ثابتی که دارد در رنگ ها موارد تشخیصی با اشعه X و شیشه سازی کاربرد دارد.
  • سولفات باریم به عنوان یک عامل سنگین کننده در سیالات چاه زنی در حفر چاه نفت و تولید لاستیک کاربرد وسیعی دارد .
  • کربنات باریم سم موش کش مفیدی است و نیترات باریم و کلرات رنگ های وسایل آتش بازی را می سازند.
  • سولفید باریم ناخالص وقتی در معرض نور قرار بگیرد ویژگی فسفر را پیدا می کند (درخشندگی در تاریکی)
  • نمک های باریم گاهی در فرایندهای پزشکی مانند عکس برداری از دستگاه گوارشی مورد استفاده قرار می گیرد.
  • لیتوپون ( رنگدانه ای که حاوی سولفات باریم و سولفید روی است ) قدرت پوشش خوبی دارد و در صورتی که در معرض سولفیدها قرار بگیرد تیره نمی شود.

تاریخچه

باریم (از واﮊه یونانی barys به معنی سنگین ) را برای اولین بار کارل شیل ( Carl Scheel) در سال 1774 کشف کرد و در سال 1808 سر هامفری دِوی ( sir Humphry Davy) در انگلستان آن را استخراج نمود. گوِتون دموروو برای اولین بار اکسید آن را باروت ( barote ) نامید که آنتوین لاووازیه آن را به باریتا تغییر داد و مدت کوتاهی بعد از آن ِ این عنصر باریم نامگذاری گردید.

باریم

پیدایش

چون باریم به سرعت در آزمایش‌های مربوط به هوا اکسیده می شود به دست آوردن این فلز به صورت خالص بسیار مشکل است. ابتدا این عنصر به صورت سولفات باریم در کانی ها است ِ و از آن ها استخراج می شود که به صورت کلرید باریم بلوری است.

ترکیبات

مهم ترین ترکیبات باریم عبارت است از : پیروکسید باریم ِ کلرید ِ سولفات ِ کربنات ِ نیترات و کلرات. باریم هنگام سوختن رنگ شعله را سبز می کند..

ایزوتوپ ها

باریم به صورت طبیعی دارای ترکیبی از هفت ایزوتوپ پایدار است. 22 ایزوتوپ شناخته شده اما بیشتر آن ها به شدت رادیو اکتیو بوده و دارای نیمه عمرهایی از چند هزارم ثانیه تا چند دقیقه هستند. تنها استثنا  باریم 133 است که نیمه عمر 51/10 سال دارد.

هشدارها

کلیه آب ها و اسیدهایی که حلال ترکیبات باریم هستند به شدت سمِی مِی باشند. چون اکسیداسیون به راحتی رخ می دهد لذا برای حفظ باریم باید آن را در سیالی با پایه نفت نگهداری نمود.


مرکز یادگیری سایت تبیان