سختی های شیرین شغل پر دردسر

با نگاهی به تقویم رسمی کشور، می‌توان دریافت که برای بسیاری از شغل‌ها روزی به گرامیداشت و بزرگداشت فعالان آن شغل اختصاص یافته است. روز پزشک، روز پرستار، روز کارمند، روز کارگر، روز معلم، .... و در این میان 17 مرداد را هم برای شغلی کنار گذاشته‌اند که حاصل کارش همین روزنامه‌ای است که در دستان شماست.

با نگاهی به تقویم رسمی کشور، می‌توان دریافت که برای بسیاری از شغل‌ها روزی به گرامیداشت و بزرگداشت فعالان آن شغل اختصاص یافته است. روز پزشک، روز پرستار، روز کارمند، روز کارگر، روز معلم، .... و در این میان 17 مرداد را هم برای شغلی کنار گذاشته‌اند که حاصل کارش همین روزنامه‌ای است که در دستان شماست.
خبرنگاری البته شاید عنوان شغلی است که در این جا قرار است تمام زیر رده‌های مشاغل اطلاع‌رسانی را در بر گیرد.
گزارشگران رادیو و تلویزیونی، خبرنگاران خبـــرگـــزاری‌ها و سایت‌هــای خبری، روزنامه‌نگاران، دبیران، سردبیران و حتی به قولی عکاسان و تصویربرداران خبری همگی تحت یک عنوان تلقی می‌شوند و آن هم خبرنگاری است. شاید این موضوع پربیراه هم نباشد، چرا که در نهایت اولین مصالح کار، «خبر» است و «نگاشتن» آن به هر ترتیب خبرنگاری محسوب می‌شود.

حرفه خبرنگاری حرفه‌ای سخت در کنار زیبایی‌های خاص خودش است.گاهی در جامعه ما از سختی کار خبرنگاران سخن به میان می‌آید و هرکس در حد شناخت خود از این شغل پردردسر، پراسترس و پرتنش و نیز شغلی که گاهی با وجود سختی‌های کشنده‌اش شور و شیرینی را نیز به همراه دارد، سخن می‌گوید. ولی تا زمانی که افراد در این جایگاه قرار نگیرند و با سختی‌های آن دست و پنجه نرم نکنند کسی این شغل پرمشغله، سخت و کم درآمد را لمس نمی‌کند.

خبرنگاران مشکلات اجتماعی را جستجو می‌کنند، به واقعیت‌های تلخ پی می‌برند، مسائل و نیازهای جامعه را درک می‌کنند و برای انتشار آن خود را مسئول می‌دانند و چون رابط بین مردم و مسئولان هستند نمی‌توانند بی‌تفاوت باشند و غفلت بورزند در نتیجه با قلم خود به جنگ کاستی‌ها، سهل‌انگاری‌ها و کمبودهای موجود می‌روند و گاهی هم در این راه تنبیه و تحقیر می‌شوند، ولی باز دست از کار رسالت خود برنداشته و همچنان در راستای آبادانی و اطلاع‌رسانی می‌تازند. با تمام این احوالات کمتر مسئولی است که به یاد خبرنگار و مشکلات پیش روی او و خانواده‌اش باشد، ولی با شهادت شهید محمود صارمی خبرنگاران هم روزی برای خود داشته و می‌توانند پس از یک سال کار، تلاش، نقد و گرامیداشت مسئولان، مقام و جایگاه خود را ارج نهاده و به یاد مشکلات خود نیز باشند.
در اکثر جوامع مشاهده می گردد که برخی کارها تخصصی و برخی کارها نیز نوعی گذراندن ساعات است و ماحصلش نتیجه کار برای کارفرما و جامعه است و همه چشم به روزهای پایانی هر ماه دوخته اند تا حقوق خود را دریافت کنند و باز منتظرند که تفاوتی را در دریافتی شان ببینند که آیا پاداش اضافه کار یا امتیازی نصیبشان می گردد یا خیر و همیشه رضایت کارگر با کارفرما یا کارمند با مدیر در بعضی مواقع در پرداخت امتیازات مشخص می گردد و این امر هم عادی است اما در بحث بعضی کارها و مشاغل ، ناآگاهی برخی ها در آشنایی با کارکرد بخش کوچک اما مهم و ضروری جامعه مثل خبرنگاران ، باعث نادیده گرفتن خدمات و تلاشهای این زحمتکشان امر خبررسانی می شود و اختصاص روزی به نام خبرنگار هر چند شاید نتواند جوابگوی سختی کار آنان باشد اما می تواند بعنوان مراسم و مناسبت و روزی باشد که همه مردم هم خبرنگار را بشناسند هم با کار و سختی های کارش آشنا گردند و هم بنحوی از او تجلیل شود .
شاید این نکته به ذهن برسد که چرا توجه ویژه به خبرنگاران مهم است؟ مگر خون آن‌ها نسبت به دیگران رنگین‌تر است؟
واقعیت این است که خبرنگار مطالبه‌گر خواسته‌ها و نیازهای جامعه محسوب می‌شود. بدون حضور رسانه‌ها و خبرنگارانشان، هیچ کدام از اقشار جامعه نمی‌توانند آن چنان که باید صدای خود را به گوش دیگران و از جمله مسئولان برسانند. این در حالی است که خبرنگاران آن قدر که در زمینه پرداختن به امور جامعه و مطالبه‌گری به عنوان واسطه مردم و مسئولان کوشا هستند، در مورد خود مطالبه‌گری نمی‌کنند. در مقابل نیز بدون وجود رسانه‌ها، مسئولان از بسیاری از نیازهای اجتماعی، مطالبات مردمی، مشکلات، کمی‌ها و کاستی‌ها و حتی در نقطه مقابل حاصل اثر عملکرد خود در پیشرفت‌ها و بهبود اوضاع مطلع نمی‌شوند. نبودن شمشیر دموکلس نقد و انتقاد رسانه بر بالای سر مسئولان می‌تواند آسیب‌ها و فسادهای بسیار به همراه داشته باشد. در نتیجه جمع این دو مقوله، این انتظار بزرگی نیست که بخواهیم یک بار هم که شده، دیگران به رسانه و اهالی رسانه توجه کنند.
در یک منظر اسباب کار خبرنگار اگر قلمی و کاغذی است اما همین ابزار کوچک و شاید ارزان ، موجب تحولی می گردد موجب می گردد راهی ساخته شود، مدرسه ای آباد گردد ،حادثه ای بخیر بگذرد ،بیماری سلامتی بدست بیاورد ، بی خانمانی خانه دار گردد گرسنه ا ی سیر و تشنه ای سیراب گردد و در نمایی بزرگتر جنگی پایان یابد .

اگر کارگر معدنی به اعماق زمین می رود و امید به بازگشتش نیست ،اگر متخصصی در قعر زمین به اکتشافی دست پیدا می کند و خطری او را تهدید می کند و اگر هر کار سختی که در ذهن بیاوریم با حادثه ای همراه است ، شغل شریف خبرنگاری هم بازی با مرگ است و گاهی هم این جان باختن بعنوان مرگی شریف همانند شهادت برایش رقم می خورد . از منظری دیگر اما خبرنگار شغلی است که حقوق و دستمزد خاصی ندارد؛ وقت و بی وقت و سرما و گرما و کوه و دشت و بیابان و صخره و جنگل و زمین و هوا را نمی شناسد اکثر خبرنگارانی را که می شناسیم حتی با هزینه خود برای انتشار و انعکاس خبری کوشش می کنند بخاطر مردم بخاطر اهمیت به شهر و دیار و کشور خود ، بخاطر اینکه دیگران را از رویدادی باخبر سازند بخاطر اینکه بگویند شهر زنده است جامعه زنده است و راستی بغیر از عشق و علاقه چه چیز باعث می گردد تا کاری با این مشقت ، بدون حقوق و دستمزد همراه باشد بغیر از عشق به خبر و اطلاع رسانی چه چیز می تواند عزم آنان را جزم کند.
با وجود مشقت ها و سختی های کار خبرنگاران ،سال‌هاست که در روزهای نزدیک به 17 مرداد، رسانه‌ها پر می‌شوند از تقدیرها و گرامیداشت‌های مسئولان خطاب به قشر خبرنگار؛ عده‌ای خسته نباشید می‌گویند، برخی از مشکلات خبرنگاران حرف می‌زنند و عده‌ای برای رفع این مشکلات وعده می‌دهند. در این میان هستند برخی سازمان‌هایی که به بهانه این روز مراسم تقدیر از خبرنگار برگزار می‌کنند و در طنزی جالب، گزارش عملکرد خود را ارائه می‌دهند! رسانه‌ها هم خود همه این گفته‌ها و وعده‌ها را می‌نویسند، اما شاید هیچ کدام از خبرنگاران دیگر انتظار عملی شدن آن‌ها را نداشته باشد. حتی عملی شدن نصفه و نیمه برخی وعده‌ها نیز نتوانسته است آن چنان که شاید و باید در مسیر رفاه خبرنگاران قدمی بردارد و عناوین پرطمطراقی مثل «وام مسکن خبرنگاران»، «قرار گرفتن در رده مشاغل سخت و زیان‌آور»، «بیمه خبرنگاری»، «ساماندهی و تعیین مصادیق خبرنگاری با اعطای کارت حرفه‌ای» و .... هم تنها در لابلای اخبار دیده می‌شوند و نه در عرصه عمل!
مسئولین باید بدانند حمایت از خبرنگار در شعار دادن و مراسم روز خبرنگار خلاصه نمی شود بلکه حمایت از خبرنگار در عمل، با احترام به آزادی قلم و آزاد اندیشی به اثبات می رسد. مقام و منزلت خبرنگار با هیچ شغلی قابل قیاس نیست، خبرنگار آئینه جامعه است و هر آنچه را در جامعه است و افراد انجام میدهند بدون کم و کاستی می نمایاند.
حتی ممکن است به خاطر همین شفافیت در اطلاع رسانی و خبردهی بعضی ها تاب نیاورند و آنرا بشکنند و اینجاست که بازهم این جسم شکسته از انجام وظیفه کوتاهی نمی کند.
تعهد، بصیرت، روشنگری، بیان حقایق، نقد منصفانه و سازنده، در نظر گرفتن مصلحت جامعه و نظام بخشی از آرمانهای شهدای والامقام عرصه خبر و اطلاع رسانی است که میراث عظیم اخلاق رسانه ای را برای قشر فرهیخته، فرهنگ ساز و زحمتکش اصحاب رسانه بر جای نهاده اند تا رسالت خویش را به نحو احسن انجام دهند. حال روی سخن ما با مسئولین است :
اگر روز خبرنگار را گرامی میدارید به فکر روزی آنها نیز باشید. امنیت شغلی، بیمه، مسکن و ... مشکلاتی است که آزادی افکار را از خبرنگار می ستاند و وی را از انجام رسالتش دور می سازد.