بزرگان اهانت را چگونه پاسخ میدادند؟!
![](https://img.tebyan.net/big/1385/09/1422121041086218871851187224348154136225135.jpg)
شیخ مرحوم در خاتمه مستدرک در ترجمه خواجه نصیرالدین طوسی قدسسرّه نقل کرده که روزی از شخصی کاغذی به دستش رسید که در آن، کلمات زشت و بدی نسبت به ایشان روا داشته بود. از جمله این کلمه قبیحه؛ که یا «کلب بن کلب».
محقق مذکور چون آن کاغذ را مطالعه فرمود جواب آن را به متانت و عبارات خوش، مرقوم داشت بدون یک کلمه زشتی. از جمله مرقوم فرمود که: قول تو خطاب به من "ای سگ"، این صحیح نیست زیرا که سگ به چهار دست و پا راه میرود و ناخنهایش طویل و دراز است ولکن من منتصب القامهام(1) و بشرهام(2) ظاهر و نمایان است، نه مانند کلب(3)، پشم دارم، و نه ناخنهایم پهن است و ناطق(4) و ضاحکم(5)، پس این خواصّی که در من است به خلاف خواص کلب است. و به همین نحو جواب کاغذ او را نگاشت و او را در غیابت جب مهانت(6) گذاشت.
پی نوشتها:
1- به روی دو پا راه میروم.
2- پوست بدن .
3- سگ .
4- سخنگو.
5- خندان.
6- غلبه بر نفس نمود.
منبع:
خاتمه مستدرک، ج 2، ص 423.
لینک مطالب مرتبط :
![مشاوره](https://img.tebyan.net/ts/persian/QuestionArticle.png)