سوم اردیبهشت هر سال به نام روز بزرگداشت شیخ بهایی نام گذاری شده است.بی شک کمتر کسی را در کشورمان می توان یافت که نام پر آوتزه شیخ بهایی را نشنیده باشد .شیخ بهایی از بزرگترین و نام آور ترین علمای شیعه در طول تاریخ است.
تحریم گوشت منجمد وارداتى هم که فتواى ایشان در آن باره در 26 فروردین 53 منتشر شده و گسترش یافت، از اقداماتى بود که رژیم را سخت دچار مشکل کرده و به ساواک توصیه شد که هر کسى آن استفتاء را در دست دارد، فورا دستگیر شود.
یک بار به خاطر لو رفتن یکی از نامههایم، زندانی شدم .گویا نامه را در صندق پستی آقای قطبزاده در خارج از کشور پیدا کرده بودند. معلوم شد سفارت روی صندق او اشراف داشت.
در زمان بازداشت امام در خرداد 42 وى ضمن اطلاعیه بسیار تندى علیه رژیم، در پایان تأکید کرد: «به آن ها که مى گویند روحانیت نباید در سیاست دخالت کند، اعلام مى کنم که دین ما دین اسلام و سیاست ما سیاست اسلامى است و مسلمان از سیاست و نظارت در امور کشور اسلامى نم
بعد از تبعید امام قرار گذاشتیم در طول ماه، هرشب یک نفردر مسجد جامع سخنرانی کند تا دستگیر شود!. معمولاً شب اول یا دوم میگرفتند و نفر بعدی برای سخنرانی میآمد.ارزش این کار بخاطر این بود که میخواستیم بگوییم مبارزه باقی است و آن جلسه، مرکز مبارزین شده بود.
شرف الدین با توجه به مشکلاتی که سالهای زیادی دامن گیر کشورهای اسلامی بود برای اولین بار وارد میدان مبارزات سیاسی و درگیریهای اجتماعی شد و همگام با گروههای استقلال طلب لبنان حرکت کرد.
در زمان حیات آیتالله بروجردی، با همه علاقهای که به ایشان داشتیم، سکوت و مدارای ایشان را نمیپسندیدیم و بعدها متوجه شدیم که همان سکوت پایهگذار انقلاب اسلامی بود.
شرف الدین عاملی نیم قرن تمام با همه توان علمی و معنویاش، با قلم و بیان و عمل صادقانه در ایجاد اتحاد بین مسلمین کوشید و از هیچ سعی و تلاشی دریغ نورزید که بهترین حرکت ایشان در این زمینه تالیف کتاب «الفصول المهمه فی تالیف الامة» بود که عملا تاثیر زیادی در
مدرسه علمیه آیت الله العظمی بروجردی یا مدرسه خان در ضلع شرقی میدان آستانه حضرت فاطمه معصومه و جنب بازارچه معروف گذر خان واقع شده است .
سنگ بنای این مدرسه که در نوع خود یکی از ابنیه دیدنی و زیبای شهر قم بشمار می رود به سال1123(ه.ق) توسط شخصی بنام مرحوم
یکی از خصوصیات بارز آیت الله بروجردی این بود که همانگونه که بر علوم مختلف مسلط بودند در همه امور هم دستی داشتند. فقط به فکر تدریس نبودند بلکه همیشه نیاز ها را می سنجیدند و به همه احتیاجات فکر می کردند.
حوزههای علمیه، در طول تاریخ سرنوشت ساز شیعه، همواره رهبری امت اسلام را بر دوش داشته و با اتکاء به قرآن و عترت علیهم السلام، رهروان راه حقیقت را به ساحل فلاح و رستگاری رهنمون گردیده اند. در بین این حوزهها، حوزه علمیه نجف اشرف از قدمتی به بلندای تاریخ اسل
محقق کرکی وارد نجف شد و ایامی که در آنجا اقامت داشت لحظهای از درس و بحث غافل نبود و در سایه عنایات اهل بیت علیهم السلام به فعالیت خویش ادامه داد و از برکات آنان بهره برد و برای موفقیت در کارهای خویش از آنها مدد جست.
امام معمولاً سعی میکردند که به احمد آقا مسئولیتی ندهند. چند مورد بود که ما میخواستیم، ولی امام میگفتند: احمد آقا الآن کار دفتر ما و کار ما را دارد میکند. این کار کمی نیست. شما بگذارید او فرصت بیشتری داشته باشد که بهتر به کارهای خودش برسد، بالاخره ا
در زمانی که مبارزات شروع شد و ما در خدمت امام بودیم، بیشتر نزدیک شدیم، آن وقت حاج احمد آقا هنوز کوچک بود. من بیش از ده سال از احمد آقا بزرگتر بودم. ایشان آن موقع هنوز درس میخواند. دانشآموز بود. کم کم که بنا شد احمد آقا طلبه شود و طلبه شد یک تناسب صن
مرحوم آیة اللّه دهكردی (ره) از جمله بزرگانی هستند كه با مرحوم آیة اللّه شیخ محمّد تقی نجفی و حاج آقا نوراللّه نجفی، همفكری و همكاری در مبارزه داشته اند.
در قضیه کاپیتولاسیون، یکی از مقامات آمده بود قم که با امام ملاقات کند. امام اجازه ملاقات به او نداده بود؛ لذا او هم به حضور آقا مصطفی رفته و گفته بود: اگر امام علیه کاپیتولاسیون حرف میزند مواظب باشد علیه آمریکا حرف نزند.
در دیدگاه عرفان اسلامی كه انسان به مظهر خدا تعریف می شود، این تذكار وجود دارد كه مظهریت انسان، اگر چه كامل است، ولی در بدو حركت سلوكی، در اغلب موارد به صورت استعداد ناشكفته در او نهفته است؛ بنابراین تمامی برنامه های سلوكی در عرفان عملی نیز به منظور فعلیت
امام مقید بودند که ما از بچگی حجاب شرعی مان را حفظ کنیم. در منزل، حق انجام هیچ گونه معاصی، از جمله غیبت، دروغ، بی احترامی به بزرگتر، و توهین به مسلمانان را نداشتیم.
علامه امینی با تلاش مستمر و تحقیقات بسیار توانست به درجات بالای علمی دست یابد و از چهار تن از علمای آن زمان اجازه اجتهاد بگیرد و کتب نفیسی تالیف کند، او که مجتهدی مسلم شده بود وظیفه خود دید که به وطن باز گردد و به رسالت الهی خویش جامه عمل بپوشاند.