روشی برای ایجاد شادابی درنوجوانان
نوجوان امروز با نشاط نیست (1)

از شنبه تا پنج شنبه ، از صبح زود تا نیمه ی شب ، از شرق تا غرب شهر ، همیشه و همه جا ، فقط كار و كار و كار.

فقط فشار روی كلاژ زمان و توقف روی دنده چهار زندگی و فقط سرعت .

به هوای آنكه نكند روزی قطار نامرئی تكنولوژی و مدرنیته ، از ایستگاه های كوچك ذهن مان بگذرد و ما جا بمانیم .

زمانه ی بدی است این هزاره ی سوم . هزاره ی بیماری های روانی را می گویم ، كه از طاعون و وبا و جزام هم خطرناك تر است . زمانه ای كه مثل همیشه ، ابر و باد و مه و خورشید و فلك در كارند ، اما خواب غفلت و فراموشی ، آنچنان آدمیان را در برگرفته كه نه خود را می بینند ، نه آنانی را كه به دست ما سپرده شده اند ، تا شكوفای شان كنیم و به آینده بسپاری مشان.

پدر عزیز ! مادر گرامی !

روی صحبت سایت تبیان در این مقاله با شماست . قصد داریم در این مجال كوتاه ، به مسئله ای اشاره كنیم كه شاید در گذر روزگارتان به فراموشی سپرده شده باشد .

مسئله ی اصلی این است كه نوجوان امروز ، در اصل و باطن خویش با نشاط نیست . تحقیقات نشان می دهد كه نوجوانان در سی سال گذشته روحیه ای شاداب ندارند .اگرچه افسردگی را بیماری فراملی نامیده اند ، اما در ایران به شدت رو به افزایش است .

زمانی نوجوان با نشاط و لبریز از خوشنودی است كه از خود احساس رضایت دارد . با خویشتن وجودی اش در ارتباط است .می داند در زندگی چه می كند و از دنیا چه می خواهد .

نوجوان امروز در دوست یابی های خود ضعیف است و از مهارت های ارتباطی خوبی برخوردار نمی باشد . و هم اینان هستند كه چون در نوجوانی تطابق با محیط را نمی آموزند ، در جوانی نیز با همسران خود دچار مشكل می شوند . بالتبع عجیب نیست اگر از زبان خبرها بشنویم كه آمار طلاق رو به افزایش است.

اكثر نوجوانان دچار اختلالات رفتاری شدیدی هستند . پرخاشگری و وازدگی در آنان بیداد می كند . جملاتی مانند : نمی خواهم ! نمی شود ! ممكن نیست ! روزی نیست كه از دهان آنان بیرون نیاید . دید آنان نسبت به خود و محیط منفی است و این چنین نگرشی در دراز مدت ، آنان را دچار افسردگی و سرماخوردگی روانی می كند و درصد افت تحصیلی را بالا می برد .

همه ی این عوامل ما را برمی انگیزد تا بكوشیم با القای روحیه ای شاداب به نوجوانان ، آنان را از بیماری افسرگی برهانیم .

آیا شاداب كردن این است كه آنان را به سمت موسیقی یا فیلم های طنز سوق دهیم !؟ یا بهتر است انگیزه ی اصلی برای شادابی را به دست آوردن موفقیت بدانیم ؟

پسری شاد است كه در انجام یك آزمایش سخت موفقیت به دست آورده ، یا پسری كه یك ساعت به موسیقی گوش داده است ؟

می توان یكی از اصول مهم در بحث نشاط و طراوت نوجوان را احساس رضایت مندی دانست :

نوجوانی كه از جایگاه خود در خانه ، مدرسه و كلاس لذت می برد ، شاد است .وقتی زنگ آخر مدرسه می خورد ، نمی خواهد از مدرسه فرار كند . در كلاس از هم نشینی با دوستانش راضی است ، به دنبال گریز از خانه هم نیست .

نوجوانی با نشاط است كه از زندگی خود راضی است ، مدام این فكر را در سر نمی پروراند كه ای كاش برادر كوچكم نبود ! ای كاش مادرم برای من ارزش بیشتری قائل بود !

یكی دیگر از نشانه ای رضایت مندی كه باعث طراوت و سلامت روان نوجوان می شود این است كه از آفریننده ی خویش راضی باشد . خدا را متهم نكند . مدام نگوید : "چرا به دنیا آمده ام ؟ چرا در این خانواده هستم ؟ چرا در این شهر یا كشور زندگی می كنم ؟ و هزاران چرای دیگر . این افكار نوجوان را دچار غم و اندوه می كند .

حال به مهم ترین نكته می پردازیم و آن این است كه چگونه می توان این روحیه را در نوجوان ایجاد كرد ؟

به وجود آوردن این شادابی در فرزندان ، احتیاج به یك زیربنا دارد كه آن را خانواده می سازد . سرچشمه ی آن تربیت است و تربیت ، بسترسازی مناسب برای به فعل درآوردن استعدادهای مثبت بالقوه در فرزندان است .

ما بستر سازی می كنیم ، خود نوجوان است كه می روید ، رشد می كند و به ثمر می نشیند .

وقی ما یك دانه ی گندم داریم و می خواهیم آن را به ثمر برسانیم ، باید زحمت بكشیم : خاك مناسب ، آب به اندازه ، و نور كافی. دانه ی گندم در این شرایط خوب رشد می كند و یك دانه اش ، هفتاد دانه ی با بركت می شود. دررابطه با نوجوانان نیز همین گونه است : ما بستر سازی می كنیم ، خود نوجوان است كه می روید ، رشد می كند و به ثمر می نشیند .

در مقاله ی بعد به این نكته اشاره می كنیم كه پدران و مادرانی كه خود از پس مشكلات شان برنمی آیند و در پیچ و خم معضلات ، سرگردان و حیران می شوند ، چگونه می توانند الگو و سرمشقی برای نوجوان شان باشند ؟

در مقاله ی بعد به این بحث می پردازیم كه چگونه می توان روحیه ی نشاط و شادابی را به نوجوان القاء كرد .

ادامه دارد ...