کار بزرگ امام(ره)در بیان آیت الله خامنه ای

«...  چرا صدها میلیون مسلمان در سرتاسر عالم، به خاطر درگذشت یک انسان، این‏‌طور عزادار و داغدار شدند؟ محبوبیت امام ما به خاطر چه بود؟ جواب، یک کلمه است: به خاطر اسلام.»

اولین کار بزرگ او، احیای اسلام بود. دویست سال است که دستگاه‌های استعماری سعی کردند تا اسلام به دست فراموشی سپرده شود. یکی از نخست‏ وزیرهای انگلیس در جمع سیاستمداران استعماری دنیا اعلام کرده بود که ما باید اسلام را در کشورهای اسلامی منزوی کنیم! قبل و بعد از آن نیز پول‌های گزافی خرج شد تا اسلام در درجه‏ی اول از صحنه‏ زندگی، و در درجه‏ دوم از ذهن و عمل فردی انسان‌ها خارج شود؛ چون می‏‌دانستند این دین، بزرگترین مانع در راه چپاول قدرت‌های بزرگ و استکباری است. امام ما اسلام را دوباره زنده کرد و به ذهن و عمل انسان‌ها و صحنه‏ سیاسی جهان برگرداند.
دومین کار بزرگ او، اعاده‏ روح عزت به مسلمین بود. این‏‌گونه نبود که اسلام صرفاً در بحث‌ها و تحلیل‌ها و دانشگاه‌ها و صحن جامعه و زندگی مردم مطرح شود؛ بلکه بر اثر نهضت امام ما، مسلمان‌ها در همه جای عالم احساس عزت کردند.
یک نفر مسلمان از کشوری بزرگ که مسلمین در آن در اقلیت قرار دارند، به من می‏‌گفت: قبل از انقلاب اسلامی، مسلمان بودن خود را هرگز اظهار نمی‏‌کردیم. طبق فرهنگ آن کشور، همه اسم محلی داشتند، و هرچند خانواده‏‌های مسلمان روی بچه‏‌های خود اسم اسلامی می‏‌گذاشتند، اما جرأت نمی‏‌کردند آن اسم را اظهار کنند و از بیان آن خجالت می‏‌کشیدند! اما بعد از انقلاب شما، مردم ما با افتخار اسم اسلامی خود را می‏گویند، و اگر از آنها بپرسند که شما چه کسی هستید، اول آن اسم اسلامی را با افتخار بر زبان می‏‌آورند. بنابراین، با کار بزرگی که امام(ره) انجام داد، مسلمانها در همه جای دنیا احساس عزت می‏کنند و به مسلمانی و اسلام خود می‏بالند.
سومین کار بزرگ او این بود که به مسلمانها احساس درک امت اسلامی داد. قبل از این، مسلمانها در هر جای دنیا که بودند، چیزی به نام امت اسلامی برایشان مطرح نبود و یا اصلاً جدی تلقی نمی‏شد. امروز همه‏ مسلمانها در اقصای آسیا تا قلب آفریقا و تمام خاورمیانه و در اروپا و امریکا، احساس می‏کنند که جزو یک جامعه‏ جهانیِ بزرگ به نام امت اسلامی هستند. امام احساس شعور نسبت به امت اسلامی را ایجاد کرد، که بزرگترین حربه برای دفاع از جوامع اسلامی در مقابل استکبار است.
چهارمین کار بزرگ او، ازاله‏ی یکی از مرتجع‌ترین و پلیدترین و وابسته‏‌ترین رژیمهای منطقه و جهان بود. ازاله‏ی حکومت پادشاهی در ایران، یکی از بزرگترین کارهایی بود که کسی می‏توانست آن را تصور کند. ایران مهمترین دژ استعمار در منطقه‏ خلیج‏ فارس و خاورمیانه بود. این دژ، به دست امام ما در هم فرو ریخته شد.

کار پنجم او، ایجاد حکومتی بر مبنای اسلام بود؛ چیزی که به ذهن مسلمانها و غیرمسلمان‌ها خطور نمی‏کرد، و خواب خوشی بود که مسلمان‌های ساده‏ لوح هم هرگز آن را با خود تصور نمی‏‌کردند و نمی‏‌دیدند. امام(ره) در حد یک معجزه، به این خیال افسانه‏‌آمیز لباس واقعیت پوشاند.
کار ششم او، ایجاد نهضت اسلامی در عالم بود. قبل از انقلاب اسلامی، در بسیاری از کشورها و از جمله کشورهای اسلامی، گروه‌ها و جوان‌ها و ناراضی‌ها و آزادی‏‌طلب‌ها، با ایدئولوژی‌های چپ وارد میدان می‏‌شدند؛ اما بعد از انقلاب اسلامی، پایه و مبنای حرکت‌ها و نهضت‌های آزادیبخش، اسلام شد. امروز در هر نقطه‏ از دنیای وسیع اسلام که جمعیت یا گروهی به انگیزه‏ آزادیخواهی و ضدیت با استکبار حرکت می‏کنند، مبنا و قاعده‏ کار و امید و رکن‌شان، تفکر اسلامی است.
هفتمین کار بزرگ او، نگرشی جدید در فقه شیعه بود. فقاهت ما پایه‏‌های بسیار مستحکمی داشته و دارد. فقاهت شیعه، یکی از محکمترین فقاهت‌ها و متکی به قواعد و اصول و مبانی بسیار مستحکمی است. امام عزیزمان این فقه مستحکم را در گستره‏ وسیع و با نگرشی جهانی و حکومتی مورد توجه قرار داد و ابعادی از فقه را برای ما روشن کرد که قبل از آن روشن نبود.
کار هشتم او، ابطال باورهای غلط در باب اخلاق فردی حکام بود. در دنیا پذیرفته شده است که کسانی که در رأس اجتماعات قرار می‏گیرند، اخلاق فردیِ خاصی داشته باشند! تکبر ورزیدن، برخوردار بودن از زندگی راحت و مسرفانه، تجمل‏گرایی، خودرأیی و خودخواهی و امثال اینها، چیزهایی است که مردم دنیا قبول کردند که کسانی که در رأس حکومت‌ها قرار می‏گیرند، این اخلاق را داشته باشند. حتّی در کشورهای انقلابی، انقلابیونی که تا دیروز زیر چادرها زندگی می‏کردند و در دخمه‏‌ها مخفی می‏شدند، به مجرد این‏که به حکومت می‏رسند، وضع زندگیشان عوض می‏شود و اخلاق حکومتیشان تغییر می‏کند و همان وضعیتی را به خود می‏گیرند که بقیه‏ سلاطین و روسای عالم داشتند! ما از نزدیک چنین چیزی را دیده‏‌ایم؛ برای مردم هم مایه‏ تعجب نیست.
امام ما این باور غلط را عوض کرد و نشان داد که رهبر محبوب و معشوق یک ملت و دیگر مسلمانان عالم، می‏تواند زندگی زاهدانه‏ داشته باشد و به جای کاخهای مجلل، در یک حسینیه از دیدارکنندگان پذیرایی کند و با لباس و زبان و اخلاق انبیا با مردم برخورد کند.
اگر دلهای حکام و زمامداران به نور معرفت و حقیقت روشن شده باشد، تجمل و تشریفات و اسراف و برخورداریهای زیاد و خودرأیی و تکبر و استکبار، جزو لوازم حتمی زمامداری آنها محسوب نمی‏شود. از معجزات بزرگ آن بزرگوار این بود که هم در زندگی خود و هم در آن دستگاهی که به وجود آورده بود، نور معرفت و حقیقت تجلی یافته بود.

کار نهم او، احیای روحیه‏ غرور و خودباوری در ملت ایران بود. برادران عزیز! حکومتهای استبدادی و فردی، سالهای متمادی ملت ما را به صورت ملتی ضعیف و مستضعف و توسری‏‌خور درآورده بودند؛ ملتی که از استعداد جوشان و خصلتهای جمعیِ فوق‏‌العاده ممتاز برخوردار است و در طول تاریخ بعد از اسلام، این‏ همه افتخارات علمی و سیاسی دارد.
قدرتهای خارجی - مدتی انگلیسی‌ها و مدتی هم روسها و دیگر دولتهای اروپایی، و پس از آن امریکاییها - ملت ما را تحقیر کرده بودند. ملت ما هم باور کرده بود که قابلیت و لیاقت کارهای بزرگ را ندارد، سازندگی از او برنمی‏‌آید، ابتکار از او ساخته نیست و دیگران باید بر او آقایی کنند و به او زور بگویند! بنابراین، روح غرور و افتخار ملی را در ملت ما کشته بودند؛ ولی امام عزیز ما، روح غرور و افتخار ملی را در ملت ایران بیدار و زنده کردند.
در همان حال که ملت ما از احساسات و نخوت‌های بیجای ناسیونالیستی - که استکبار عامل آن، و رژیم منحوس پهلوی مروجش بود - مبرا هستند، اما احساس عزت و قدرت می‏کنند. امروز ملت ما از دست به دست هم دادن و توطئه‏ مشترک شرق و غرب و ارتجاع نمی‏ترسند و احساس ضعف هم نمی‏کنند. جوانهای ما احساس می‏کنند که خودشان می‏توانند کشورشان را بسازند. مردم ما احساس می‏کنند که قدرت و توان آن را دارند که در مقابل تحمیلها و زورگویی‌های شرق و غرب بایستند. این روح عزت و خودباوری و غرور ملی و افتخارات حقیقی و اصیل را امام(ره) در ملت ما زنده کرد.
و بالاخره دهمین کار بزرگ او، اثبات این نکته بود که «نه شرقی و نه غربی»، یک اصل عملی و ممکن است. دیگران خیال می‏کردند که یا باید به شرق متکی بود و یا به غرب، یا باید نان این قدرت را خورد و ستایشش کرد و یا آن قدرت را ! فکر نمی‏کردند که یک ملت بتواند هم به شرق و هم به غرب «نه» بگوید و بایستد و بماند و خود را روزبه‏ روز ریشه‏ دارتر کند؛ اما امام(ره) این نکته را ثابت کرد. (فرازی از خطبه‌های نماز جمعه 23 /4 /1368)