سیستم تنفسی
respiratory system
ریه چیست؟
در بافت ریه دو قسمت عمده قابل تشخیص می باشد. درخت برنش شامل برنش ، برنشیول ، برنشیول انتهایی ، برنشیول تنفسی ، مجاری آلوئلی و آلوئل ها که قسمت عمده بافت ریه را تشکیل و به صورت حفرات یا حجره های کوچکی دیده می شوند. برنش مجاری بزرگی هستند دارای اپی تلیومی مشابه اپی تلیوم نای که بافت غضروفی در آن به صورت تکه های مجزا از هم دیده می شود.
( برنشیول و برنشیولاصلی) ، دارای اپی تلیومی از نوع مطبق کاذب با سلول های گابلت کمتر می باشد. ولی غضروف دیده نمی شود و به جای آن عضلات پدیدار شده اند . برنشیول انتهایی به جای اپی تلیوم مطبق کاذب دارای اپی تلیومی از نوع استوانه ای یا مکعبی ساده می باشد. برنشیول تنفسی ساختمانی مشابه برنشیول انتهایی دارد با این تفاوت که دهانه آلوئل ها به طور پراکنده داخل برنشیول تنفسی باز می شوند . مجرای آلوئلی دارای اپی تلیوم سنگفرشی ساده بوده و عضلات به صورت توده های پراکنده در طول مجرا دیده می شوند.
دهلیز آلوئلی، فضای وسیعی است که چندین آلوئل به آن باز می شوند. در دیواره های بین آلوئل ها دو نوع سلول دیده می شود سلول های نوع I که سنگفرشی است و سلول های نوع II که مکعبی و دارای هسته برجسته می باشند و سلول های سورفاکتان ساز می باشند. سلول های غباری یا ماکروفاژی با توجه به ذرات فاگوسیته شده به صورت توده های سیاهرنگ دیده می شوند. به مویرگ ها در داخل دیواره های آلوئلی و ضخامت بسیار نازک دیواره بین مویرگ ها و فضای داخل آلوئلی توجه نمایید.
در مورد رگ های خونی ریه ، شریان های ریوی همراه با انشعابات برنش و برنشیول دیده می شوند و در مقایسه با شریان های سایر قسمت های بدن دارای دیواره نازکتری می باشند ( به خاطر وجود الیاف الاستیک و کم بودن الیاف عضلانی ) . همراه با شریان های ریوی ، شریان های تغذیه ای نیز با اندازه بسیار کوچک قابل تشخیص اند . وریدهای ریوی دورتر از شریان های ریوی و به صورت تکی در میان آلوئل ها دیده می شوند و لذا برای تشخیص آن ها از شریان های ریوی بیشتر موقعیت آن ها را باید در نظر گرفت تا ساختمانشان را .
