تبیان، دستیار زندگی
دماغ خود را معیار قضاوت دیگران قرار ندهید، باید فراتر از یک کمپین به این موضوع نگریست!
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

کمپین دماغ طبیعی!

دماغ خود را معیار قضاوت دیگران قرار ندهید، باید فراتر از یک کمپین به این موضوع نگریست!

امیر رضوانی- خش اجتماعی تبیان
بینی

1."خودنمایی" همیشه به شیرینی لایک های فیس بوک و  فالوهای اینستاگرام نیست بلکه  وقتی به این اپیدمی از دریچه جامعه شناسانه و روانشناسانه نگاه کنید متوجه می شوید با یک آسیب یا بیماری اجتماعی روبرو هستیم.
کفش، لباس، ساعت، گوشی تلفن همراه؛ ویلا و البته چهره!!!!! گزینه های  خود نمایی و به رخ کشیدن افراد در جامعه امروز هستند که در این میان عمل های زیبایی جایگاهی مخصوص به خود را دارد زیرا فرد برای این کار نه فقط از جیب و سرمایه بلکه از جان و سلامتی خود مایه می گذارد. اگر طبق آمار در رتبه اول جراحی زیبایی در دنیا قرار داریم،اگر سالیانه حدود 100 هزار عمل بینی در کشور صورت می گیرد ،اگر پای حیوانات به جراحی های زیبایی نیز باز شده است و اگر ایران همچنین از رتبه های نخست در مصرف لوازم آرایش است همه و همه نشان می دهد موضوعی به اسم دیده شدن در جامعه ایرانی به بیراهه رفته است.از میان عمل های زیبایی 90 درصد عمل ها به بینی اختصاص دارد همچنین جوان سازی پوست و جراحی پلک نیز آمار بالایی را به خود اختصاص داده اند اما با این حال به عنوان یک نمونه می توان به این مورد اشاره داشت: در صورتی که این عمل ها در میان افراد متاهل نیز رواج دارد اما نه تنها این موارد باعث گرم تر شدن فضای زناشویی و محیط خانواده نشده بلکه گاها موجبات طلاق ها، خیانت ها، همچنین دوستی های خیابانی را در پی داشته است یعنی حتی در این زمینه هم نتوانسته میل دیده شدن راه خود را پیدا کند و مثمر ثمر باشد.
2.  همرنگ جماعت شدن  در رقابت خود نمایی ما یک ارزش شده است در واقع افراد در این رقابت به سمت همسان شدن حرکت می کنند چون معیارهایی ثابت وجود دارد که افراد اگر بخواهند دیده شوند باید بدان ها روی آورند. در پیچ بچه پولدارها عکس ها یک خصوصیت مشترک داشتند ماشین های مدل بالا خانه های آنچنانی و استفاده از مارک های معروف؛ سندروم خودنمایی ما را به این جایگاه رسانده است که دیگر در جامعه تفاوت ها را نمی پذیریم. هویت و خود واقعی افراد کم رنگ شده است .فرد برای کسب مقبولیت چه آگاهانه و چه ناخودآگاه باید بپذیرد که فرد دیگری باشد و طور دیگری از آنچه می تواند و بایسته است، زندگی کند. موردی که به نوعی خشونت روانی در جامعه را باعث می شود .فرد آرامش و تمایلات خود را فدای خوشامد دیگران می کند .جامعه سالم جامعه ای است که افراد فرصت این را دارند که با سلایق متفاوتشان زندگی کنند، افکار و ایده‌هایشان را بروز دهند، تنها با ظاهرشان سنجیده نشوند و بتوانند با انواع فعالیت‌های دیگری که در جامعه دارند به خودشکوفایی برسند و نیازشان برای دیده شدن و مطرح شدن را برطرف کنند. اما وقتی همرنگ جماعت شده ارزش شود یقینا جامعه سلامت خود را در حاکم شدن ارزش های نادرست از دست خواهد داد.

کفش، لباس، ساعت، گوشی تلفن همراه؛ ویلا و البته چهره!!!!! گزینه های  خود نمایی و به رخ کشیدن افراد در جامعه امروز هستند که در این میان عمل های زیبایی جایگاهی مخصوص به خود را دارد زیرا فرد برای این کار نه فقط از جیب و سرمایه بلکه از جان و سلامتی خود مایه می گذارد

3. اخیرا کمپینی با عنوان "دماغ طبیعی من" ایجاد شده است  که  همانطور که از عنوانش پیداست به روند تب جراحی های زیبایی در افراد اعتراض دارد هر چند این حرکت با برخی از ایرادات خود می تواند تاثیری در فضای روانی جامعه ، شکسته شدن موج همسان سازی جوانان و آگاهی بیشتر نسبت به پیامدهای عمل های نادرست زیبایی داشته باشد و هم به نوعی تلنگری به حساب آید اما نیاز است تا به این مسئله فکر کنیم که چه باعث شده تا برای همرنگ نشدن با جامعه چه در ظاهر و در سایر عادت های رفتاری و سبک های زندگی نیازمند روحیه قهرمانانه شده ایم؟ چرا خودباوری اجتماعی ما و هویت ما دچار چنین آسیب هایی شده است؟
یقینا در این عرصه به ویژه عمل های زیبایی متخصصان امر به ویژه پزشکان نقش به خصوصی بر عهده خواهند داشت اگر دچار حاشیه نشوند! و نیاز به خودنگری را احساس کنند و پذیرا باشند.
در اولویتی مهم تر رسانه ها در این زمینه نقش مهمی ایفا می کنند. آیا رسانه توانسته است معیارهای صحیح را برای قضاوت توسط برنامه های خود چون سریال ها و بازیگران آن الگو سازی کند؟ گاها می بینیم برای یک بازیگر عمل های زیبایی ای که انجام داده، معیار ،برتری  اوست!
نهادهای فرهنگی نیز باید برای ایجاد فضای امن روانی در جامعه تلاش بیشتری در فرهنگ سازی و چه بسا اقدامات سلبی داشته باشند همچنین که رهبر انقلاب چندی پیش نسبت به اقدامات جوانان مست غرور ثروت تذکر دادند.
و در آخر و مهم تر از همه این خود ما هستیم که باید نوع نگریستنمان را عوض کنیم و ببینیم چه مقدار معیار ما در توجه به افراد ، قضاوت هایمان نسبت به آنها و میزان احتراممان به ایشان ، ویژگی های مثبت و شایستگی های آنها می باشد و چقدر پول و زیبایی معیار ما شده است؟