مومن واقعی، آراسته یا ژولیده؟

تصور برخی بر آن است که ایمان محکم و باطنی پاک، برای فرد مومن کافی است و رسیدگی به شکل ظاهر، اهمیت چندانی ندارد؛ در حالی که نه تنها چنین گمانی صحیح نیست؛ بلکه به عکس، بخشی از برنامه ها و دستورهای اسلام درباره نظافت، زیبایی و آراستگی ظاهر، مثل بهداشت، لباس، رنگ و بوی بدن و... است. اهمیت این دستور، زمانی آشکار می شود که اسلام، پیروانش را از هر گونه بی توجهی به آراستگی ظاهری منع می کند.
رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم) می فرماید: «خدای تعالی شخص چرکین و ژولیده را دشمن می دارد. » بنابراین اگر ناآراستگی، دشمنی با خداوند است، آراستگی مومن، دوستی با خداوند است.

آراستگی ظاهر بیشتر برای ...
در تعالیم پیشوایان اسلام، درباره آراستگی ظاهر، توصیه های فراوانی مطرح شده است. آراستگی ظاهر، طریقی برای احترام به خویشتن و دیگران است و بر همگان به ویژه مروجان و مبلّغان مکتب اهل بیت (که بیش تر مورد توجه دیگران اند) لازم است در هر شرایطی حداکثر دقت و توجه خویش را به این مهم مبذول دارند؛ چرا که در نظر اول، ظاهر انسان نمایانده می شود و سپس پیغام های درونی و افکار هر شخص منتقل می شود.
امام صادق (علیه السلام) به یکی از یارانش می فرماید: « نمایان کردن نعمت، نزد خدا از نگه داشتن آن محبوب تر است، پس مبادا جز به بهترین شکل مورد پسند به سوی قومت حاضر شوی .»
اهمیت زیبایی و آراستگی ظاهری فرد مومن تا بدانجاست که امام علی (علیه السلام) می فرماید: « آراستگی از اخلاق مومنان است .»

افزون بر شرع مقدّس عقل سلیم نیز بر ضرورت آراستگی و زدودن آلودگی حکم می کند. اهمیت آراسته بودن در اجتماع تا بدانجاست که بر شخصیت انسان نیز تأثیر می گذارد. تصور کنید که در خیابان در حال رفتن هستید، ناگهان شخصی به سوی شما می آید و خطابتان می کند، اگر این شخص ظاهرش آراسته باشد، شما هم با احترام می ایستید و در ذهن می گویید که یا می خواهد آدرس بپرسد و یا ساعت، بعد به سخنان او با کمال احترام گوش می دهید، حال اگر این شخص سر و وضع ژولیده و نامرتبی داشته باشد، شاید شما حتی از سرعت قدم هایتان کم نکنید و ببخشیدی زبر لب بگویید و با این تصور که حتما گداست به سرعت از مقابل او رد می شوید.

یکی از دستورات زیبای دین مقدس اسلام این است که مردم را به غیر از زبان هایتان و با اعمالتان به سوی خدا بخوانید، یک مسلمان واقعی قبل از انجام هر کاری، باید با ظاهر مرتب و زیبای خویش دیگران را به سوی خود جذب کند.

درون آرام
آراستگی ظاهری و خودآرایی فرد و نظافت ظاهری و پاکیزگی او، نقش بسزایی در جاذبه ظاهری او داشته، او را با ثبات و با وقار نشان می دهد.
همواره ظاهر آدمی تا حدود زیادی برگرفته و حاکی از باطن او است. ظاهر جذاب، شیک، آراسته، نظیف و... می تواند حکایت از درونی آرام، منظم و فاقد هر گونه آشفتگی داشته باشد. خودآرایی و آراستگی، عاملی برای آرامش روحی و روانی آدمی است. در مقابل، آشفتگی ظاهری و به هم ریختگی، عاملی در بی ثباتی و عدم آرامش خاطر و طمأنینه روحی شخص است. اگر خودآرایی و آراستگی ظاهری توأم با خودآرایی و رسیدگی به درون باشد، سبب نفوذ فرد در دل دیگران می شود.
آراستگی ظاهری، اندوه را از انسان می زداید؛ چرا که تمیزی و زیبایی، شادابی و نشاط می آورد و جایی در دل انسان برای غم باقی نمی گذارد. در مقابل، استفاده از لباس های تیره، تنگ و چسبان، دل را سیاه می کند و غم را در انسان حکمفرما می سازد. علاوه بر اینکه در اسلام، آراستگی مورد عنایت ویژه است، هر گونه فقرنمایی و حالتی که انسان، بدبخت نشان داده شود مورد نهی اولیای الهی قرار گرفته است؛ چنان که امام صادق (علیه السلام) در این باره می فرماید: « خداوند، زیبایی و آرایش را دوست دارد و از زشتی و زشت نمایی بیزار است .»

فرآوری: زینب عشقی

بخش زیبایی تبیان

با نگاهی به مقاله زیبایی و آراستگی در اسلام نوشته محمدمهدی فجری نشریه مبلغان

مطالب مرتبط:
چند می گیری خوشگلم کنی 
یک زیبایی زنانه 
اولین عاشق زیبایی 
دنیای زشت 
لباس نازک گلبرگ ها 
ما سفره هفت سین نداشتیم