تبیان، دستیار زندگی
خدایا دل کورم اجازه نمی دهد بزرگی ات را ببینم، قبل از سقوط دستانم را بگیر!
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

زیبایی در چشمان توست


خدایا دل کورم اجازه نمی دهد بزرگی ات را ببینم، قبل از سقوط دستانم را بگیر!

چشم

در مجلات، آگهی ها و سایت های اینترنتی خیلی می بینیم و می شنویم، جملاتی مثل: آموزش داشتن چشمان زیبا، راهکارهای داشتن چشمان زیبا، زیباترین چشمان جهان و ... در دنیای امروز نیز وسایل بسیاری (انواع و اقسام لوازم آرایش، لنز، تصاویر، آموزشگاه ها، تبلیغات و غیره) برای زیبا کردن چشمان وجود دارد. هر کس بخواهد به راحتی برایش قابل دسترس است. ولی آیا به همین مقدار نیز لوازماتی برای پاک کردن چشمان از گناه وجود دارد؟ آیا به همان مقدار که تلاش می کنیم چشمان زیبایی داشته باشیم همان قدر نیز سعی می کنیم که چشم دلمان را زیبا کنیم؟ آیا حقیقت دارد که با چشمان ظاهری، می توان باطن افراد را دید؟


چشم بصیرت
به همان اندازه که نداشتن بصیرت و کوردل بودن، بد و نشانه عقب ماندگی ذهنی و معرفتی است، بینا دلی  موهبتی الهی به شمار می رود و اگر چنین توفیقی نصیب کسی شود، با چشمی بازتر حقایق هستی را می بیند و آن سوی دیوار محسوسات را هم تماشا می کند و به نوعی شهود می رسد. این، عینکی است که به چشم هر کس نمی زنند و جایزه ای است که به هر کس نمی دهند. این همان عرفان شهودی است، یعنی کنار زدن پرده ها، دیدن آن سوی پرده های مادی، عبور از محسوسات، رسیدن به باورهای یقینی، مشاهده باطن عالم، دیدن بهشت و جهنم در همین دنیا و از هم اکنون، آن روز را دیدن و برای آن کار کردن و شعله های دوزخ و سایه سارهای بهشت را در این جهان با چشم دل دیدن.(1)

در کلام حضرت رسول، این موهبت به نوعی خواست و لطف و عنایت الهی به شمار آمده است، آن جا که می فرماید: هیچ بنده ای نیست جز این كه دو چشم در صورت اوست كه با آنها امور دنیا را می بیند و دو چشم در دلش كه با آنها امور آخرت را مشاهده می کند. هر گاه خداوند خوبى بنده ای را بخواهد، دو چشم دل او را می گشاید كه به وسیله آنها وعده های غیبى او را می بیند و با چشم دل به وعده های الهى ایمان می آورد.(2)

تغافل اساس ارتباطات میان فردی می باشد که با نبود آن، افراد در معاشرت با یکدیگر دچار مشکل می شوند

چشم پوشی از خطای دیگران
«تغافل» به معنای چشم پوشی از خطای دیگران است که اگر به جا و مصلحت آمیز باشد، از صفات حمیده به شمار می آید. تغافل اساس ارتباطات میان فردی می باشد که با نبود آن، افراد در معاشرت با یکدیگر دچار مشکل می شوند.(3)

امام علی علیه السلام می فرماید: «خود را بی خبر نمایاندن و چشم پوشی، از بهترین کارهای بزرگواران است».(4)
چهارده سال داشتم که برای اولین بار بدون اجازه ی پدر و مادرم، دست توی جیب پدرم کردم. اولش از مقدار کم شروع کردم، به مرور مقدارش بیشتر می شد. البته سعی می کردم کسی مرا نبیند. یک روز طبق معمول داشتم دست توی جیب پدر می کردم که ناگهان پدرم وارد اتاق شد و مرا دید که دستم داخل جیبش است از خجالت سرخ شده بودم، نمی توانستم توی چشمان پدرم نگاه کنم. پدر فقط گفت: پسرم اگر به پول نیاز داری به من بگو، حتما دریغ نمی کنم. زبانم بند آمده بود، چیزی نمی توانستم بگویم. فقط گفتم: نه به پول احتیاج ندارم. به سرعت باد از مقابل چشمان پدرم دور شدم. از خجالت چند روزی، خانه مادر بزرگم ماندم که آب ها از آسیاب بیافتد. بعد از یک هفته دوباره به خانه برگشتم. پدرم شب که به خانه رسید، صدایم کرد. نزدش رفتم. از شرمندگی توی چشمانش نمی توانستم نگاه کنم. پدر گفت: پسرم از فردا صبح ها مدرسه می روی و عصرها، مغازه خودم می آیی و کمک کارم می شوی چون سرم خیلی شلوغ است، به یک دستیار نیاز دارم. به حرف پدرم گوش کردم و از روز بعد، صبح ها مدرسه می رفتم و عصرها در مغازه پدر مشغول کار می شدم آخر ماه پدر، حقوقم را کف دستم می داد و با آن هر چیزی که دوستم داشتم می خریدم. سال هاست که از این ماجرا می گذرد. با تلاش و کوشش صاحب یک مغازه در بازار شدم. اگر آن روز پدرم با چشم پوشی از خطایم نمی گذشت و آن تصمیم عاقلانه را نمی گرفت، معلوم نبود چه سرانجامی داشتم.


در پایان با خدایم مناجاتی دارم به رنگ شرمندگی
خدایا به من چشمان کوچکی عطا کردی که دنیای بزرگت ببینم، ولی افسوس که حق نعمتت را به جا نیاوردم.
خدایا به من حق و باطل را نشان دادی، ولی افسوس که کوری را بر بینایی ترجیح دادم.
خدایا به من بسیار بهارها و خزان ها نشان دادی، ولی افسوس که دل به دنیای فانی تو دادم.
خدایا دل کورم اجازه نمی دهد بزرگی ات را ببینم، قبل از سقوط دستانم را بگیر.
خدایا شرمنده توام به خاطر تمام کوردلی هایم.

فرآوری: فریبا نوراله زاده

بخش زیبایی تبیان


منابع:
1- "نگاه با چشم دل"، پایگاه اطلاع رسانی حوزه:
2- کنزالعمال، جلد 2، حدیث 3043؛: ج 2، ص 42، ح 3043؛
3- "چشم پوشی از خطای دیگران"، ذی طوی:
4- نهج البلاغه (1389)، ترجمه: محمد دشتی، حکمت 222، چاپ دهم، تهران: پیام عدالت.

مطالب مرتبط:
چند می گیری خوشگلم کنی 
یک زیبایی زنانه 
اولین عاشق زیبایی 
دنیای زشت 
لباس نازک گلبرگ ها 
رمز داشتن یک زندگی زیبا 
برای دختر شما خواستگار اومده 
چرا بعضی ها همه چی دارند 
خوشتیپی به نیت خدا 
دستان زیبای تو یک دنیا حرف دارد 

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.