به خلوت و تنهایی خود احترام بگذارید

خانه به عنوان یك پناهگاه ، گریزی از دنیای بیرون به شمار می آید. وقتی شما اجازه ورود عوامل خارجی زیادی را به داخل خانه می دهید ، در واقع منبع مستعد آرامش را محو كرده ، یا به حداقل می رسانید. اكثر ما به حفظ سلامت فیزیكی خود اهمیت می دهیم ، ولی از تمام یا بخشی از " سلامت " عاطفی و روانی خود چشم پوشی كرده یا آن را به فراموشی می سپاریم. ما حداقل می توانیم این كار را برای احترام به نیاز خلوت گزینی خود انجام دهیم. محافظت كردن از خلوت و احترام گذاشتن به آن ، عبارتی است كه به شما و دیگران یادآوری می كند تا برای خود و آسایش خاطر خود ارزش قائل شوید. این مطلب بیانگر اهمیت سلامت فكر و شادمانی است. خانه شما یكی از معدود مكان هایی است كه ورود یا عدم ورود افراد و اشیاء در اكثر موارد در اختیار خود شماست و معمولاً در آن قدرت گفتن " نه " را دارید.

محافظت از خلوت می تواند بسیاری از موارد را در بر گیرد. می تواند به این مفهوم باشد كه اجازه دهید منشی تلفنی پیام های شما را ضبط و حفظ كند، در نتیجه شما الزامی به پاسخگویی تلفن ندارید. اغلب اوقات ، بر طبق عادت ، هنگامی كه زنگ تلفن به صدا در می آید با عجله به سوی آن می رویم. در حالی كه واقعاً قصد صحبت كردن با كسی را نداریم. آیا با این اوصاف احساس دستپاچگی یا خفقان ما تعجبی دارد؟ سیاست كلی این است كه وقتی دوست دارید تنها ، یا با یكی از افراد خانواده باشید كه به توجه شما نیاز دارد، به تلفن جواب نمی دهید. چرا هم صحبتی فرد مورد علاقه خود را ، به خاطر پاسخگویی به تلفنی كه حتی نمی دانید چه كسی پشت خط است، از دست می دهید؟

چنانچه فرزندی دارید می توانید دعوت دوستان را به خانه خود كاهش دهید. این كار را نه به دلیل ایجاد محیطی ضد اجتماعی، بلكه به خاطر حفظ تعادل و هماهنگی در خانه انجام می دهید. هنگامی كه شناخت بیشتری نسبت به تمایلات خود ( به داشتن محیطی آرام تر ) پیدا كنیم و خود را با موضوع محافظت از خلوت خود ، هماهنگ سازیم، مجدداً می توانیم تعادل محیط زندگی خود را برقرار كنیم.

شما هم بیاموزید گاهی به خواست هایی كه موجب فاصله گرفتن شما از خانه می شود پاسخ " نه " بدهید و از دعوت بیش از حد آشنایان ، دوستان و دیگران به خانه بپرهیزید. این كار شما دلیل گوشه گیری از دوستان و خانواده نیست ، بلكه برای حفظ احترام به نیاز خلوت گزینی انجام می شود. با این كار متوجه تغییری مهم در احساسات خود می شوید. احساس می كنید كه از لحاظ روحی تغذیه شده و آرامش دارید. متعاقب آن هنگامی كه دیگران را به خانه دعوت می نمایید یا دعوت خوشایند آنان را می پذیرید، كاملاً آگاه هستید كه به دلیل تمایلی واقعی و - نه تحت فشار و اجبار - آنان را دعوت كرده ، یا دعوت آنان را پذیرفته اید.

همه ی ما تا حدی به خلوت و تنهایی احتیاج داریم. هنگامی كه وارد منزل یا هر جایی ( چه یك اتاق كوچك كرایه ای در منزل شخص دیگر و یا آپارتمان یا خانه ای كه از آن خودتان باشد) شوید كه بدانید به شما تعلق دارد، می توانید به نیاز خلوت گزینی خود احترام بگذارید. در این صورت خیلی زود احساس خواهید كرد كه اتفاقات برای شما زیاد آزار دهنده نخواهند بود.