علمی که برای دنیا و آخرتمان سود دارد
سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان همزمان با روزهای پایانی سال ۹۳ در مقاله ای دینی به معرفی «علمی که برای دنیا و آخرتمان سود دارد» پرداخت.
به گزارش روابط عمومی، بخش اعتقادات شیعه موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقاله را با تکیه بر اعتقادات مذهب تشیع تهیه و منتشر کرده است.
نازنین رادفر دکترای فلسفه و کلام در این مقاله می نویسد:« علم آموزی از جمله توصیه های موکد دین شریف اسلام است و این مساله تا جایی در دین ما حائز اهمیت است که شاید بیشترین حجم روایات ما در خصوص این موضوع و مقام و رتبه ی اهل علم است. قرآن کریم نیز به صراحت مسلمین را به فراگیری علم ترغیب و تشویق می نماید.امّا سوال اینجاست که چه علمی؟! ما باید در جستجوی چه علمی کوشش نماییم که به دستور الهی و اسلامی و وظیفه ی خویش عمل کرده باشیم؟! مقصود از «علم» و معرفت در روایات ما چیست؟! این حدیث نورانی رسول اکرم(صلی الله علیه و اله و سلم) را از همان کودکی به ما یاد داده اند که: «اطلبوا العلم من المهد الی اللحد؛ علم را از گهواره تا گور طلب نمایید.» براستی اگر آدمی در سنوات مختلف حیات خویش این حدیث شریف را ملاک معیار قرار دهد بایستی همه ی عمر در کسب علم و دانش بکوشد و تنها وقتی که در قبر قرار گرفت دست از این کوشش بر دارد! از سوی دیگر براساس روایات اسلامی طلب دانش و علم از هر کجای عالم که باشد بایستی انجام شود و در راه رسیدن بدان کوشید! در روزگار بعثت پیامبر اعظم (صلی الله علیه واله وسلم) که چین یا همان صین دورترین تمدّن به مسلمانان بود، پیامبر والا (صلی الله علیه و اله و سلم) مسلمانان را به طلب دانش و کوشش در راه علم حتی تا دورترین مکان ها مثل چین ترغیب فرمودند. بنابراین ابعاد زمانی و مکانی طلب دانش محدودیتی در اسلام ندارند و بایستی همه ی عمر و در همه ی عالم به دنبال کسب علم و دانش بود! حال که ابعاد زمانی و مکانی طلب علم محدودیتی در اسلام ندارند، باید دید محتوای علم از دیدگاه اسلام و معارف اهل بیت (علیه السلام) چیست؟ به بیان دیگر چه بیاموزیم؟! آیا هر آنچه دیگران به‌عنوان دانستنی می دانند باید در طلب آن کوشید؟ یا آن که مرزهایی وجود دارد؟! در این رابطه نقل است که رسول اکرم (صلی الله علیه واله وسلم) وارد مسجد شدند و دیدند جمع کثیری در اطراف یک نفر حلقه زده اند. حضرت پرسیدند: او کیست؟ اصحاب پاسخ دادند: علّامه (یعنی بسیار دان). حضرت فرمودند: او چه چیزی می داند و علمش چیست؟ اصحاب گفتند: علم انصاب عرب می داند. (یعنی نسبت ها را در میان قبایل عرب می شناسد.) حضرت فرمودند: او صاحب علمی است که دانستن آن برای صاحبش سودی ندارد و ندانستن آن برای کسی که نمی داند ضرری نخواهد داشت! اصحاب پرسیدند: یا رسول الله! علم سودمند و نافع کدام است؟ حضرت فرمودند: آیات محکم و احکام و سنن.» توجه در مضمون بیان شریف رسول اکرم(صلی الله علیه واله وسلم) نشان می دهد که مسلمان بایستی به دنبال علم نافع باشد. که این علم نافع به فرموده حضرت سه چیز است. مفسران در توضیح این روایت و این سه جزء علم نافع گفته اند که مقصود از آیات محکم مباحث اعتقادی و مقصود از احکام، واجبات و محرمات شرعی و مقصود از سنن، آداب و دستورات نبوی است که مجموعه این ها علم نافع و سودمندی را برای انسان به ارمغان می آورد که خیر دنیا و سعادت آخرت را برایش به دنبال دارد. بنابراین یک مسلمان در نخستین گام برای کسب علم بایستی به دنبال تحکیم اصول اعتقادی خویش برود. و در همه جای عالم و در تمام مدت عمر بدان اشتغال یابد! اصول اعتقادی یعنی توحید، نبوت، معاد و امامت و عدل که پایه های اعتقاد انسان را شکل می دهند و با مبانی عقلی تحکیم می گردند.»
علاقه مندان می توانند جهت مشاهده متن کامل این مقاله به بخش اعتقادات شیعه سایت تبیان مراجعه کنند.
تنظیم: هومن بهلولی
