ما سفره ی هفت سین نداشتیم!

یادمِ بچه بودیم وقتی نزدیک عید نوروز می شد، با مامان و بابا می رفتیم لباس و کفش عید می خریدم. یادش بخیر کلی ذوق می کردیم. با پوشیدن لباس های نو خود، خوشگل و قشنگ سر سفره ی هفت سین نوروز می نشستیم. روبروی مان یک سفره ی پر از آجیل و شیرینی بود که برایمان خیلی زیبا و خاطره انگیز بود. از لحظه ای که کنار سفره ی هفت سین می نشستیم تا زمانی که مجری تلویزیون، سال نو را اعلام می کرد، مدام چشم مان به آجیل و شیرینی ها بود. البته بزرگتر که شدیم، حواس مان به قرآن هم بود، چون از سال های قبل یاد گرفته بودیم که عیدی ها از قرآن در می آید! بعد از اینکه تلویزیون سال نو را اعلام می کرد، رو بوسی می کردیم و آجیل و شیرینی خوردن شروع می شد، قشنگ ترین لحظه اش، لحظه ای بود که بابا دست می برد به طرف قرآن و عیدی هامون را می داد. آن موقع ها یادش بخیر، چقدر برایمان جالب و قشنگ بود!

معنای نداری در شب عید
بچه بودیم، عقلمان قد نمی کشید که ممکنه بچه هایی هم قد و قواره ی خودمان باشند، ولی لباس و کفش عیدی نخرند و یا حتی سر سفره ی هفت سین ننشینند. اگر کسی می گفت ما سفره ی هفت سین نداشتیم، روی این حساب می گرفتیم که دوست نداشتند، سفره ی هفت سین داشته باشند. توی دلم می گفتم: «حیف شد! نمی دانند که چقدر قشنگ، وگرنه سفره هفت سین می چیدند!» نمی دانستم پشت همین حرف ممکنه خیلی دردها و نداری ها پنهان باشد. بزرگتر که شدیم، درکمان بیشتر شد، توی کتابهایمان نوشته شده بود که انفاق چیست؟ خمس و زکات به چه معناست؟ دادن صدقه رفع بلا می کند. فقر یعنی چی؟ فقیر کیست؟ باید به کسی که فقیر و ندار است کمک کنیم، باید داشته ها و زیبایی هایمان را با او تقسیم کنیم و نگذاریم که طعم گرسنگی و تشنگی را بچشد تا خدا نیز دوستمان داشته باشد و ما را از زیبایی های خود محروم نکند.
کم کم معنی نداشتیم را فهمیدیم. معنی اش این نیست که این کودک دوست نداشته لباس نو و قشنگ بپوشد و یا دوست نداشته کنار سفره قشنگ هفت سین بنشیند. معنی اش این است که والدینش استطاعت آن را نداشتند که لباس نو و زیبا برایش بخرند و یا سفره ی هفت سینی بچیندند که خاطره ی زیبایش در ذهن کودکشان بماند و حسرت به دل نماند.

رواج بی توجه ای به فقرا و دلیل آن
بزرگ که شدیم، معنای واقعی نداری، فقر، نداشتن، گرسنگی و ... خواندیم، فهمیدیم، بعضی وقت ها چشیدیم. ولی نخواستیم که خودمان را جای آنها بگذاریم و نخواستیم که روی این جور مسائل ذهنمان و وقت مان را درگیر کنیم. نخواستیم که زیبایی هایمان را با آنها تقسیم کنیم. نخواستیم که چشمانمان را کاملاً باز کنیم و ببینیم کودکی که لباس نویی برای شب عیدش ندارد و آرزوی یک مشت آجیل به دلش می ماند و حتی آرزوی داشتن یک ماهی کوچک را دارد در چه حال و روزی است؟ نخواستیم که توجه کنیم به دست های پیله بسته و خالی یک کارگر، شرم نگاه یک پدر از نگاه های پر از انتظار کودکانش در این روزها، التماس های یک کودک دست فروش برای فروش اجناسش و خمیدگی پشت پیرزن لیف فروش و خواهش های او برای خریدِ لیف هایش.
چرا؟ چون گوش هایمان پر است از این حرفها، چون عادی شده برایمان این چیزها، چون دیگر حساسیتی نسبت به این مسائل نداریم، چون همه ی زیبایی ها را فقط برای خودمان می خواهیم و هر چه بیشتر بهتر. آن وقت گله می کنیم که چرا پولمان، سفره مان و حتی وقت مان برکت ندارد! یادمان رفته که با کوردلی و خود خواهی، نعمت و برکت را از زندگی هایمان ربوده ایم و همچنان غافلیم از کار خود! وا عجبا!
حریص شدیم، اگر کسی را ببینیم که زیبایی های بیشتر از ما دارد، حسرت می خوریم و حاضریم که با هر قیمتی که شده آن را به دست آوریم، آن وقت است که تمام ذهن و جسممان دنبال زیبایی های دنیایی می رود و غافل می شویم از زیبایی های آخرت، که آن یکی در گذر است و این یکی ماندگار است!
گرانی و تورم بهانه خوبی شده تا از زیر مسئولیت های معنوی شانه خالی کنیم، راه میان بر را انتخاب می کنیم که کلاه شرعی بگذاریم سر خودمان و دیگران! می گوییم: توی این گرانی نرخ ها خودمان هم لباس عید نخریدیم، آجیل خیلی گران شده، الان شیرینی ساده هم قیمتش حداقل 7 و 8 هزار تومان است! توی این گرانی و تورم، هنر کنیم گلیم خودمان را از آب بیرون کنیم، باز جای شکر دارد! درستِ، ولی اگر تورم باعث شده که مثل سال های قبل سر تا پا نو نخریم و فقط ضروریات را بخریم و یا نتوانیم چند کیلو شیرینی فلان مدل را بخریم و یا به اندازه ی سال های پیش آجیل نخریم ولی، در لباس، یکی دو تا را می خریم و یقیناً شیرینی و آجیل را می خریم حتی اگر شده به قیمت ارزان تر و کمتر. ولی سفره ی هفت سین را می چینیم حتی اگر ساده تر از قبل باشد.

هر روز که خدا را نافرمانی نکنند، آن روز عید است
با همه این ها نباید فراموش کنیم، کودکانی هستند که دوست دارند حتی اگر شده یک بلوز نو و یا روسری نو داشته باشند و یا حتی یک کیلو شیرینی ساده و یا یک کاسه کوچک آجیل سر سفره ی هفت سین شان باشد، مطمئن باشید که با هدیه دادن این زیبایی ها، در سال نو خدا به شما زیبایی های بزرگتری عطا می کند. حضرت علی (ع) در نهج البلاغه، حکمت 428 فرموده اند: «هر روز که خدا را نافرمانی نکنند، آن روز عید است».
بیاییم زیبایی خود را با دیگران تقسیم کنیم. حتماً توی دوست و آشنا و فامیل کسی یا کسانی پیدا می شود که لباس عید نخریدند، حتی یک جوراب برای کودکشان، یک کیلو آجیل، شیرینی و میوه، یک تنگ ماهی و یا حتی یک سبزه. اگر هم توی اطرافیان کسی را نیافتید، یک سری بزنید به دفاتر خیریه، پایین شهر، حومه شهر و یا روستاهای نزدیک محل سکونت تان. حتماً می یابید، فقط اگر طالب کمک باشید. یادتان نرود، با این کار خودتان و خانواده تان را برای سال آینده بیمه کردید!

فریبا نوراله زاده

بخش زیبایی تبیان

مطالب مرتبط:
وقتی ادم برفی ها قهر می کنند 
جراحی زیبایی روی ذهن 
رمز داشتن یک زندگی زیبا 
برای دختر شما خواستگار اومده 
چرا بعضی ها همه چی دارند 
خوشتیپی به نیت خدا 
دستان زیبای تو یک دنیا حرف دارد