یک هدیه ویژه
ما ایرانیان؛ چرخش زمینمان را جشن می گیریم؛ او این روزها خسته است و به آرامی؛ در حالی که ما را در آغوش گرفته؛ تقریبا یکسال؛ به دور خورشید چرخیده است.می داند اگر ذره ای در حرکتش تغییری ایجاد کند ما فرزندانش از بین خواهیم رفت. ما نیز همه ی فعالیت هایمان را با چرخش او هماهنگ کرده ایم.
هدیه ی او در سال جدید؛ ۳۶۵ روز جدید با فصلهای رنگین است که می توانیم هرکدامش را به دلخواه؛به روزی زیباتبدیل کنیم.
حال که این نو شدن ؛ مخصوص زمینمان است؛ بیاییم مهربانیهایش را جبران کنیم. حواسمان به او باشد. مبادا زمانی که در تدارک جشن هستیم؛ به او آسیبی برسانیم. این را بدانیم چندیست که زمین مادراز زیاده طلبی های فرزندانش دلش گرفته است. در این میان؛ طرفداران " جنبش آرام " (Slow movement) و " جنبش غذای آرام " (Slow food) در سراسر دنیا در حال فعالیت هستند تا به طراحان، راهکارهایی جهت کاهش استفاده از اندوخته های زمین و کاهش اسیب رسانی به او را به معرفی کنند. آنها دائم هشدار می دهندکه اگر با چنین سرعتی اندوخته های زمین را استفاده کنید؛ خودش نیز از بین می رود و ما مجبور هستیم زمینمان را رها کرده و به جای دیگری برویم.
پس بهتر است؛ خود را با ضرباهنگ او هماهنگ کنیم. لزومی ندارد در این روزهای پایانی سال؛ با سرعت نور حرکت کنیم. حال چه کنیم تا در تدارک این نو شدن ؛ حواسمان به زمینمان باشد.
در هنگام خانه تکانی؛ در انباری ها و کمدهایمان؛ یک سری اسباب و لباس های زاید جمع شده است که می توانیم به جای دورانداختنشان به دیگران ببخشیم. با این کار حداکثر استفاده را از آنها داشته و منابع کمتری از زمینمان را برداشت کرده ایم. ای کاش مسولین شهرداری؛ در این روزها؛ در کنار نمایشگاه های فروش اجناس مراکز تحویل وسایل دست دوم بر پا می کردند.
در غبار روبی خانه هایمان از مواد طبیعی استفاده کنیم. از از مواد شوینده ای که در گذشته استفاده می شده است مانند جوش شیرین؛ سرکه آسیب کمتری به محیط زیستمان می زند.
از همه مهمتر در خانه تکانی هایمان تفکیک زباله ها را فراموش نکنیم.
در گذشته خانمها دور هم جمع می شدند و از مواد طبیعی؛ شیرینی تهیه می کردند. می گفتند و می خندیدند. تعامل شان به واسطه ی پختن شیرینی شب عید بیشتر می شد. عطر شیرینی در خانه می پیچید و پیشاپیش خاطرات سال نو را یاداوری می کند پس بهتر است به جای خرید از قنادی ها؛ خودمان دست به کار شویم و در مسیر جنبش غذای آرام قدم برداریم.
مواد غذایی که در این ایام طبخ و خورده می شود؛ معانی جدید پیدا می کنند. مانند آش رشته ی آخر سال یا اول سال ؛ خود طبخ و صرف این مواد غذایی موجب تعامل اجتماعی و دور هم نشینی می شود.مواد غذایی که در سفره هفت سین می چینیم مقدس شده و دارای معانی سمبلیک می شوند. ارزشی فراتر از ارزش تغذیه ای شان پیدا می کنند.
این همان مواردی است که در جنبش غذای آرام مهم شمرده می شود.
نو شدن سال تکرار نمادین آفرینش است. تکرار خلقت است در مراسم سال نو.تجربه ی رویاندن سبزه از دانه ها و صبردر مراقبت کردن از جوانه ها؛ تا زمانی که به گیاهی سبز تبدیل شوند؛ و در کنار سبزه بودن و ناظر سیر رشد آرام آرام گیاه با اصول طراحی آرام سازگار است. آشنایی کودکان با روش رویاندن گیاه از دانه؛ می تواند آنها را با ویژگی رویش در زمینمان آشنا کند و به انها بیاموزد تا با صبر و حوصله؛ رشد دانه ها و جوانه ها و سبز شدنشان را به تماشا بنشینند.
در خرید شب های آخر سال؛ حواسمان باشد تا در هیاهوی خیابان از ضرباهنگ زمینمان پیشی نگیریم. به هم تنه نزنیم و کدورت ایجاد کنیم. به حقوق هم احترام بگذاریم و تعاملات اجتماعی را فدای عجله کردنمان نکنیم.
با توجه به موارد گفته شده؛ نو شدن زمینمان است و این منطقی نیست که برای تدارک این جشن به او آسیب برسانیم. همانطور که اگر برای فرزندانمان جشن تولد می گیریم؛ سلامتی اش را فدای تدارکات جشن تولدش نمی کنیم.زمینمان با آرامش ما را در آغوش گرفته و می چرخد. رویش؛ زیبایی فصل ها و روزها را به ما هدیه داده است. پس ما برای جبران این همه مهربانی؛ گام هایمان را با اهنگ قدمهایش هماهنگ کنیم. سلامتی او تضمینی بر سلامتی ما و نسلهای آینده ی ماست.
