آنچه باید درباره «رآکتور هستهای دیمونا» بدانیم
صهیونیسم شناسی
تحقیقات نشان میدهد که رژیم صهیونیستی ساخت اولین رآکتور هستهای خود را در صحرای «نقب»، در جنوب سرزمینهای اشغالی در سال ۱۹۴۹ و با کمک مستقیم فرانسه آغاز کرد، اما تنها در سال ۱۹۵۸ بود که تلآویو از تاسیس این رآکتور پرده برداشت و حاضر به پاسخگویی به سوالات کشورهای منطقه در این خصوص شد که از هدف این رژیم درباره ساخت این رآکتور نگران بودند.
رژیم صهیونیستی هدف از تاسیس این رآکتور را آبادسازی منطقه نقب که منطقهای صحرایی و بیابانی است، اعلام کرد تا به تبع آن در سال 1964 به صورت رسمی از فعالیت رآکتور هستهای دیمونا پرده برداشت.
اطراف رآکتور هستهای دیمونا را انبوهی از درختان بلند و سر به فلک کشیده و درختچهها و انواع گیاهان فرا گرفته است تا این رآکتور از دید پنهان بماند، این درحالی است که پس از این حصار طبیعی سیمهای خاردار و ایستهای توقف و بازرسی از رآکتور محافظت میکنند و مانع نزدیک شدن هر جنبدهای به آن میشوند تا در ادامه تجهیزات پدافند هوایی نیز به این موانع افزوده شوند و به واسطه آنها از پرواز هر شیء مشکوکی در آسمان این رآکتور جلوگیری شود.
رآکتور هستهای دیمونا را باید عامل اصلی جنگ ۱۹۶۷ بشمار آورد، چون رژیم صهیونیستی مدعی بود، مصر سلاحهای استراتژیکی بدست آورده که تهدید کننده امنیت قومی این رژیم است و توان تخریب رآکتور هستهای دیمونا را هم دارد. چون در آن زمان مصر این رآکتور را خطری استراتژیک برای امنیت ملی خود به ویژه صحرای سینا بشمار میآورد که در نزدیکی صحرای نقب قرار دارد.
در سال ۱۹۶۸ مطبوعات رژیم صهیونیستی اظهارات «مُردخای فعنونو»، دانشمند هستهای شاغل در این رآکتور را منتشر کردند که پرده از اسرار برنامههای هستهای این رژیم برمیداشت و تاکید میکرد که تل آویو درصدد ساخت و تولید کلاهکهای هسته ای و نصب آنها بر موشکهای بالستیک یا جنگندهها و حتی زیر دریاییهای خویش در بندر حیفا است.
اما اکنون پس از گذشت بیش از ۴۰ سال از فعالیت رآکتور هستهای دیمونا، سخنانی درباره خطرات زیست محیطی این رآکتور و بازتابهای خطرناک فعالیت آن بر مناطق همجوار به گوش میرسد که خطراتی تهدید کننده و نگران کنندهای برای رژیم صهیونیستی شمرده نمیشوند، چون اغلب ساکنان مناطق اطراف دیمونا را اعراب یا همان فلسطینیان بدوی و بیانگرد تشکیل میدهند.
رژیم صهیونیستی مواد اولیه یا «اورانیوم» مورد نیاز راه اندازی این رآکتور را از کشورهایی مانند آفریقای جنوبی، آفریقای مرکزی، نیجر و آرژانتین تامین میکند، چون خود مواد مورد نیاز برای فعالیت دیمونا را در اختیار ندارد.
در دیمونا هم چنین مادهای به نام «پلوتونیوم» تولید میشود که تولید آن از جمله خطرناکترین عملیاتهای تولید مواد هستهای در جهان است، به گونهای که اطلاعات موجود تاکید میکند، تولید هر یک کیلو گرم پلوتونیوم ۱۱ لیتر مایع سمی و تششع زا تولید میکند و تولید این ماده همچنان در این رآکتور ادامه دارد و تاکنون هیچ سازمان و نهاد بین المللی نتوانسته رژیم صهیونیستی را از تولید این ماده بازدارد.
خطر دیگری که رآکتور دیمونا برای منطقه و ساکنان آن در بردارد، اینکه تمام آزمایشهای هستهای و اتمی رژیم صهیونیستی در این رآکتور انجام میشود و درحالی این رژیم منکر تملک سلاحهای هستهای است که شواهد امر و مستندات موجود نشان میدهد که تلآویو با کمک مالی و همکاری دانشمندان هستهای آمریکا، آزمایشهای هستهای متعددی را در این منطقه اجرا کرده است.
در این ارتباط منابع فلسطینی تاکید میکنند که فلسطینیان ساکن صحرای نقب از زمین لرزههایی در این مناطق سخن میگویند که در اثر انفجارهای هستهای رخ داده داخل این رآکتور ایجاد میشوند، درحالی که در کشورهای دیگر چنین آزمایشهایی اغلب در مناطق دور افتاده انجام میشود.
همچنین باید از زبالههای هستهای یاد کرد که رژیم صهیونیستی به صورتی خیلی ابتدایی آنها را دفع میکند، براساس اطلاعات به دست آمده، محل دفن زبالهها تماما در اراضی فلسطینی یا در دریاهای مناطق اطراف بوده است.
احتمال وقوع فاجعه هستهای در منطقه
کارشناسان اتفاق نظر دارند که فعالیت رآکتور هستهای دیمونا در صحرای نقب نه تنها برای کشورهای همجوار که حتی برای رژیم صهیونیستی نیز خطرناک است، چون رژیم صهیونیستی زبالههای هستهای خود را در دریای مدیترانه دفن میکند که تهدید کننده سواحل کشورهای مصر و سوریه و لبنان است.
این احتمالات رآکتور هستهای دیمونا را در معرض فاجعه هستهای قرار میدهد، در حالیکه برآوردها و پیشبینیهای جهانی نیز این گفته را تایید و در این خصوص مطالعات مراکز تحقیقیاتی اروپایی نشان میدهد که عمر مفید این رآکتور به پایان رسیده و ادامه فعالیت آن خطری جدی برای کرانه باختری و نوار غزه و همچنین مناطق مرزی اردن و مصر تشکیل میدهد، به ویژه آنکه جهت وزش باد در این منطقه ۹۰ درصد به سمت غرب است و این بدین معناست که در صورت فروپاشی و انهدام رآکتور جهت وزش باد مواد هستهای را به کشورهای همجوار منتقل کرده که فاجعهای بزرگ برای کشورهای منطقه به همراه دارد، به ویژه اگر توجه داشته باشیم، هیچ یک از کشورهای عربی تجربه استفاده از انرژی هستهای را نداشته و به طور کامل با نحوه مقابله با خطرهای آن آشنا نیستند.
در این میان پژوهشهای صهیونیستی نیز بر وجود این خطرات بر کشورهای همجوار تاکید میکنند، به عنوان مثال «آونر وینگوش»، پژوهشگر دانشکده بن گورین طی پژوهشی ثابت کرد که فعالیتهای هستهای رآکتور دیمونا، مواد تششعزایی مانند اورانیوم و گاز «رادون» تولید میکند که قابلیت نفوذ به اردن و صحرای سینا را دارد.
وی در پژوهش خود تاکید کرده که آزمایشهای صورت گرفته در آبهای زیر زمینی مناطق مرزی اردن و صحرای سینا نشان میدهد، میزان رادیوم موجود در آبهای این منطقه ۱۰ برابر بیشتر از میانگین طبیعی آن است.
همچنین مردخای فعنونو، دانشمند هستهای رژیم صهیونیستی از دولت اردن خواست ساکنان مناطق مرزی این کشور را تحت آزمایش و معاینات پزشکی قرار دهد تا از میزان تاثیر مواد تششعزا بر این افراد مطلع شود و داروهای لازم را در اختیار آنها قرار دهد، چراکه مسئولان رژیم صهیونیستی چنین تدابیری در قبال ساکنان مناطق نزدیک به دیمونا اتخاذ کردهاند.
در همین راستا «هانس کریستین» و «رابرت نوریس»، دو کارشناس امور هستهای آمریکا در مقالهای تاکید کردند که رژیم صهیونیستی دارای ۸۰ کلاهک هستهای است و یکی از گزارشهای محرمانه پنتاگون اظهار کرد، اگرچه اسرائیل ۹ سال پیش اعلام کرد که تولید سلاحهای هستهای خود را متوقف کرده، اما توان تولید ۱۱۵ تا ۱۹۰ بمب و کلاهک هستهای جنگی را دارد که معادل تولید بمبهای هستهای توسط هند و پاکستان است.
طی اظهارات بیسابقهای از سوی یک مقام صهیونیستی در کنفرانس بین المللی حیفا تحت عنوان «به سوی خاورمیانهای بدون سلاحهای کشتار جمعی» رئیس کنست رژیم صهیونیستی «آفراهام بورگ» گفت که اسرائیل دارای سلاحهای هستهای و شیمیایی است. ذخایر هستهای اسرائیل اکنون باری سیاسی و در طولانی مدت به خطری تبدیل میشود و اتخاذ سیاستهای غیرشفاف و مبهم در این امر کافی است.
بورگ تاکید کرد که سیاست غیر شفافی که اسرائیل تاکنون اتخاذ کرده، دیگر امتیازی برای آن به شمار نمیآید و دیگر کشورها را از تملک سلاح هستهای باز نمیدارد.
در میان این جار و جنجالهای رسانهای و سیاسی دیمونا همچنان به فعالیت خود ادامه میدهد، بدون اینکه این رژیم توجهی به خطرات نهفته در پس فعالیت این رآکتور داشته باشد و همچنان این رژیم در قبال برنامههای هستهایش بعد محرمانه و سری بودن را حفظ میکند.