دریچه گاز
این دریچه در قسمت خروجی جریان هوا از کاربراتور و بعد از ونتوری قرار گرفته است. میزان باز و بسته شدن دریچه گاز توسط پدال گاز و سیم متصل به آن (سیم گاز) کنترل می شود. به طوری که هر چقدر پدال گاز بیشتر فشرده گردد، دریچه گاز نیز بیشتر باز شده و امکان مکش حجم بیشتری از هوا فراهم می گردد. بر عکس در آن هنگام که پدال گاز کم فشرده است، دریچه گاز نیز کم باز شده و هوای کمتری به داخل سیلندرها مکش خواهد گردید.
لازم به ذکر است که در اثر بیشتر فشردن پدال گاز و باز شدن بیشتر دریچه گاز، حجم هوای بیشتری و با سرعت بالاتری به داخل کاربراتور مکش می گردد. این قدرت مکش بیشتر می تواند سوخت بیشتری را نیز از داخل پیاله کاربراتور مکش نماید.
بنابر این با باز شدن بیشتر دریچه گاز، هم هوای بیشتری به داخل کاربراتور مکش می گردد و هم سوخت بیشتری وارد این هوا گردیده و با آن مخلوط می شود. به طوری که می توان گفت عامل تنظیم کننده مقدار دقیق ورود سوخت و هوا به داخل کاربراتور، دریچه گاز می باشد.
ژیگلور سوخت
در انتهای لوله پاشش سوخت، یک نازل وجود دارد که با کاهش مقطع لوله در انتهای آن، به پاشش سوخت و اتمیزه شدن آن کمک می نماید. به این قسمت لوله پاشش، ژیگلور نیز گفته می شود.
به منظور ایجاد حالت مکش سوخت، یک سر لوله پاشش سوخت در داخل پیاله کاربراتور قرار گرفته و سر دیگر آن که ژیگلور وجود دارد، در محل ونتوری کاربراتور قرار می گیرد. به علت افزایش سرعت هوا و کاهش نسبی فشار در ونتوری کاربراتور، در دهانه ژیگلور یک خلاء نسبی بوجود می آید که باعث مکش سوخت به قسمت ونتوری می شود.
در هنگام خاموش بودن موتور، از ژیگلور کاربراتور هیچ سوختی عبور نمی نماید. ولی با روشن شدن موتور و حرکت پیستون ها در داخل سیلندر، در مسیر هوای کاربراتور، حالت مکش ایجاد شده و سوخت از ژیگلور خارج می گردد. واضح است که هر چقدر پدال گاز بیشتر فشرده گردیده و دریچه گاز بیشتر باز شود، حجم هوای بیشتر از ونتوری کاربراتور عبور نموده و سوخت بیشتری از ژیگلور سوخت خارج می گردد.
در دوره های بالای موتور که هوای زیادی از ونتوری کاربراتور عبور می نماید، مکش بنزین فقط از ژیگلور اصلی که در ونتوری کاربراتور قرار دارد، انجام می پذیرد. ولی در دورهای آرام موتور که دریچه گاز، کمی بسته تر است، هوای کمتری از ونتوری عبور نموده و ژیگلور اصلی توان مکش سوخت را نخواهد داشت. به همین دلیل، لازم است که در کنار دریچه گاز، ژیگلورهای فرعی دیگری تعبیه گردد. به طوری که با نیمه بسته شدن دریچه گاز، بین ژیگلورهای فرعی و دریچه گاز، یک ونتوری موقت ایجاد گردیده و امکان مکش سوخت را فراهم نماید. به این ژیگلورهای فرعی که در کنار دریچه گاز قرار دارند، ژیگلورهای انتقالی (LDLE PORT) نیز گفته می شود.
اگر ژیلگورهای انتقالی وجود نداشته باشند، در مواقعی که راننده به طور ناگهانی پای خود را از روی پدال گاز بر می دارد، مکش سوخت از ژیگلور اصلی به طور ناگهانی قطع گردیده و موتور دچار حالت سکته می شود. بنابراین وجود این ژیگلورهای انتقالی در عملکرد بهتر موتور، بسیار مناسب است.
در بسیاری از اوقات، ژیگلور اصلی که وظیفه پاشش سوخت در شرایط تمام گاز را بر عهده دارد، با نام مدار قدرت شناخته می شود. این ژیگلور اصلی و مدار قدرت هنگامی مورد استفاده قرار می گیرد که موتور زیر بار زیادی قرار گرفته و قدرت زیادی نیاز داشته باشیم.
