٣) جزء پانزدهم قرآن کریم، آیات ٣١ الى ٣٩ سورهی اسراء
فرزندانتان را نكشید
بعضى از قبایل عرب، از ترس فقر و تنگدستى براى حفظ آبرو و احترامِ خود، فرزندان خود را مىكشتند. خداوند مهربان هشدار مىدهد كه روزى دهندهی تمام موجودات اوست و مىفرماید:
و از ترس فقر، فرزندانتان را نكشید. ما به آنان و شما روزى مىدهیم. به راستى كشتن آنان خطایى بزرگ است.
آیهی 31
راهى بد
جامعه اسلامى باید پاك و سالم باشد. ازدواج و تشكیل خانواده بسیار سفارش شده است، و مسلمانان اجازه ندارند به فساد نزدیك شوند. خداوند مهربان مىفرماید:
و به زنا نزدیك نشوید. به راستى كه آن كارى زشت و راهى بد است.
آیه 32
زیادهروى ممنوع
مجازات كسى كه فرد بیگناهى را بكشد، قتل است. سرپرست مقتول مىتواند براى قاتل درخواست مجازات كند؛ اما این مجازات طبق قانون انجام مىگیرد و نباید جامعه دچار بىنظمى و هرج و مرج شود. در زمان جاهلیت عرب، هرگاه كسى از یك قبیله به دست یك نفر از قبیلهی دیگر به قتل مىرسید، سرپرست و قبیلهی او آنقدر از قبیلهی قاتل مىكشتند تا راضى شوند و معمولاً بین دو قبیله جنگ درمىگرفت. هنگامى كه حضرت على(ع) در بستر شهادت بودند و آخرین لحظههاى عمرشان را مىگذراندند، چنین وصیت كردند: «اى فرزندان عبدالمطلب! مبادا بعد از من در خون مسلمانان غوطهور شوید و بگویید امیر مومنان كشته شد! آگاه باشید كه كسى جز قاتل من كشته نشود. اگر از این ضربهاى كه به من زده شد، مُردم، فقط یك ضربه به او بزنید.» در قرآن چنین مىخوانیم:
و نفسى را كه خداوند حرام كرده جز به حق نكشید و هر كس مظلوم كشته شود به سرپرست او قدرتى دادهایم، پس نباید در قتل زیادهروى كند؛ به راستى كه او یارى شده است.
آیهی 33
نزدیك نشوید
كسى كه سرپرست خود را از دست داده نباید تنها و بىیاور رها شود و اموالش از بین برود. مسلمانان باید از یتیمان پشتیبانى و نگهدارى كنند و به اموال آنان نزدیك نشوند، مگر بخواهند كارى انجام دهند كه به سودشان باشد و باعث زیاد شدن مالشان شود. این تا زمانى است كه آنان به سن رشد برسند و از نظر عقلى بتوانند از خودشان و اموالشان نگهدارى كنند. خداوند مهربان مىفرماید:
و به مال یتیم جز به شیوهاى كه نیكوست نزدیك نشوید تا به حد رشد برسد و به پیمان خود وفا كنید. به راستى كه از پیمان پرسیده خواهد شد.
آیهی 34
درست وزن كنید
مسلمانان باید در كسب و كار، مانند بقیهی بخشهاى زندگىشان، راستگو و درستكار باشند. كمفروشى و تقلب، شایستهی كسى كه به خدا ایمان دارد نیست و سرانجامِ بدى دارد. قوم حضرت شعیب(ع) براى چنین كارى دچار عذاب الهى شد و این باید براى تمام مردم درس خوبى باشد. خداوند عادل، مردم را به صداقت در معاملات دعوت مىفرماید:
و چون پیمانه مىكنید، پیمانه را تمام دهید و با ترازوى درست وزن كنید. این بهتر است و عاقبت بهترى دارد.
آیهی 35
پرسش خواهد شد
خداوند بخشنده، به انسان نعمتهاى فراوانى بخشیده است؛ چشمها را براى آن كه خوب ببینند و گوشها را براى آن كه درست بشنوند و قلب را براى آن كه كانون علم و معرفت باشد. انسان وظیفه دارد از نعمتهاى الهى در راه درست و به شكل صحیح استفاده كند، در مورد دیدهها و شنیدهها، تفكر و جستجو كند و بهترین روش را براى زندگى انتخاب كند؛ زیرا خداوند در روز قیامت در مورد نعمتهایى كه به انسان بخشیده سوال خواهد كرد كه از آنها در چه راهى استفاده كرده است:
و از چیزى كه به آن علم ندارى پیروى نكن. به راستى گوش و چشم و قلب، از همهی آنها پرسش خواهد شد.
آیهی 36
به كوهها نمىرسى
حضرت محمد(ص) با آن كه پیامبر خدا بود و بالاترین مقام انسانى را داشت، اما هرگز دچار غرور و خودپسندى نشد. او با مردم عادى رفت و آمد مىكرد، با آنان روى زمین مىنشست، با بچهها بازى مىكرد،با غرور راه نمىرفت و همیشه به مردم لبخند مىزد؛ لباس ساده مىپوشید و خوراكش مانند مردم فقیر بود. خداوند مهربان، مومنان را از غرور و خود بزرگبینى نهى مىفرماید:
و در زمین با تكبر قدم برندار؛ به راستى كه هرگز نمىتوانى زمین را بشكافى و هرگز در بلندى، به كوهها نمىرسى.
آیهی 37
ناپسند است
شرك، بىاحترامى به پدر و مادر، اسراف، كشتن فرزند از ترس فقر، روابط نادرست و فساد، كشتن افراد بیگناه، نزدیك شدن به مال یتیم، پیمانشكنى، كمفروشى و تقلب در معاملات، ونادانى و تكبر، گناهان بزرگى هستند كه زندگى انسان را به فساد و تباهى مىكشانند و مومنان باید از آنها دورى كنند. خداوند یگانه فرموده است:
همهی اینها گناهش نزد پروردگارت ناپسند است. آن از حكمتهایى كه پروردگارت به تو وحى كرده است و با الله، خداى دیگرى قرار نده وگرنه سرزنش شده و رانده شده، در جهنم افكنده مىشوى.
آیات 38 و 39
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء پانزدهم قرآن کریم، آیات ١ الى ١١١ سورهی اسراء