هنر گلیمبافی تقریباً در تمامی روستاهای قزوین رایج است. از مراکز مهم بافت گلیم میتوان به رودبار الموت، رودبار شهرستان، ارداق و ضیاء آباد اشاره کرد.
فرشبافی گلابتوندوزی
فرش بافت قزوین، از نفیسترین فرشهای بافته شده ایران است که متأسفانه بافت آن فراموش شده است و تنها تعدادی از آنها در موزهها و مجموعههای شخصی دیده میشود. از ویژگیهای این فرش، تنوع کاربرد رنگ و نقش است.
گلیمبافی
این هنر تقریباً در تمامی روستاهای قزوین رایج است. از مراکز مهم بافت گلیم میتوان به رودبار الموت، رودبار شهرستان، ارداق و ضیاء آباد اشاره کرد.
جاجیمبافی
این هنر در استان قزوین از سابقه نسبتاً طولانی برخوردار است. در اکثر روستاهای این استان، جاجیمبافی رایج بوده، اما متأسفانه اکثر کارگاههای آن، از چرخه تولید خارج شده است. مواد اولیه بافت جاجیم، پشم است که معمولاً توسط زنان روستا تهیه میشود. زنان در مواقع بیکاری، علاوه بر پشمچینی، آنها را توسط مواد محلی و گیاهی رنگ میکنند. لازم به ذکر است که امروزه از کامواهای رنگی در جاجیمبافی استفاده میکنند. روستاییان در فصول بیکاری که پاییز و زمستان است، کارگاه جاجیم را در داخل اتاق بر پا میدارند و عشایر از اوایل بهار و اواخر زمستان، در فضای باز به جاجیمبافی میپردازند.
پن بافی (نوار بافی)
در گذشته، پن را با نخهای ابریشمی میبافتند، ولی امروزه از نخهای نایلونی نیز استفاده میکنند. انواع نقوشی که بر روی پن میاندازند، عبارتند از چهل چپر، چشم بلبل یا بیست و نه چپر، چشم خروس یا بیست و هشت چپر، هشت چپر یا مارپیچ یا نیم مداخل. در گذشته، بافت پن یا نوارهای تزیینی لباس در منطقه رودبار شهرستان و الموت، بسیار رایج بوده است.
موجبافی
موج، نوعی دستبافت سنتی است که هنوز در برخی از مناطق، بافت آن رواج دارد، رونق این هنر مانند سایر صنایع دستی منطقه، با رواج استفاده از مصنوعات کارخانهای که هم ارزانتر و هم متنوعترند، کمرنگتر شده است. دستگاه موجبافی، قابلیت بافت پارچههای ظریف جهت تهیه البسه و تولید پارچههای ضخیمتر که بیشتر از آن به عنوان پتو، روکرسی، روفرشی، پرده، ملحفه و جانماز استفاده میشود را دارا ست.
در قدیم، میان طبقات متوسط و اعیان معمول بود وقتی که دخترها را میخواستند به خانه بخت بفرستند، بعضی از لوازم شخصی عروس از جمله جعبه لوازم آرایش، جای شانه، کیف پول، جای مهر و … را با این هنر تزیین میکردند. این هنر مانند سوزندوزی است، با این تفاوت که به جای نخ، از مفتولهای بسیار نازک طلایی و یا برنجی استفاده میکردند.
گیوهدوزی (گیوهکشی)
از جمله مراکزی که این صنعت در آن رایج است، شهرهای قزوین و تاکستان است. در حال حاضر، گیوههای تولیدی این استان با گیوههایی که در یزد، آباده و کرمانشاه میدوزند، کمی تفاوت دارد و آن اینکه در این استان، کف گیوهها پلاستیکی و یا چرمی است (شیوهای که از پارچههای کهنه و نوارهای چرمی ساخته میشود).