خونه ی شما چه رنگیه؟
دیروز روی مبل قدیمی و کهنه خوابگاه نشسته بودم و کنترل تلویزیون دستم بود . بی حوصله فقط کانالها رو جابجا می کردم . دنبال چیزی بودم که خودمم نمی دونستم چیه ! برای لحظه ای یکی از برنامه ها توجهم رو جلب کرد . فضای آشنای فیلم و صدایی که همیشه توی خاطرم مونده بود سریع متوجهم کرد که این همان سریال خاطره برانگیز “خانه سبز” است .
عجیب بود که تا ان روز آن قدر دقیق به این سریال نگاه نکرده بودم . هیچ وقت به فضای داخلی خانه . دکوراسیونش . رنگ دیوارها و لوازم و اسباب خانه توجه نکرده بودم . اما آن روز ناخودآگاه همه اینها به چشمم آمد . چقدر همه چیز درست چیده شده بود!
خانه سبز ، همان خانه رضا و عاطفه ، با دیوار های سبز و آرامش بخشش ، گویی حسی از شعر و لطافت در تمام فضا پخش شده است. با صدای گرم شکیبایی ، وقتهایی که آرام صدا می کند " عاطفه ، عاطفه " !
هر بار که این خانه را می دیدم حس می کردم اینجا از آن خانه های است که هر چقدر هم که خسته باشی به محض اینکه پایت را درونشان بگذاری آرام می شوی . با همان چیدمان قدیمی و تابلوها و طرح های سنتی که دیوارهایش آویخته است . با همان صندلی های قدیمی لهستانیش و دیوارهای سبزش! نماد خانواده ای شده که آرام یافته و به وقار رسیده اند . نماد دوره ای از زندگی می شود که از تب و تاب جوانی و شور گذشته و حالا تنها به انتظار ثمر دادن نشسته . دوره ای که زن و مرد به درک جدیدی از خود و زندگیشان می رسند و بقول خود شکیبایی به دنبال رنگ روح زندگی می گردند.
خانه نرگس هم جای جالبی است . اگر یادتان مانده باشد نرگس خواهر رضا بود . از همسرش جدا شده بود و در خانه ای به رنگ آجری تیره با پسر کوچکش زندگی می کرد . رنگ آجری که به دیوار این خانه است معنای متفاوتی از سبز را بوجود می آورد . این خانه به نوعی حس غم ، انزوا و پیچیدگی را القا می کند . نرگس وضع زندگیش با بقیه فرق می کند . پسری کوچک دارد که باید با او زندگیش را سامان دهد . تنهاست و همواره غمی در چهره دارد . زندگیش جای خالی همسر و پدر را بدوش می کشد . شاید برای همین این رنگی است . کمی متفکر و آشفته است . انگار هنوز در حرکت و جریان است و به آرامش نرسیده است .
خانه خانم جون و آقاجون هم بود . خانه ای کهنسال ، به رنگ آبی . این خانه هم به رنگ افراد درونش بود . زندگی این پیرمرد و پیرزن به نوعی آرامش و ثبات رسیده است . برای همین آبی، مناسب ترین رنگ آنهاست . رنگی که نماد آرامش و نظم است . خانه آنها گویی همیشه ساکت و آرام است . جایی مناسب برای خوابیدن یا تفکر کردن است . جایی که آنها از درونش نظاره گر عمر رفته شان هستند .
آخرین خانه هم ، خانه فرید و لیلی است . خانه ای کوچک و سبز . گویی جوانه ای نو رسته است . جوانه ای که باید آرام آرام رشد کند و تنومند شود . همه چیز این خانه در راه رشد و بلوغ است . درست مانند جایی که خانه قرار گرفته است . روی پشت بام . نزدیک ترین جا به خورشید به نور به لحظه روییدن!
سریال که تمام شد من هنوز به صفحه تلویزیون خیره بودم . و به زندگی این آدم ها فکر می کردم . به زندگی خودم . به رنگ زندگی خودم . زندگی من چه رنگی داشت ؟ دلم می خواست زندگیم چه رنگی داشته باشد . فکر کردم می دانم زندگیم چه رنگی است . همان رنگی که همه جا دنبالش می گردم . همان رنگی که تنها با دیدن آن آرامش می یابم . همان رنگی که در اطرافم پر است . رنگی که معنای روح زندگی من است . سبز!
شاید هیچ وقت ما برای طراحی فضای درون خانه خودمان به اینها نیاندیشیم . شاید بیشتر به دنبال ارضای حس زیباشناسیمان باشیم . اما همانند خانه سبز ، هر خانه ای رنگی دارد . هر رنگی معنایی دارد . زندگی هر کدام از ما به رنگی آمیخته شده است . می توانیم رنگ زندگی خودمان را پیدا کنیم .
مطالب مرتبط:
فیلم مرتبط :
سکانسی زیبا از سریال خاطره انگیز "خانه سبز" با صدای زنده یاد خسرو شکیبایی.
