٨) جزء دوازدهم قرآن کریم، آیات ٨٢ الی ٩٠ سوره ی هود
باران سنگ
مردانى كه پشت خانه‌ی لوط(ع) جمع شده بودند، به فرمان خدا بینایى خود را از دست دادند و كور شدند. بنابراین، به خانههایشان بازگشتند. حضرت لوط(ع) با خانوادهاش، به جز همسرش با سرعت از شهر خارج شدند. هنگام صبح عذاب نازل شد. شهر زیر و رو گشت و بارانى از سنگ بارید. اما این سنگها، سنگهاى معمولى نبود. سنگهاى مخصوصى بود كه بر هر چیز مىخورد آن را نابود مىكرد. به زودى قوم لوط زیر سنگ و گِل مدفون شدند و از آنان هیچ كس باقى نماند.
در قرآن چنین مىخوانیم:
پس، هنگامى كه فرمان ما آمد، آن را زیر و رو كردیم و سنگهایى از گِل پى در پى بر آنان باراندیم كه نزد پروردگارت نشاندار بود، و این از ستمگران دور نیست!
آیات 82 و 83
كم فروشى نكنید
خداوند مهربان، حضرت شعیب(ع) را در شهر مدین به پیامبرى برگزید. مردم مدین به تجارت مشغول بودند و تقلب و كمفروشى در میان آنان بسیار رواج داشت. حضرت شعیب(ع) آنان را به خداپرستى دعوت كرد و هشدار داد كه دست از كمفروشى و تقلب در معاملات بردارند تا مانند اقوام گذشته دچار عذاب الهى نشوند. او به آنان مىگفت: «شما نعمتهاى فراوانى دارید. باران به موقع، محصولات كشاورزى و مال فراوان و بازارهاى پر رونق دارید، پس چرا باز هم كمفروشى و تقلب مىكنید؟ از گناهانتان دست بردارید كه من از عذاب روزى فراگیر بر شما مىترسم. روزى كه هیچ پناهى وجود ندارد و هیچ راهى براى فرار نیست و توبه هم پذیرفته نمىشود. اگر مومن باشید، سودى كه خدا در معاملات برایتان باقى مىگذارد، برایتان بهتر است.»
در قرآن چنین مىخوانیم:
و به سوى مدین، برادرشان شعیب را. گفت: اى قوم من! خدا را بپرستید؛ جز او معبودى برایتان نیست و پیمانه و ترازو را كم نكنید. به راستى من شما را در نعمت مىبینم و من از عذاب روزى فراگیر بر شما بیمناكم. و اى قوم من! پیمانه و ترازو را عادلانه به طور كامل بدهید و اشیاءِ مردم را كم ندهید و در زمین فساد نكنید. اگر مومن باشید، باقى گذاشته‌ی خدا برایتان بهتر است و من نگهبان شما نیستم.
آیات 84 الى 86
با دستورات الهى مخالفت نمىكنم
بزرگان قوم شعیب(ع) به او ایمان نیاوردند و گفتند: « ما آنچه را كه پدرانمان مىپرستیدند، مىپرستیم و اختیار اموالمان با خودمان است و هرگونه بخواهیم رفتار مىكنیم. دستورات تو آزادى را از ما مىگیرد. ما دوست داریم آزادانه هر چه را مىخواهیم بپرستیم و هرگونه دلمان بخواهد معامله كنیم. تو مىخواهى ما را تحت فرمان خودت قرار دهى و بعد خودت هر كارى خواستى انجام دهى.» شعیب گفت: «من نمىخواهم آزادى شما را بگیرم. همه‌ی چیزهایى را كه به شما مىگویم خودم هم انجام مىدهم و قصد مخالفت با دستورات الهى را ندارم. من هم مانند شما هستم و به آنچه خدا فرمان داده عمل مىكنم.» گفتوگوى آنان را در قرآن چنین مىخوانیم:
گفتند: اى شعیب! آیا نمازت به تو دستور مىدهد كه ما آنچه را پدرانمان مىپرستیدند، رها كنیم یا آنچه را مىخواهیم در مورد اموالمان انجام ندهیم؟ به راستى تو واقعاً بردبار خردمندى! گفت: اى قوم من! ببینید، اگر من از سوى پروردگارم دلیلى روشن داشته باشم و او از سوى خود روزى خوبى به من داده باشد. من نمىخواهم در مورد آنچه شما را از آن بازمىدارم با شما مخالفت كنم كه من تا آنجا كه توان دارم جز اصلاح نمىخواهم و توفیق من جز برعهده‌ی خدا نیست. بر او توكل كردم و به سوى او بازمىگردم.
آیات 87 و 88
قوم لوط از شما دور نیست
كمتر از سه قرن بود كه عذاب الهى بر قوم لوط(ع) نازل شده بود و مردم هنوز داستان باران سنگ را فراموش نكرده بودند و نسل به نسل آن را براى یكدیگر نقل مىكردند. حضرت شعیب(ع) به مردم هشدار مىداد كه اگر از دستورات الهى پیروى نكنند، دچار عذاب خواهند شد. او سرنوشت اقوام نوح(ع)، هود(ع)، صالح(ع) و لوط(ع) را به آنان یادآورى مىكرد و مىگفت: «آمرزش بخواهید و توبه كنید، زیرا كه خدا توبهكنندگان را دوست دارد.»
در قرآن چنین مىخوانیم:
و اى قوم من! مبادا مخالفت شما با من سبب شود كه مانند آنچه قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح گرفتار آن شدند، گرفتار شوید. و قوم لوط از شما دور نیست و از پروردگارتان آمرزش بخواهید. سپس به سوى او بازگردید؛ به راستى كه پروردگارم مهربان و با محبت است.
آیات 89 و 90
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء دوازدهم قرآن کریم، آیات 6 الی 123 سوره ی هود
