٦) جزء دوازدهم قرآن کریم، آیات ٥٨ الی ٦٨سوره ی هود
توفان، عذاب الهى
قوم عاد به كفر و سركشى خود ادامه دادند، نشانههاى پروردگار را انكار كردند و آنقدر نافرمانى كردند تا سرانجام روز عذاب فرارسید. توفانى شدید، هشت روز و هفت شب خانههاى مجلل آنان را درهم كوبید؛ توفانى كه بر هر چه مىوزید آن را خاكستر مىكرد. تمام كافران بیجان بر زمین افتادند و مردند و از رحمت خدا دور شدند. سرنوشتِ آنان را در قرآن چنین مىخوانیم:
و هنگامى كه فرمان ما آمد، هود و كسانى را كه با او ایمان آورده بودند، به رحمتى از سوى خود نجات دادیم و از عذابى سخت رهایى بخشیدیم و این عاد بودند كه نشانههاى پروردگارشان را انكار كردند و پیامبرانش را نافرمانى كردند و از فرمان هر زورگوى ستیزهجویى پیروى نمودند. در این دنیا و روز قیامت، لعنتى به دنبالشان است. آگاه باشید به راستى عاد به پروردگارشان كافر شدند. آگاه باشید، دور باد عاد، قوم هود!
آیات 58 الى 60
صالح(ع) پیامبر ثمود
قوم ثمود در منطقهاى كوهستانى میان حجاز و شام زندگى مىكردند. سرزمین آنان آباد و سرسبز بود و بناهاى محكم و امنى ساخته بودند. آنان مردمى ثروتمند و نیرومند، اما بتپرست بودند. خداوند مهربان حضرت صالح(ع) را براى هدایت قوم ثمود برگزید. حضرت صالح(ع) در میان مردم به امانتدارى، درستى و راستگویى شهرت داشت و به آنان در حل مشكلات و اختلافاتشان كمك مىكرد. اما پس از این كه پیامبریش را اعلام كرد، مورد خشم و حسد بزرگانِ قومش قرار گرفت. آنان به او ایمان نیاوردند و گفتند: «ما پیش از این، به تو اطمینان داشتیم، اما اكنون حرفهاى تو را باور نمىكنیم و نمىتوانیم از آیین و روش پدرانمان دست برداریم. اگر مىخواهى مانند گذشته به تو اطمینان داشته باشیم، بگذار خدایانمان را پرستش كنیم و مانند پیشینیان زندگى كنیم.» حضرت صالح(ع) گفت: «من از فرمان خدا هرگز سرپیچى نخواهم كرد و از مأموریت خود دست برنمىدارم.» گفتوگوى حضرت صالح(ع) با قوم ثمود در قرآن چنین آمده است:
و به سوى ثمود، برادرشان صالح، گفت: اى قوم من! خدا را بپرستید. غیر از او خدایى ندارید. او شما را از زمین پدید آورد و شما را به آباد كردن آن وادار كرد. پس، از او آمرزش بخواهید سپس به سوى او بازگردید؛ كه پروردگارم اجابت كنندهاى نزدیك است. گفتند: اى صالح! به راستى تو پیش از این، در میان ما، مایه‌ی امیدوارى بودى. آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان مىپرستیدند، بازمىدارى؟ و به راستى ما از آنچه تو ما را به آن دعوت مىكنى، در تردیدیم. گفت: اى قوم من! ببینید، اگر دلیل روشنى از پروردگارم داشته باشم و از جانب او رحمتى به من بخشیده شده باشد، اگر از او نافرمانى كنم، چه كسى در برابر خدا مرا یارى مىكند؟ پس شما جز بر زیان من نمىافزایید.
آیات 61 الى 63
شتر، معجزه‌ی حضرت صالح(ع)
حضرت صالح(ع) مردم را به خداپرستى دعوت مىكرد. او به آنان مىگفت: «خداوند قوم عاد را مجازات كرد و شما را جانشین آنان ساخت. پس بترسید از این كه شما هم دچار عذاب الهى شوید.» قوم ثمود كه نمىخواستند حرفهاى پیامبرشان را باور كنند، گفتند: «اگر راست مىگویى، معجزهاى از سوى خداوند بیاور تا ما حرفهایت را باور كنیم.» حضرت صالح(ع) دعا كرد و از خدا معجزهاى درخواست نمود. به فرمان خدا پیش چشمان مردم، شترى از دل سنگهاى كوه بیرون آمد. صالح(ع) به مردم فرمود: «این شتر، معجزه‌ی خداست. او را آزاد بگذارید تا در زمین خدا، هر جا كه خواست، چرا كند. آب چشمه یك روز سهم اوست و یك روز سهم شما. مراقب باشید به او آسیبى نرسانید كه به عذاب دردناك الهى گرفتار خواهید شد.» در قرآن چنین می خوانیم:
و اى قوم من! این ماده شتر خداست. نشانهاى براى شماست. پس بگذارید او در زمین خدا، بخورد و به او آسیب نرسانید كه عذابى نزدیك، شما را فرامىگیرد.
آیه‌ی 64
صاعقه، مجازات الهى
معجزه‌ی حضرت صالح(ع) در میان مردم زندگى مىكرد. یك روز از چشمه آب مىنوشید و یك روز اصلاً نمىنوشید. بزرگان و اشراف كافر سعى مىكردند ایمان مردم را سست كنند. به آنان مىگفتند: «تا كى باید به این وضع ادامه بدهیم. چرا این شتر همه جا چرا مىكند و چرا ما باید یك روز در میان از آب استفاده كنیم.» ولى چون حرفهایشان در دل مردم با ایمان اثر نداشت، تصمیم گرفتند شتر را بكشند و به مردم بگویند كه معجزهاى در كار نبوده و آن شتر، شترى معمولى بوده است. یك روز قرار گذاشتند و شتر را كشتند و نزد حضرت صالح(ع) رفتند و گفتند: «ما شتر را كشتیم، اگر تو پیامبر خدا هستى، به وعدهات عمل كن و از خدایت بخواه تا بر ما عذاب نازل كند.» حضرت صالح(ع) گفت: «سه روز فرصت دارید كه در خانههایتان بمانید و توبه كنید. پس از سه روز، عذاب الهى بر كسانى كه ایمان نیاوردهاند، نازل خواهد شد و هیچ یك از كافران در امان نخواهند بود.» آنان بىاعتنا به حرفهاى حضرت صالح(ع)، در حالى كه او را مسخره مىكردند، به خانههاى خود بازگشتند. پس از سه روز صاعقهاى كه با زلزله همراه بود چنان خانههایشان را ویران كرد كه گویى هرگز كسى در آنجا زندگى نكرده است. تمام كافران در خانههایشان به رو افتادند و مُردند. ماجرا را در قرآن چنین مىخوانیم:
پس آن را كشتند. پس گفت: سه روز در خانههایتان برخوردار باشید. این وعدهاى است كه دروغ نیست. هنگامى كه فرمان ما آمد، صالح و كسانى را كه با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود، از خوارىِ آن روز نجات بخشیدیم، به راستى پروردگارت قوىِ شكستناپذیر است. و كسانى را كه ستم كرده بودند، صداى وحشتناكى فراگرفت و در خانههایشان به رو افتادند. انگار هرگز در آن زندگى نمىكردند. آگاه باشید كه ثمود به پروردگارشان كافر شدند. آگاه باشید، بر ثمود دورى باد!
آیات 65 الى 68
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء دوازدهم قرآن کریم، آیات 6 الی 123 سوره ی هود
