تبیان، دستیار زندگی
خداوند مهربان به حضرت نوح(ع) وحى فرمود كه دیگر كسى ایمان نخواهد آورد و از كردار كافران غمگین نباش و براى ستمكاران شفاعت نكن كه همگى غرق خواهند شد! زمان مجازات گناهكاران فرا رسیده بود.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
قرآن کریم

٤) جزء دوازدهم قرآن کریم، آیات ٣٦  الی ٤٧ سوره ی هود

 دیگر كسى ایمان نمى‏آورد

خداوند مهربان به حضرت نوح(ع) وحى فرمود كه دیگر كسى ایمان نخواهد آورد و از كردار كافران غمگین نباش و براى ستمكاران شفاعت نكن كه همگى غرق خواهند شد! زمان مجازات گناهكاران فرا رسیده بود. خداوند یگانه به حضرت نوح(ع) فرمان داد تا كشتى بزرگى بسازد و او طبق فرمان خدا با كمك یارانش به ساختن كشتى مشغول شد. كافران هر بار كه از كنار آنان مى‏گذشتند، مسخره‏شان مى‏كردند و مى‏گفتند: «اینان دیوانه‏اند. كشتى به این بزرگى را دور از آب و در خشكى مى‏سازند. معلوم نیست چگونه مى‏خواهند آن را به آب بیندازند. شاید مى‏خواهند براى كشتى‏شان دریایى هم بسازند!»
 پیامبر خدا همچنان به كار خود مشغول بود و مى‏فرمود: «ما را مسخره كنید! به زودى ما شما را مسخره خواهیم كرد!» ماجرا را در قرآن چنین مى‏خوانیم:

 و به نوح وحى شد كه از قوم تو، به جز كسانى كه ایمان آورده‏اند، دیگر هرگز كسى ایمان نخواهد آورد. پس، از آن چه مى‏كنند، اندوهگین نباش و زیر نظر ما و وحى ما كشتى را بساز، و درباره‌ی كسانى كه ستم كرده‏اند با من صحبت نكن كه آنان حتماً غرق شده هستند؛ و كشتى را مى‏ساخت و هر بار كه بزرگان قومش بر او مى‏گذشتند، مسخره‏اش مى‏كردند. گفت: اگر ما را مسخره كنید، ما شما را همان گونه كه مسخره مى‏كنید، مسخره مى‏كنیم. پس به زودى خواهید دانست بر چه كسى عذابى مى‏رسد كه او را خوار كند؛ و بر او عذابى پایدار فرود مى‏آید.

آیات 36 الى 39


 به نام خدا

نوح(ع) چهار پسر به نام‏هاى «حام»، «سام»، «یافث»، و «كنعان» داشت. همسر نوح(ع) ایمان نیاورده بود. كنعان نیز به ظاهر ایمان داشت، ولى كافر بود. خداوند مهربان به نوح(ع) وحى كرد كه در عذاب الهى تمام كافران نابود خواهند شد. قرار بود اگر از تنورى كه نشانه‌ی شروع عذاب بود، آب فوران كند، نوح(ع) و یارانش سوار كشتى شوند تا از عذاب الهى در امان باشند. سرانجام روز موعود فرا رسید. آب از تنور فوران كرد. نوح(ع) با نام خدا، خانواده و یارانش را سوار كشتى كرد و از هر نوع جاندارى، یك جفت نر و ماده داخل كشتى گذاشت. در قرآن، حضرت نوح(ع) اولین كسى است كه در ابتداى كارش بسم‏الله گفته است، خداوند مهربان مى‏فرماید:

 تا این كه فرمان ما آمد و تنور فوران كرد. گفتیم: در آن از هر زوجى دو تا، و خاندانت را، به جز كسى كه قبلاً درباره‌ی او سخن گفته شده است. و كسانى را كه ایمان آورده‏اند، سوار كن؛ و با او، جز اندكى ایمان نیاورده بودند. و گفت: در آن سوار شوید. حركتش و ایستادنش به نام اللّه است، به راستى پروردگارم آمرزنده‌ی مهربان است.

آیات 40 و 41

 پسر نوح(ع) هم غرق شد

باران به شدت مى‏بارید و آب‏هاى زیرزمینى از هر سو مى‏جوشیدند. حضرت نوح(ع) متوجه شد كه كنعان كنارى ایستاده و سوار كشتى نشده است. صدا زد: «پسرم با كافران نباش، بیا و زودتر سوار كشتى شو وگرنه غرق خواهى شد.» پسرش گفت: «من بالاى كوه مى‏روم تا از آب در امان باشم.» نوح(ع) جواب داد: «امروز هیچ كس از عذاب در امان نیست، مگر این كه خدا بر كسى رحم كند...» در این هنگام موجى بلند میانشان فاصله انداخت و كنعان مانند بقیه‌ی كافران غرق شد. ماجرا در قرآن چنین آمده است:

 و آن، آنان را در میان موجى مانند كوه مى‏بُرد و نوح پسرش را كه در كنارى بود، صدا كرد: اى پسرك من، با ما سوار شو و با كافران نباش. گفت: به زودى به كوهى پناه مى‏برم كه مرا از آب در امان نگاه دارد. گفت: به فرمان خدا، امروز هیچ نگاه‏دارنده‏اى نیست، مگر كسى كه او  رحم كند؛ و موج میان آن دو حایل شد. پس، از غرق شدگان بود.

آیات 42 و 43


 شیواترین آیه‌ی قرآن

خداوند یگانه به زمین فرمان داد كه آب خود را فرو بَرد و زمین آب‏هایش را فرو برد. به آسمان هم دستور داد كه دیگر نبارد و فرمان انجام شد. گفته مى‏شود، زمین فقط آب‏هاى خودش را فرو برد و آبى كه از آسمان باریده بود، به صورت دریاها و اقیانوس‏ها بر سطح زمین باقى ماند. كشتى از حركت ایستاد و ندا رسید كه «دور باد قوم ستمگر»؛ یعنى ستمگران از رحمت خدا دور باشند. این موضوع در آیه‏اى از قرآن، كه گفته مى‏شود بلیغ‏ترین و شیواترین آیه‌ی قرآن است، چنین آمده است:


 و گفته شد: اى زمین، آب خود را فرو بر و اى آسمان باز ایست. و آب فرو رفت و فرمان انجام شد و بر جودى قرار گرفت و گفته شد: دور باد قوم ستمگران.


    آیه‌ی 44


 
 پسرت اهل خانواده‌ی تو نبود

نوح(ع) كه از نفاق و كفر پسرش خبر نداشت، از مرگش بسیار اندوهگین شد. دست به دعا برداشت و گفت: «خدایا! تو وعده داده بودى كه خانواده‏ام را نجات دهى و پسرم اهل خانواده‏ام بود.» خداوند مهربان به او گفت: «پسرت در حقیقت اهل خانواده‌ی تو نبود، زیرا كارهاى ناشایسته‏اى مى‏كرد. چیزى را كه نمى‏دانى از من نخواه.» و نوح(ع) از تمام چیزهایى كه نمى‏دانست به خداوند دانا پناه برد تا مورد رحمت او قرار گیرد. دعا و گفت‏وگوى نوح(ع) را با خداوند در قرآن چنین مى‏خوانیم:

 و نوح به پروردگارش ندا داد و گفت: پروردگارا! پسرم از خانواده‌ی من است و حتماً وعده‌ی تو راست است و تو حاكم‏ترین حاكمانى. گفت: اى نوح در حقیقت او از خانواده‌ی تو نیست، به راستى او كارهاى ناشایسته دارد. پس چیزى را كه به آن علم ندارى، از من نخواه. من تو را نصیحت مى‏كنم كه مبادا از نادانان باشى. گفت: پروردگارا! به تو پناه مى‏برم كه از تو چیزى را بخواهم كه به آن علم ندارم، و اگر مرا نیامرزى و به من رحم نكنى، از زیانكاران خواهم بود.

آیات 45 الى 47

فرزانه زنبقی
نشر لک لک


منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء دوازدهم قرآن کریم، آیات ٦ الی ١٢٣ سوره ی هود

سوره ی هود آیات ٢٥ الی ٣٥

سوره ی هود آیات ١٥ الی ٢٤

سوره ی هود آیات ١٦ الی ١٤


مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.