تبیان، دستیار زندگی
بسیاری از مردم باورهای نادرستی درباره تشنج و صرع دارند. باورهایی که می تواند به افراد صدمه بزند. شاید به این دلیل است که صرع و تشنج از هزاران سال پیش تاکنون ذهن بشر...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

20 باور غلط درباره تشنج و صرع


بسیاری از مردم باورهای نادرستی درباره تشنج و صرع دارند. باورهایی که می تواند به افراد صدمه بزند. شاید به این دلیل است که صرع و تشنج از هزاران سال پیش تاکنون ذهن بشر را به خود معطوف کرده است؛ و اینکه تشنجات به نظر عجیب و حتی گاهی وحشتناک به نظر می آیند.

بیماری صرع

تشنج می تواند سبب شود که افراد افتاده و بلرزند؛ موجب از خود بیخود شدن آدم ها شود؛ یا سبب شود تا مردم چیزهای بیهوده ای گفته یا گریه کرده و یا با ترس بدوند.


هزاران سال، تلاش بر این بوده تا روش هایی را برای متوقف ساختن تشنج پیدا کنند. در نتیجه مغلطه ای از سحر و جادو، مواد جادویی و اعتقادات غریبی به وجود آمد که مردم فکر می کردند آنها را از صرع و تشنج حفظ می کنند. برخی از این اعتقادات هنوز هم در بین ما هستند و زندگی را برای افراد مبتلا به صرع سخت تر ساخته است.


در این مطلب 20 باور غلط درباره تشنج و صرع و توضیح درست آنها را برای شما بیان می کنیم.

1- تشنج زمانی اتفاق می افتد که کسی شما را نفرین کند.
این یک باور نادرست باقیمانده از قدیم است. آن زمان ها مردم نمی دانستند اختلال در سلول های مغزی موجب تشنج می شود. این تصور در آن زمان رایج بوده و نه امروز.
امروزه ما می دانیم که مسایل زیادی می توانند موجب صدمه مغزی و بروز تشنج شوند از جمله: صدمات جدی به سر، مسمومیت، عفونت های مغزی و مشکلات قبل و حین زایمان.

2- داشتن تشنج به این معناست که شخص در حین تشنج، در تصرف شیطان یا یک روح پلید است.
این باور مردم در گذشته برای توجیه رفتار عجیب و سرگردانی فرد در حال تشنج بوده است.
امروزه ما می دانیم که تشنجات با دارو قابل کنترل هستند، بنابراین این بیماری نیز مانند دیگر بیماری هاست.

اگر تشنج شما قطع شد، نمی توانید داروی خود را قطع کنید، زیرا در غیر این صورت تشنج مجددا بازخواهد گشت

3- افراد مبتلا به صرع اختلال روحی روانی دارند.

صرع و اختلالات روحی دو وضعیت متفاوت هستند که هر دو، مغز را تحت تاثیر قرار می دهند.
گاهی اوقات ممکن است اختلال روانی و صرع، هر دو در یک نفر دیده شوند، همانطورکه صرع و آرتریت و یا صرع و دیابت هم می توانند با هم در یک نفر وجود داشته باشند؛ ولی باید در نظر داشت که این دو بیماری، مختلف است.

4- افراد مبتلا به صرع از لحاظ ذهنی عقب افتاده هستند.
افراد مبتلا به صرع مانند بقیه مردم جامعه هستند. بعضی بسیار باهوش، برخی با هوش کمتر و الباقی با هوش متوسط هستند.

5- تنها روش درمان صرع، دارو درمانی است که باید تا آخر عمر مصرف شود.
داروها معمولا به عنوان اولین درمان انتخاب می شوند. اما اگر داروها در کنترل تشنج ها موفق نباشند، راه های دیگر درمان نیز هست.
جراحی ممکن است در برخی افراد موثر واقع شود.
در بعضی از بیماران نیز، یک دستگاه ارسال کننده سیگنال های الکتریکی به مغز (VNS) می تواند از بروز تشنج جلوگیری کند.
در کودکان مبتلا به تشنج، یک رژیم خاص غذایی (رژیم غذایی کتوژنیک) در برخی موارد موثر است.

6- اگر تشنج شما قطع شده است، می توانید داروی خود را قطع کنید.
نداشتن تشنج به معنای این است که داروهای شما موثر بوده اند. بنابراین اگر شما مصرف این داروها را قطع کنید، تشنج ها حتما دوباره باز خواهند گشت.

7- صرع یک وضعیت حاد و جدی مثل دیابت نیست. شما دارویی می خورید و همه چیز مرتب است.
تشنج یک فشار مضاعف بر بدن وارد می کند. در بعضی موارد تشنج ممکن است سبب آسیب و جراحت شود.
افراد مبتلا به صرع، با مشکلاتی از قبیل عوارض جانبی داروها و تبعیض در جامعه روبرو می شوند.

8- اگر پدر یا مادر صرع داشته باشند، کودکانشان هم دچار آن خواهند شد.
صرع می تواند در حالی که هیچ سابقه خانوادگی وجود ندارد هم اتفاق بیفتد. هر چند که در بعضی موارد، کودکانی که یکی از والدین شان مبتلا به صرع بوده اند نیز دچار تشنج خواهند شد، اما احتمال این قضیه همان قدر است که در بقیه افراد جامعه وجود دارد.

9- شما با نگاه کردن به ظاهر دیگران می توانید بفهمید که آنها صرع دارند یا خیر.
با نگاه کردن به دیگران نمی توان گفت که کسی صرع یا تشنج دارد. مردم اغلب زمانی که می فهمند یکی از دوستان یا همکارانشان صرع دارند، متعجب می شوند.

10- افراد مبتلا به صرع نمی توانند مسئولیت شغلی داشته باشند.
افراد زیادی از مبتلایان به صرع و تشنج، شغل های مهمی به عهده دارند. در اغلب موارد هم حتی همکاران آنها نمی دانند که آنها تشنج می کنند.

11- صرع و تشنج، مسئله خیلی مهمی نیست.
برعکس بسیار هم مهم است، چرا که هرگز نمی دانیم اگر تشنج اتفاق بیفتد، دیگران به درستی می دانند که چه کارهایی را باید انجام دهند.
مهم است چرا که دیگران به هر دلیلی از آن می ترسند. داشتن وضعیتی که هنوز هم در مورد آن باورها و اعتقادات غلط زیادی وجود دارد، خیلی مهم است.

12- اگر کسی تشنج داشت، شما باید چیزی بین دندان های او قرار دهید تا زبانش را گاز نگیرد.
انجام این کار می تواند سبب آسیب به دندان ها یا فک بیمار شود. شما یقینا نمی خواهید کاری کنید تا فرد در حال تشنج آسیب ببیند.

بیمار مبتلا به صرع

13- موقع تشنج، شما باید دهان بیمار را به زور باز کرده و زبانش را نگه دارید تا آن را گاز نگیرد.
این کار بسیار خطرناک است. انگشتان شما ممکن است گاز گرفته شود. همچنین با این کار فرد در حال تشنج ممکن است دچار خفگی شود.


بهترین و امن ترین روش این است که به آرامی فرد را به پهلو برگردانید. به یک طرف خواباندن فرد، موجب تسهیل تنفس شده و از خفگی جلوگیری می کند.

14- شیوع صرع کم است.
حدود یک نفر از هر صد نفر در ایران صرع دارند. بنابراین تخمین زده می شود که در این زمان، نزدیک به هفتصد هزار نفر در ایران با صرع زندگی می کنند.

15- افراد مبتلا به صرع ممکن است در حین تشنج به دیگران آسیب برسانند.
افراد مبتلا به صرع در هنگام تشنج، بیهوش هستند. شما وقتی بیهوش هستید نمی توانید به دیگران آسیب برسانید. ممکن است اگر فرد در حال تشنج محکم نگه داشته شود، تقلا کند، اما عمدا به دیگران آسیب نمی رساند.

16- صرع در هنگام تشنج واگیر دارد. آب دهان بیمار حامل میکروبی است که مسری است.
این یک فکر قدیمی بر پایه ترس از این بیماری است. هیچ راهی در جهان وجود ندارد که شما از طریق آن بتوانید صرع را از دیگری بگیرید.

17- وقتی کسی تشنج می کند، شما باید او را محکم بگیرید تا لرزش بدن او را متوقف سازید.
محکم نگه داشتن فرد در حین تشنج می تواند منجر به پارگی عضلات او شود. بهترین راه این است که اجازه دهید تا تشنج، زمان خود را طی کند. این زمان حداکثر دو دقیقه خواهد بود.

18- وقتی کسی تشنج دارد، حتما با اورژانس تماس بگیرید.
در صورتی که بدانید فرد مبتلا به صرع بوده و تشنج او حداکثر دو دقیقه طول می کشد، به این کار نیازی نیست.
در صورتی باید با اورژانس تماس گرفت که یا اولین تشنج فرد بوده یا فرد آسیب دیده، باردار باشد یا دیابت داشته باشد.
همچنین اگر تشنج بیش از پنج دقیقه طول بکشد یا تشنج بعدی به محض اتمام تشنج اول شروع شود، تماس با اورژانس الزامی است.

19- افراد مبتلا به صرع نمی‌ توانند ورزش کنند.
ورزش برای بیماران صرعی هیچ خطری ندارد. فقط ورزش‌های سنگین مانند کوهنوردی و صخره نوردی را نباید انجام دهند و اگر می ‌خواهند شنا کنند، باید یک نفر همراهشان باشد.

20- یافتن اطلاعات در مورد صرع کار سختی است.
شما می توانید این اطلاعات را از دفتر مرکزی انجمن صرع در تهران یا دفاتر نمایندگی در شهرهای دیگر (قم، اصفهان، بندرعباس، تبریز، گرگان و همدان) بگیرید.
تلفن تماس دفتر تهران 884632713 است. پایگاه الکترونیکی انجمن صرع نیز می تواند در این زمینه به شما کمک کند. آدرس این پایگاه www.iranepi.org می باشد.
همچنین شما می توانید سوالات خود را از طریق پست الکترونیکی iranepi@gmail.com با دفتر انجمن در میان گذاشته و پاسخ خود را دریافت دارید.
نشانی دفتر مرکزی انجمن صرع جهت پرسش و پاسخ حضوری به شرح زیر می باشد:
تهران - خیابان شریعتی - زیر پل سید خندان - ابتدای بزرگراه رسالت - نرسیده به خیابان شهید کابلی - پلاک 1352 - طبقه اول

فرآوری : نیره ولدخانی
بخش سلامت تبیان

منابع:
مجله دنیای سلامت
آریا


مطالب مرتبط:
حمله تشنجی چیست؟
وقتی کودک تشنج می‌کند...
اصول برخورد با بیمار تشنجی
هر تشنجی صرع نیست
همواره مراقب بیمار تشنجی باشید
تفاوت بیماری صرع با تشنج
صرع(تشنج) و علل ایجاد آن
علایم تشنج و صرع
راه‌های درمان تشنج و صرع
بیماری‌هایی که باعث صرع می‌شوند
بیماری تشنج و شغل شما

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.