٢) سوره ی انفال آیات ٩ الی ١٦
جنگ بدر
به دنبال تصمیم پیامبر اكرم(ص)، سپاه اسلام به سرزمین بدر رفت و متوجه شد كه سپاه دشمن بسیار زیاد و مجهز است. تمام سواره نظام دشمن و بعضى از پیادهها زره داشتند؛ در حالى كه بیشتر مسلمانان زره نداشتند. پیامبر(ص) وقتى دید تعداد یارانش كم است و ساز و برگ جنگى هم كم دارند و ممكن است شب را با وحشت و نگرانى بخوابند و روز بعد توان جنگیدن نداشته باشند، طبق وحى الهى، به آنان فرمود: «نگران نباشید اگر نفراتتان كم است، تعداد زیادى فرشتگان آسمانى به فرمان خدا به كمك شما خواهند آمد و بدون شك ما پیروز مىشویم.» با این وعده‌ی الهى، مسلمانان شب را به آرامى خوابیدند. بارش باران نیز به آنان كمك كرد؛ زیرا شنهاى نرم آن منطقه در اثر رطوبت سفت و محكم شد و با آب باران، خودشان را شستند و وضو گرفتند.
به هر حال، روز هفدهم ماه رمضان سال دوم هجرى دو سپاه در سرزمین بدر با یكدیگر روبرو شدند. در آن زمان، جنگ با نبرد تن به تن شروع مىشد و ابتدا قوىترین افراد دو سپاه با هم به مبارزه برمىخاستند. از سپاه دشمن ﻋﺘﺒﺔ بن ربیعه، ﺷﻴﺒﺔ بن ربیعه و ولید بن عتبه جلو رفتند. پیامبر(ص) نیز سه نفر از انصار را جلو فرستاد. عتبه گفت: «اینها ضعیفند؛ ما با اینان نمىجنگیم.»
پیامبر(ص)، على(ع) و حمزه(ع) و عبیده، پسر عمهاش را جلو فرستاد. على(ع) ولید را كشت و حمزه(ع) عتبه را از پاى درآورد. اما شیبه ضربه‌ی محكمى به پاى عبیده زد كه پایش قطع شد و روز بعد در اثر این ضربه به شهادت رسید. على(ع) و حمزه(ع) به سوى شیبه رفتند و او را كشتند. مسلمانان با نظمى خاص و روحیه‌ی قوى تحت فرماندهى پیامبر اكرم(ص) مىجنگیدند. سپاه كفر، مسلمانان را بسیار زیاد مىدیدند و روحیه خود را از دست داده بودند. چیزى نگذشت كه ابوجهل كشته شد و سپاه كفر، وحشتزده شروع به فرار كرد. آنان براى این كه سریعتر فرار كنند، زره خود را مىكندند و سپرها و شمشیرها و هر چه را همراه داشتند به زمین مىانداختند. سرانجام جنگ بدر با پیروزى مسلمانان به پایان رسید. سپاه كفر هفتاد كشته و هفتاد اسیر داشت. یكى از اسیران، پسر هند بود. مسلمانان چهارده شهید داشتند. آیات قرآن را در این مورد بخوانیم:
هنگامى كه از پروردگارتان یارى مىخواستید پس دعاى شما را پذیرفت كه: من شما را به هزار فرشته پشت سر هم، یارى خواهم كرد. و خداوند آن را به جز بشارت قرار نداد و براى این كه دلهاى شما مطمئن شود، و هیچ پیروزى نیست، مگر از سوى خدا. به راستى كه خداوند شكستناپذیرِ حكیم است. هنگامى كه خوابِ سبك آرامبخشى كه از جانب او بود، شما را فراگرفت و از آسمان آب بر شما فرو فرستاد براى این كه شما را با آن پاك گرداند و از شما پلیدى شیطان را دور كند و براى این كه دلهایتان را محكم سازد و با آن گامهایتان را استوار كند. هنگامى كه پروردگارت به فرشتگان وحى كرد كه من با شما هستم، پس به مومنان استوارى بدهید. به زودى در دل كافران وحشت خواهم افكند پس، بالاى گردنها را بزنید و سرانگشتانشان را بزنید. این بدان سبب است كه آنان با خدا و پیامبرش مخالفت كردند و هر كس با خدا و پیامبرش مخالفت كند، پس به راستى كه خدا سخت كیفر است. این را بچشید و براى كافران عذاب آتش خواهد بود.
آیات 9 الى 14
از دشمن فرار نكنید
خداوند مهربان به مبارزان اسلام براى همیشه هشدار مىدهد كه هرگز نباید در هنگامه‌ی جنگ به دشمن پشت كنند، مگر آن كه بخواهند دشمن را غافلگیر كنند و حیله‌ی نظامى به كار گیرند، یا به صورت جنگ و گریز دشمن را خسته كنند، و یا به گروه دیگرى بپیوندند. در غیر این صورت، فرار از جنگ گناهى بزرگ است كه كیفر آن را در قرآن چنین مىخوانیم:
اى كسانى كه ایمان آوردهاید، هنگامى كه با هجوم كافران روبرو شدید، به آنان پشت نكنید. و هر كس در آن هنگام به آنان پشت كند، به یقین، به خشم خدا گرفتار خواهد شد و جایگاهش جهنم است و چه سرانجام بدى است مگر آن كه كنارهگیرى براى نبردى یا پیوستن به گروهى باشد.
آیات 15 و 16
نشر لک لک
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
سوره ی انفال- جزء نهم قرآن کریم
