نگاه مىكنند، ولى نمىبینند
مشركان و كافران معتقد بودند كه پیامبر(ص) به خدایان آنان بىاحترامى مىكند و او را تهدید مىكردند كه مورد خشم و غضب بتها قرار مىگیرد. پیامبر(ص) به آنان مىفرمود: «از بتهایتان كمك بخواهید. هر كارى از دستتان برمىآید انجام دهید و به من مهلت ندهید. پروردگارم مرا یارى خواهد كرد.» ماجرا را در قرآن چنین مىخوانیم:
آیا پاهایى دارند كه با آن راه بروند یا دستهایى دارند كه با آن كارى انجام دهند؛ یا چشمهایى دارند كه با آن ببینند یا گوشهایى دارند كه با آن بشنوند؟ بگو: شریكان خود را بخوانید، آنگاه دربارهی من نیرنگ كنید و به من مهلت ندهید. به راستى سرپرست من خدایى است كه این كتاب را نازل كرده و او شایستگان را سرپرستى مىكند. و كسانى كه به جاى او مىخوانید، نه مىتوانند شما را یارى كنند و نه خودشان را یارى مىكنند. و اگر آنان را به هدایت دعوت كنید، نمىشنوند و آنان را مىبینى كه به سوى تو نگاه مىكنند در حالى كه نمىبینند.
آیات 195 الى 198
گذشت كن
در مقابل نادانى و آزار و اذیت مشركان، خداوند بخشنده به پیامبر اكرم(ص) مىفرماید:
گذشت كن و به نیكى امر كن و از نادانان روى بگردان!
آیهی 199
به خدا پناه ببر
پرهیزكاران در مقابل وسوسههاى شیطان به خدا پناه مىبرند و یاد خدا به آنان بینش و شناخت مىدهد و شیطان را از آنان دور مىكند. خداوند مهربان مىفرماید:
و اگر از شیطان وسوسهاى به تو رسید، پس به خدا پناه ببر. به راستى كه او شنواى داناست. به یقین كسانى كه پرهیزكارى كردند، هنگامى كه با وسوسهی شیطانى برخورد كردند، پند مىگیرند، پس آنگاه بینا مىشوند.
آیات 200 و 201
گمراهان
گمراهان هنگامی كه با وسوسه های شیطانی روبرو می شوند از یاد خدا غافل هستند و به گناه و فساد آلوده می شوند. خداوند یگانه می فرماید:
و برادرانشان آنان را به گمراهی می كشانند، آن گاه كوتاهی نمی كنند.
آیهی 202
هدایت و رحمت است
هرگاه در نزول وحى تأخیر مىافتاد، مشركان به پیامبر اكرم(ص) مىگفتند: «چرا آیات جدیدى براى ما نمىخوانى؟ چرا مطلب جدیدى تنظیم نمىكنى كه برایمان بگویى؟» و به این ترتیب مىخواستند بگویند كه حضرت محمد(ص) آیات را از خودش مىخواند و از سوى پروردگار چیزى به او وحى نمىشود. خداوند مهربان به آنان چنین پاسخ مىدهد:
و هرگاه براى آنان آیهاى نیاورى مىگویند: چرا آن را فراهم نكردى؟ بگو: من فقط از آنچه از پروردگارم به من وحى مىشود، پیروى مىكنم. این بینشهایى از پروردگار شماست و براى گروهى كه ایمان مىآورند، هدایت و رحمت است.
آیهی 203
سكوت كنید
قرآن، كلام خدا و دستور زندگىِ انسان است. هنگامى كه قرآن قرائت مىشود، یعنى كلام خداوند خوانده مىشود. آیا صحبت و كلامى بالاتر و مهمتر از آن وجود دارد؟ پس باید سكوت كرد و با گوش جان شنید و در آن اندیشید. پروردگار یگانه فرموده است:
و هنگامى كه قرآن خوانده مىشود به آن گوش دهید و ساكت بمانید، شاید شما مورد رحمت قرار بگیرید.
آیهی 204
از غافلان مباش
پروردگار ما آنقدر مهربان و بخشنده است كه خود، به ما آموزش مىدهد كه چگونه او را بخوانیم. او مىفرماید:
و پروردگارت را بامدادان و شامگاهان به زارى و بیم، در دلت و بدون صداى بلند یاد كن و از غافلان نباش. به راستى كسانى كه نزد پروردگارت هستند، از پرستش او تكبر نمىكنند و او را به پاكى مىستایند و او را سجده مىكنند.
آیات 205 و 206
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
سوره ی اعراف- آیات 88 الی 206-جزء نهم قرآن کریم