نگاه مى‏كنند، ولى نمى‏بینند 

مشركان و كافران معتقد بودند كه پیامبر(ص) به خدایان آنان بى‏احترامى مى‏كند و او را تهدید مى‏كردند كه مورد خشم و غضب بت‏ها قرار مى‏گیرد.  پیامبر(ص) به آنان مى‏فرمود: «از بت‏هایتان كمك بخواهید. هر كارى از دستتان برمى‏آید انجام دهید و به من مهلت ندهید. پروردگارم مرا یارى خواهد كرد.» ماجرا را در قرآن چنین مى‏خوانیم:

 آیا پاهایى دارند كه با آن راه بروند یا دست‏هایى دارند كه با آن كارى انجام دهند؛ یا چشم‏هایى دارند كه با آن ببینند یا گوش‏هایى دارند كه با آن بشنوند؟ بگو: شریكان خود را بخوانید، آن‏گاه درباره‌ی من نیرنگ كنید و به من مهلت ندهید. به راستى سرپرست من خدایى است كه این كتاب را نازل كرده و او شایستگان را سرپرستى مى‏كند. و كسانى كه به جاى او مى‏خوانید، نه مى‏توانند شما را یارى كنند و نه خودشان را یارى مى‏كنند. و اگر آنان را به هدایت دعوت كنید، نمى‏شنوند و آنان را مى‏بینى كه به سوى تو نگاه مى‏كنند در حالى كه نمى‏بینند.    

آیات 195 الى 198

گذشت كن 

در مقابل نادانى و آزار و اذیت مشركان، خداوند بخشنده به پیامبر اكرم(ص) مى‏فرماید:

  گذشت كن و به نیكى امر كن و از نادانان روى بگردان!    

آیه‌ی 199

به خدا پناه ببر 

پرهیزكاران در مقابل وسوسه‏هاى شیطان به خدا پناه مى‏برند و یاد خدا به آنان بینش و شناخت مى‏دهد و شیطان را از آنان دور مى‏كند.  خداوند مهربان مى‏فرماید:

و اگر از شیطان وسوسه‏اى به تو رسید، پس به خدا پناه ببر. به راستى كه او شنواى داناست. به یقین كسانى كه پرهیزكارى كردند، هنگامى كه با وسوسه‌ی شیطانى برخورد كردند، پند مى‏گیرند، پس آن‏گاه بینا مى‏شوند.    

آیات 200 و 201

گمراهان 

گمراهان هنگامی كه با وسوسه های شیطانی روبرو می شوند از یاد خدا غافل هستند و به گناه و فساد آلوده می شوند. خداوند یگانه می فرماید:

و برادرانشان آنان را به گمراهی می كشانند، آن گاه كوتاهی نمی كنند.  

آیه‌ی 202

هدایت و رحمت است

هرگاه در نزول وحى تأخیر مى‏افتاد، مشركان به پیامبر اكرم(ص) مى‏گفتند: «چرا آیات جدیدى براى ما نمى‏خوانى؟ چرا مطلب جدیدى تنظیم نمى‏كنى كه برایمان بگویى؟» و به این ترتیب مى‏خواستند بگویند كه حضرت محمد(ص) آیات را از خودش مى‏خواند و از سوى پروردگار چیزى به او وحى نمى‏شود. خداوند مهربان به آنان چنین پاسخ مى‏دهد:

و هرگاه براى آنان آیه‏اى نیاورى مى‏گویند: چرا آن را فراهم نكردى؟ بگو: من فقط از آن‏چه از پروردگارم به من وحى مى‏شود، پیروى مى‏كنم. این بینش‏هایى از پروردگار شماست و براى گروهى كه ایمان مى‏آورند، هدایت و رحمت است.    

آیه‌ی 203

سكوت كنید

قرآن، كلام خدا و دستور زندگىِ انسان است. هنگامى كه قرآن قرائت مى‏شود، یعنى كلام خداوند خوانده مى‏شود. آیا صحبت و كلامى بالاتر و مهم‏تر از آن وجود دارد؟ پس باید سكوت كرد و با گوش جان شنید و در آن اندیشید. پروردگار یگانه فرموده است:

و هنگامى كه قرآن خوانده مى‏شود به آن گوش دهید و ساكت بمانید، شاید شما مورد رحمت قرار بگیرید.    

آیه‌ی 204

از غافلان مباش 

پروردگار ما آن‏قدر مهربان و بخشنده است كه خود، به ما آموزش مى‏دهد كه چگونه او را بخوانیم. او مى‏فرماید:

و پروردگارت را بامدادان و شامگاهان به زارى و بیم، در دلت و بدون صداى بلند یاد كن و از غافلان نباش. به راستى كسانى كه نزد پروردگارت هستند، از پرستش او تكبر نمى‏كنند و او را به پاكى مى‏ستایند و او را سجده مى‏كنند.    

آیات 205 و 206