مشکل پرسپولیس بازیکن هست و نیست!

از این رو تیم پرطرفدار پایتخت همیشه و همه گاه یک مدعی قهرمانی در لیگ ایران بوده است. هواداران پرشمار قرمز به همین علت عادت دارند تا هروقت کار تیم گره خورد با هنر فردی یک بازیکن هم شده از مهلکه بگریزند. پرسپولیس حتی در روزهای نه چندان خوب سالهای اخیر از بازیکن گرهگشا تهی نبود. این تیم پس از سالها دوری از لیگ قهرمانان آسیا و در آستانه حضور مجدد در آن این توقع را به وجود آورده بود تا بهتر از همیشه باشد. از این نظر کمبود بازیکن قدر در نزد سرخ ها سخت به چشم می آید.
خطر رویارویی با تیم های تا بن دندان مسلح آسیایی از مدتها پیش حکم می کرد تا پرسپولیس به فکر تقویت خود باشد. اتفاقی که رخ نداد و روزهای سخت را برای قرمزها نوید می دهد. اما حتی در چنین شرایط هم پرسپولیس نباید همه مشکلاتش را منحصر به کمبود بازیکن فرض کند. قرمزها در حالی در لیگ به میدان می روند که اغلب تیم های لیگی همین کمبودها را دارند. در لیگ ما حتی تیم های مدعی در صدرجدول نمایی کامل از یک تیم قدر را ندارند.
در لیگ فوتبال ما بیش از نیمی از تیم های حاضر به شدت از داشتن بازیکن کارساز در مضیقه هستند. بسیاری از این تیم ها از بازیکنانی بهره می برند که راهی به پرسپولیس ندارند و یا از این تیم بیرون شده اند. به طور مثال کیست نداند پژمان نوری و مازیار زارع که از جمله عوامل اصلی پیروزی ملوان بر پرسپولیس بودند پس از سالها پوشیدن پیراهن قرمز مهر مازاد خوردن و از این تیم رانده شدند؟

چگونه است که تیم های چون ملوان و بازیکنانی چون نوری و زارع –با همه احترام و ارزشی که برای آنها قائلیم- وقتی پیراهن تیم حریف را برتن می کنند چنین نمایشی دارند؟ این سوالی است که کادر فنی قرمزها طی سالیان اخیر باید به آن پاسخ دهند. چنین است که می توان فرض کرد بازیکنان فعلی نیز این قابلیت را دارند تا فردا روزی با پیراهن تیم دیگری مقابل پرسپولیس بلای امروز را بر سر سرخ ها نازل کنند.
همانگونه که ذکر شد این باور وجود دارد که پرسپولیس برای حضور در صف مدعیان قهرمانی لیگ ایران و لیگ قهرمانان آسیا نیاز به تقویت جدی دارد اما وقتی این تیم در مقابله با تیم های ضعیف تر از خود –در بخش بازیکن- چنین مشکل دارد باید قبول داشت که فقط نباید همه چیز را در کمبود بازیکن کارساز خلاصه کرد.