تبیان، دستیار زندگی
خانم صغری نژادنایبی دارای درجه داوری و مربیگری بین المللی والیبال است و ۱۶ سال به عنوان مسئول انجمن والیبال مدارس دختران کشور و سازمان ترتیب بدنی فعالیت کرده است. وی همچنین در پنج سال گذشته مسئولیت ورزش کارگران را برعهده داشته است. خانم نژادنایبی دارای مد
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

گفت‌و گو با خانم صغری نژادنایبی نایب رئیس فدراسیون والیبال

دست زنان از تصمیم ها برای ورزش بانوان کوتاه است


خانم صغری نژادنایبی دارای درجه داوری و مربیگری بین المللی والیبال است و ۱۶ سال به عنوان مسئول انجمن والیبال مدارس دختران کشور و سازمان ترتیب بدنی فعالیت کرده است. وی همچنین در پنج سال گذشته مسئولیت ورزش کارگران را برعهده داشته‌است. خانم نژادنایبی دارای مدرک کارشناسی تربیت بدنی از دانشگاه تربیت معلم تهران در سال ۱۳۵۰است. ایشان در اواخر تیرماه امسال با صدور حُکمی توسط محمدرضا داورزنی به عنوان نایب رییس زنان این فدراسیون منصوب شدند.

یکشهر: حدود شش ماه پیش بود که مسئولیت نایب رئیسی بانوان فدراسیون والیبال را پذیرفتید، مسئولیت‌ها و وظائف نایب رئیسی بانوان در فدراسیون چیست؟

بانوان ایرانی الگوی بانوان جهان

نژادنایبی: متاسفانه در اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی شرح وظایفی برای نایب رئیس بانوان در نظر گرفته نشده و از همین‌جاست که در فدراسیون‌ها به صورت سلیقه‌ای با نایب رئیس برخورد می‌شود. اصلی‌ترین وظیفه معاون ورزشی بانوان وزارت ورزش رفع این کمبود در اساسنامه فدراسیون‌ها است و باید جایگاه بالایی برای بانوان در فدراسیون‌ها در نظر گرفته شود تا بانوان بتوانند کلیه امور مربوط به خود را به صورت مستقل تصمیم‌گیری کنند و با حمایت رئیس فدراسیون و دبیر و سایر عوامل اجرا نمایند. فدراسیونی که خود را جهانی می‌بیند باید همه‌ی امور و افکارش را به سمت جهانی‌شدن هدایت کند. محل استقرار نایب رئیس بانوان در شأن نایب رئیس بانوان باشد، امور مسابقات، امور داوری و مربیگری باید توسط نایب رئیس بانوان انجام شود. اگر مردان می‌توانند دو ماه یا بیشتر در اردوهای تدارکاتی خارج از کشور باشند و با انجام مسابقات دوستانه بر تجربیات مربیان و بازیکنان افزوده شود برای بانوان هم یک ماه از اردوی تدارکاتی در یک کشور که ورزش مورد نظر در سطح بالایی باشد باید تدارک دیده شود؛ با یک هفته و ده روز نمی‌شود کاری کرد. باید بتوانی هزینه کنی تا تیم پیشرفت کند. نمی‌گویم چند درصد برای مردان باشد و چند درصد برای زنان، می‌گویم باید در حد نیاز هزینه کرد.

یکشهر: در آغاز کار، یکی از برنامه‌هایی که برای ارتقای سطح لیگ والیبال زنان به آن اشاره کرده بودید برنامه استعدادیابی بود، چه کارهایی توانستید در این زمینه انجام دهید؟

نژادنایبی: برای استعدادیابی‌ها یک کلاس گذاشتم. هر استانی که فکر می‌کردیم والیبال در آن رشد دارد، یعنی تیم‌های اول تا سوم را در سه رده‌ی سنی امیدها و جوانان و لیگ را گرفتیم. از تهران و اصفهان که پیشرفته‌تر هستند و ۵ استان دیگر یعنی کرمان و گیلان و فارس و قزوین و توابع تهران دعوت کردم. از هر استان ۲ نفر. یکی از آموزش و پرورش، یکی از هیئت که بتوانند در استان مشترکاً کارکنند: نیروها از آموزش پرورش، سالن از سازمان تربیت بدنی. با آموزش پرورش کشور هم صحبت کردیم و کمیته‌ی استعدادیابی از استان‌ها آوردیم و کلاس دو روزه گذاشتیم. من از بازده کلاس راضی نبودم به دلیل اینکه بچه‌های آموزش پرورش ضعیف بودند و بازدهی لازم را نداشتند. در دو روز آنچه را باید یاد دادیم؛ یعنی اینکه در استان خود جستجو کنید و تا یک ماه دیگر به ما خبر بدهند. شرایط هم این بود که متولد ۷۹-۸۰ باشند و قدشان ۱۷۸ به بالا. می‌خواستیم پنج استان را فعال کنیم و بعد برویم سراغ باقی استان‌ها و همین برنامه‌ی استعدادیابی را آنجا پیاده کنیم.

به نظر من بخش بانوان وزارت ورزش باید فعالیت بیشتری برای گرفتن مجوز حضور بانوان در سالن‌های ورزشی داشته باشند

یکشهر: خوب؟ کارها انجام شدند؟

نژادنایبی: ببینید فدراسیون با برنامه‌ی استعدادیابی موافق بود و برای راه افتادنِ کار واقعاً آقای داورزنی در این زمینه هرچه به ایشان می‌گفتم قبول می‌کردند. در نتیجه وجه استعدادیابی نسبتاً خوب پیش می‌رفت. اما استعدادِ بدون مربی فایده ندارد. کار که به اینجا رسید، بحث‌ها شروع شد. من حقیقتاً و به پشتوانه‌ی حدود دو دهه تجربه به شما می‌گویم واقعاً زنان ایرانی توانایی بالایی در ورزش دارند، اما مربی می‌خواهد.

یکشهر: حوزه‌ی دیگری که قول فعالیت درباره‌ی آن را داده بودید (مصاحبه با ایرنا، آبان ۹۳)، تلاش برای جلب اسپانسرینگ بود از طریق ترغیب رسانه‌ها برای پوشش بازی‌های زنان.

نژادنایبی: ببینید برخی رسانه‌ها خیلی خوب کار می‌کنند. مثلاً آقای سیف‌الله ترابی خبرنگار کیهان ورزشی که هر هفته یک صفحه را به لیگ بانوان اختصاص می‌دهد. منتهی این‌ها اسپانسر نمی‌آورد. اسپانسر زمانی تبلیغ می‌دهد که مسابقات از تلویزیون پخش شوند و بیننده‌ی زیاد داشته باشند. اما تلویزیون اصلاً می‌گوید نمی‌شود نشان داد و وقتی هم که گاه و بیگاه مسابقات را نشان می‌دهند، نتایج را آنقدر بزرگ می‌گذارند روی صفحه که نه ورزشکاران دیده می‌شوند و نه فضای ورزشگاه. یک مقدار عدد روی صفحه است و می‌شود حدس زد که ورزشکارانی پشت آن دارند حرکت می‌کنند. خوب با این وصف کسی نمی‌آید اسپانسر شود. پارسال مسابقات جام رمضان تهران شرکت ویرگو نصف دیوار خانه والیبال را پرده زد و تبلیغاتش را آنجا انجام داده بود امسال اما نکرد دیگر. خودم با یک شرکت دیگری صحبت کردم که ۳۰۰ میلیون بدهند برای لیگ برتر. شرکت گفت من دو تا بَنِر می‌زنم در خیابان ولیعصر با هزینه کمتر از سیصد میلیون و تبلیغاتم بیشتر دیده می‌شود.

فدراسیون با برنامه‌ی استعدادیابی موافق بود و برای راه افتادنِ کار واقعاً آقای داورزنی در این زمینه هرچه به ایشان می‌گفتم قبول می‌کردند. در نتیجه وجه استعدادیابی نسبتاً خوب پیش می‌رفت. اما استعدادِ بدون مربی فایده ندارد

یکشهر: در فدراسیون یا وزارتخانه راجع به این مشکلات صحبت نمی‌شود؟

نژادنایبی: ترجیح می‌دهم به جای جواب مثالی برای شما بزنم. یک مدت شبکه ۶ خبر ورزش بانوان را به مدت سه دقیقه نشان می‌داد. یعنی وقتی کل رسانه‌ی ملی با ۲۲ کانال که خیلی‌هاش هم ۲۴ ساعته هستند فقط سه دقیقه‌اش را به ورزش بانوان اختصاص می‌دهند شما چه انتظاری دارید؟ چه پیشرفتی می‌خواهید بکنید؟ فکر می‌کنید این ارقام و واقعیت‌ها را در فدراسیون و وزارت ورزش نمی‌دانند؟ تصمیم گیری در مورد اینگونه مسائل به عهده‌ی فدراسیون تنها نیست این کار نیاز به مطرح شدن و نظر وزارت ورزش – وزارت ارشاد و خیلی دستگاه‌های دیگر دارد .

یکشهر: در زمینه حضور  در ورزشگاه‌ها که به گفته‌ی خود شما و شهادت همه‌ی دست‌اندرکاران ورزش برای آموزش و ترویج ورزش و آموزش مربیگری مهم است هم هنوز آب از آب تکان نخورده است و ممانعت از ورود ادامه دارد. بالاخره مسئولیت این امور با چه کسانی است؟

نژادنایبی: به نظر من بخش بانوان وزارت ورزش باید فعالیت بیشتری برای گرفتن مجوز حضور بانوان در سالن‌های ورزشی داشته باشند چون در خیلی از رشته‌های ورزشی نه تنها حضور بانوان اشکالی ندارد بلکه در جهت ارتقاء سطح آموزش مربیان و توسعه‌ی آن رشته تأثیر زیادی دارد امیدوارم با تلاش بتوانیم به این مهم دست پیدا کنیم

یکشهر: در مصاحبه‌ای با آقای فائقی، ایشان به ما گفتند که مشکل اصلی در نگاه مردانه به ورزش است، آیا شما هم ریشه‌ی مشکل را در همین نگاه می‌بینید؟

نژادنایبی: حتماً همین طور است در اکثر رشته‌ها دید مسئولین مردانه است و علیرغم حضور بانوان، فعالیت در آن رشته مختص مردان به شمار می‌آید. اما خوشبختانه بانوان ما در مسابقات اینچوان نشان دادند که می‌توانند و این مدال‌ها شاید بتواند نگاه سنگین مردانه بودن ورزش را از بین ببرد .

اسپانسر زمانی تبلیغ می‌دهد که مسابقات از تلویزیون پخش شوند و بیننده‌ی زیاد داشته باشند. اما تلویزیون اصلاً می‌گوید نمی‌شود نشان داد و وقتی هم که گاه و بیگاه مسابقات را نشان می‌دهند، نتایج را آنقدر بزرگ می‌گذارند روی صفحه که نه ورزشکاران دیده می‌شوند و نه فضای ورزشگاه

یکشهر: راه حل چیست؟

نژادنایبی: بهتر است از هم اکنون که برنامه ششم در حال تدوین است بانوان در کلیه سطوح به ویژه در بخش ورزشی با دید گسترده‌تر و بازتر نگاه کنند و جایگاهی خاصّ فعالیت بانوان در تمام سطوح در نظر بگیرند مخصوصاً در بخش ورزش که برنامه‌ریزان و متخصصان توانمندی در این عرصه حضور دارند که باید از آن‌ها کمک گرفته شود.

یکشهر: با وجود همه‌ی این مشکلات، امید به موفقیت دارید؟

نژادنایبی: من عضو انجمن مدیران ورزشی زنان هستم و مسئولم به همراه سایر اعضا در جهت احقاق حقوق زنان در جامعه به ویژه جامعه‌ی ورزشی تلاش کنم. ما زنان توانمندی زیادی داریم که می‌توانیم در عرصه‌ی مدیریت‌های ورزشی و غیرورزشی فعالیت داشته باشیم. اگر نگاه مسئولان فدراسیون به بانوان مثل نگاه آن‌ها به مردان باشد مطمئناً جایگاه بالاتری را به دست خواهیم آورد. برای همه‌ی آن‌هایی که در راه بالابردن شأن و منزلت بانوان تلاش می‌کنند آرزوی موفقیت دارم.

یکشهر: خانم نژاد نایبی از وقتی که در اختیار ما گذاشتید از شما سپاسگزاریم.

بخش ورزشی تبیان

منبع : یکشهر