تبیان، دستیار زندگی
فتوژورنالیست آمریکایی بعد از 35 سال باردیگر به کشورمان آمد تا با اضافه کردن عکس هایی از ایران امروز، مجموعه خود را کامل و با نمایش آنها به مردم آمریکا خلا فرهنگ میان دو کشور را پرکند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

 خاطره عکاس آمریکایی از امام(ره)

فتوژورنالیست آمریکایی بعد از 35 سال باردیگر به کشورمان آمد تا با اضافه کردن ژس‌هایی از ایران امروز، مجموعه خود را کامل و با نمایش آنها به مردم آمریکا خلا فرهنگ میان دو کشور را پرکند.

بخش هنری تبیان
رندی هوپ گودمن

رندی هوپ گودمن ژاس آمریکایی که در دوران انقلاب و دفاع مقدس سه سفر متوالی به ایران داشته، با سفر دوباره به ایران، در پایان نشست علمی سیزدهمین دوسالانه ژس ایران که هشتم بهمن در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد، حضور یافت.

یکی از فعالیت‌های مستمر او ژاسی از انقلاب‌ها و اتفاق‌هایی از این دست است. او 35 سال قبل نیز به ایران سفر و از دوران انقلاب ژاسی کرده بود.

او در سخنانش برای مخاطبان ایرانی گفت: نام من ردی است. امروز عصر از طرف مدیر موزه دعوت شدم تا در این نشست حضور داشته باشم و خوشحالم که این فرصت فراهم شد تا در کنار شما باشم.

این ژاس خبری در مورد اولین سفرش به ایران چنین توضیح داد:دقیقا 35 سال قبل و دقیقا در همین هفته من کارم را به عنوان فتوژورنالیسم حرفه‌ای در تهران آغاز کردم. اگر خاطرتان باشد، در نوامبر سال 1979 بود که با اشغال سفارت آمریکا در ایران، اتحاد میان آمریکا و ایران از میان رفت. شاید هیچکس آن زمان تصور نمی‌کرد اشغال سفارت آمریکا می‌تواند فرصت زندگی برای یک فتوژورنالیسم 24 ساله تلقی شود اما این برای من به عنوان یک بانوی فتوژورنالیسم فرصتی بود تا اولین کارم حرفه‌ای خودم را انجام دهم.

بی تردید پیشنهاد سفر به ایران را پذیرفتم

گودمن افزود: در واخر ژانویه 1980 قرار بود هیاتی با دانشجویانی که سفارت را اشغال کرده بودند، صحبت کنند و من هم همراه آنها به ایران آمدم. شاید برای شما جالب باشد بدانید وقتی همکار مرد من با داشتن 30 سال سن بیشتر از من، پیشنهاد کرد که به عنوان اولین تجربه کاری به ایران بیایم، تردید من برای پذیرفتن این شغل شاید کمتر از نیم ساعت بود. من در آن موقع فقط دوربینم را برداشتم، سعی کردم به چیز دیگری توجه نکنم و در سفر 10 روزه‌ای که به ایران داشتم، تلاش کردم کارم را خیلی خوب انجام دهم.

او در مورد فعالیت‌هایی که در آن دوره انجام داد، گفت: در آن 10 روز به بهشت زهرا رفتم و با شخصیت‌های مهم انقلاب دیدارهایی انجام دادم. در این مدت همه چیز خیلی خوب پیش رفت و با دست پر به کشورمان برگشتیم. یکی از مشکلات من این بود که با وجود تمایل مطبوعات برای انتشار ژس‌ها، از نظر فنی دچار مشکل شدیم و نگاتیوها ظاهر نشدند اما من تصمیم گرفتم به هر نوعی نگاتیوها را ظاهر کنم و مردم آمریکا را با تجربیاتم شریک کنم.

دقیقا 35 سال قبل و دقیقا در همین هفته من کارم را به عنوان فتوژورنالیسم حرفه‌ای در تهران آغاز کردم. اگر خاطرتان باشد، در نوامبر سال 1979 بود که با اشغال سفارت آمریکا در ایران، اتحاد میان آمریکا و ایران از میان رفت. شاید هیچکس آن زمان تصور نمی‌کرد اشغال سفارت آمریکا می‌تواند فرصت زندگی برای یک فتوژورنالیسم 24 ساله تلقی شود اما این برای من به عنوان یک بانوی فتوژورنالیسم فرصتی بود تا اولین کارم حرفه‌ای خودم را انجام دهم.

این ژاس در مورد دیگر سفرهایش نیز عنوان کرد: در سال 1981 یک سال بعد از سفر اولم، با همان همکاری که برایتان گفتم از طرف شبکه سی بی اس نیوز به ایران برگشتم. قرار بود برای دو هفته در ایران باشیم، ژس بگیریم، فیلمبرداری کنیم، مصاحبه‌هایی با افراد بلندپایه کشور انجام دهیم و به مناطق جنگی برویم اما در نهایت سفر ما دو ماه طول کشید و سی بی اس تصمیم گرفت از ژس‌های ما استفاده نکند. در آن مقطع زمانی ما تنها خبرنگاران آمریکایی بودیم که اجازه داشتیم در داخل کشور ایران فعالیت کنیم. البته این موضوع من را دلسرد نکرد و تصمیم گرفتم برای یک کشور دیگر اقدام کنم و سال بعد به نیکاراگوئه رفتم و سعی کردیم یکبار دیگر به ایران بیاییم.

او ادامه داد: بین سال‌های 1980 تا 1990 خطرناک‌ترین دوره زندگی‌ام را گذراندم و به چهار کشور که درگیر انقلاب بودند، سفر کردم. من سعی کردم انقلاب و حوادث بعد از آن را تصویربرداری کنم که یکی از آنها ایران بود. من از سال 1980 تا 1983 سه بار به ایران سفر کردم و بعد از 30 سال دوباره به اینجا برگشته‌ام. در سفرهای آن دوره به مناطق جنگی مثل اهواز، آبادان، هویزه، دزفول و خرمشهر رفتم. در طول سال‌های جنگ همه چیز با جنگ در ارتباط بود. برای من که از شهر کمبریج ایالت ماساچوست به ایران آمده بودم تغییرات فرهنگی مردمی که در جنگ بودند، قابل توجه بود.

ژاسی با چادر عجیب‌ترین تجربه گودمن

گودمن همچنین در مورد یکی از تجربیات خود در ایران گفت: شاید عجیب‌ترین و بزرگ‌ترین تجربه‌ام این بود که چگونه با چادر ژاسی کنم اما خیلی سریع یاد گرفتم چادر سر کنم چون می‌خواستم به حضور حضرت امام خمینی (ره) بروم و از ایشان ژس بگیرم.

او سپس به خاطره‌ای از ژاسی در جماران اشاره کرد:«دوست دارم یکی از لحظات ژاسی‌ام را با شما سهیم کنم. بی‌صبرانه منتظر بودم، در باز شود و شخصیتی از آن داخل شود. دوربینم را روی سه پایه آماده کرده بودم. وقتی در باز شد، یکدفعه صدایی که در اتاق بود، بلند شد و وقتی صدا کم شد، متوجه شدم می‌توانم به کار ژاسی‌ام ادامه دهم. وقتی چشمتان را برای تمرکز روی موضوعتان جمع می‌کنید، قدرت شنواییتان کمتر می‌شود یا حداقل برای من اینطور پیش آمده است. دقت کنید در آن اتاق همه شخصیت‌های سیاسی و اقتصادی ایران حضور داشتند. شروع به ژاسی کردم و چون صدای دوربین را کم نکرده بودم، شاطر مانند صدای مسلسل شده بود. یکی از نیروهای امنیتی خیلی سریع به سمت من آمد و به من اشاره کرد که صدا را قطع کنم.

او با بیان اینکه به عنوان تنها زن فتوژورنالیست آمریکایی که در آن دوران در ایران حضور داشته، سعی کرده است همه وقایع را ثبت کند، افزود: در کنار همه اینها اگر فرصتی برایم پیش می‌آمد، به دیدن مدارس و کمپ‌های جنگ زده‌ها می‌رفتم. حالا 35 سال بعد از آن زمان دختر جوانی که به ایران آمده بود نیستم، فرزند دارم و تصمیم گرفتم دوباره به ایران برگردم و تنها خانم فتوژورنالیست آمریکایی باشم که به مجموعه قدیمی‌ام ژس‌هایی اضافه کنم که حال و هوای امروز ایران است.

گودمن در مورد این تصمیم گفت: دوباره کارت خبرنگاری گرفتم تا به متروها، ایستکاه‎های اتوبوس و سطح شهر بروم تا از مردم ژس بگیرم و تمرکز خودم را به مقایسه ایران آن دوره و ایران الان بگذارم. امیدوارم با این مجموعه نماشگاه برگزار و کتابی منتشر کنم.

او اشاره به اینکه سیزدهمین دوسالانه ژس نمایشگاه خیلی خوبی است، اظهار کرد: مهمان نوازی شما نسبت به یک آمریکایی بیشترین انگیزه را به من می‌دهد مجموعه ژس‌هایم را تکمیل کنم. امید دارم ایران امروز را به مردم آمریکا نشان دهم تا خلائی که میان درک فرهنگ ایرانی و آمریکایی وجود دارد، پرکنم.


منبع: مهر