سوره ی اعراف - آیات 88 الی 98- جزء نهم قرآن کریم

توكل بر خدا

خداوند مهربان، حضرت شعیب(ع) را در شهر مدین به پیامبرى مبعوث كرد. مردم مدین به تجارت مشغول بودند و تقلب و كم‏فروشى در میان آنان بسیار رواج داشت.

حضرت شعیب(ع) آنان را به خداپرستى دعوت كرد و هشدار داد كه دست از كم‏فروشى و تقلب در معاملات بردارند تا مانند اقوام گذشته دچار عذاب الهى نشوند. اما مردمِ مال‏دوست به او ایمان نیاوردند و گفتند: «ما آن‏چه را كه پدرانمان مى‏پرستیدند، مى‏پرستیم و اختیار اموالمان با خودمان است، و هر گونه بخواهیم رفتار مى‏كنیم.» آنان نه تنها ایمان نمى‏آوردند، بلكه مومنان را تهدید مى‏كردند كه اگر از ایمانشان بازنگردند از شهر بیرونشان مى‏كنند.

گفت‏وگوى كافران با حضرت شعیب(ع) و مومنان را در قرآن چنین مى‏خوانیم:

بزرگان قومش كه گردنكشى مى‏كردند، گفتند: اى شعیب! تو و كسانى را كه با تو ایمان آورده‏اند، از شهرمان بیرون مى‏كنیم، مگر این كه به آیین ما برگردید. گفت: حتى اگر از آن نفرت داشته باشیم! به یقین، اگر پس از آن كه خدا ما را از آیین شما نجات داد، به آن بازگردیم، به خداوند دروغ بسته‏ایم. و سزاوار نیست كه به آن بازگردیم، مگر خدا كه پروردگارمان است، بخواهد. خداوند همه چیز را مى‏داند. ما بر خدا توكل كرده‏ایم. پروردگارا! میان ما و قوم ما به حق داورى كن كه تو بهترین داورانى.

آیات 88 و 89

زلزله، عذاب الهى

بت‏پرستان زورگو به مومنان مى‏گفتند: «اگر از شعیب پیروى كنید، زیان خواهید دید؛ باید خانه‏ها و اموالتان را بگذارید و از شهر بیرون بروید، آن‏گاه بدبخت و آواره خواهید شد.» اما كافران، زیانكاران واقعى بودند نه مومنان؛ زیرا عذاب الهى به صورت زلزله‏اى وحشتناك شهرشان را چنان ویران كرد كه گویى هرگز كسى در آن زندگى نكرده بود. این ماجرا را در قرآن چنین مى‏خوانیم:

و بزرگان قومش كه كافر بودند، گفتند: اگر از شعیب پیروى كنید، به یقین زیانكار خواهید بود. پس زلزله‏اى آنان را فرا گرفت و در خانه‏هایشان هلاك شدند. كسانى كه شعیب را تكذیب كردند، انگار هرگز در آن‏جا سكونت نداشتند. كسانى كه شعیب را تكذیب كردند، خودشان زیانكار بودند. پس، از آنان روى‏گرداند و گفت: اى قوم من! به راستى من پیام‏هاى پروردگارم را به شما رساندم و شما را نصیحت كردم. پس چگونه بر قومى كه كافرند، افسوس بخورم؟

آیات 90 الى 93

كافرانِ بى‏خبر

هر بار پیامبرى از سوى خدا مبعوث مى‏شد، مردم - بخصوص اشراف و بزرگان قوم - با او مخالفت مى‏كردند و به همین دلیل از سوى خداوند دچار سختى و گرفتارى مى‏شدند تا شاید به خود آیند و از كفر و بى‏ایمانى دست بردارند. سپس خداوند مهربان سختى و گرفتارى‏هاى آنان را به راحتى و آرامش تبدیل مى‏كرد. اما آنان به جاى آن كه سپاسگزار شوند و ایمان بیاورند مى‏گفتند: «زندگى، سختى و آسانى دارد. زندگى پدران ما نیز به همین صورت بوده است؛ گاه مشكلات فراوانى داشته‏اند و گاه در آسایش و خوشبختى به سر برده‏اند.» و هنگامى كه تلاش پیامبران تأثیرى نداشت و مردم ایمان نمى‏آوردند، عذاب الهى نازل مى‏شد و كافران را نابود مى‏كرد. خداوند كریم در قرآن مى‏فرماید:

و به هیچ دیارى، پیامبرى نفرستادیم، به جز این كه اهل آن را به سختى و رنج دچار كردیم تا شاید زارى كنند. آن‏گاه به جاى سختى، نیكى قرار دادیم. تا بسیار شدند و گفتند: به راستى، به پدران ما هم سختى و راحتى مى‏رسید. پس ناگهان در حالى كه بى‏خبر بودند، آنان را گرفتار كردیم.

آیات 94 و 95

بركاتِ آسمان و زمین

خداوند مهربان وعده داده كه هر گاه قومى به او ایمان بیاورند و از گناهان بپرهیزند، بركات الهى از آسمان و زمین بر آنان وارد مى‏شود و هر گاه در كفر و بى‏ایمانى باقى بمانند، باید منتظر عذاب الهى باشند. در قرآن چنین مى‏خوانیم:

و اگر مردم آبادى‏ها ایمان مى‏آوردند و پرهیزكارى مى‏كردند، حتماً بركت‏هایى از آسمان و زمین برایشان مى‏گشودیم؛ ولى دروغ خواندند. پس به سبب آن‏چه به دست آوردند، آنان را گرفتار كردیم. آیا اهالى آبادى‏ها از این كه شبانه عذاب ما بر آنان وارد شود و آنان خوابیده باشند، درامانند؟ و آیا اهالى آبادى‏ها از این كه عذاب ما در روز بر آنان وارد شود و آنان مشغول بازى باشند، درامانند؟

آیات 96 الى 98