خونبهای بهارها با تو
یکی از ره آوردهای مبارک نخستین جشنواره بین المللی شعر فجر ، مرور دوباره اشعاری است که گذشت زمان ، بهانه بایگانی شدن آنها را فراهم آورده ، در حالی که برخی از آنها هنوز دربردارنده حرفی تازه برای مخاطب امروز فرهنگ و ادب است ، این سروده دکتر قیصر امین پور شاعر فرهیخته معاصر را می توان نمونه ای از آن اشعار به شمار آورد .
آبروی بهارها با تو
عطش شوره زارها با تو
خون لبخند گل به گردن باد
خونبهای بهارها با تو
گل به گل شعله شقایق ها
سرخ در سبزه زارها با تو
سبز و سرخش به ناز می بالند
سروها با تو سارها با تو
خنده سبز سنگها از تو
همصدا کوهسارها با تو
شانه دست بادها از تو
گیسوی بیدها رها با تو
هر چه دل دانه دانه می ترکد
خون سرخ انارها با تو
سرنخ رشته دل حلاج
گره کور دارها با تو
به شمار ستاره ها گل کرد
داغ چشم انتظارها با تو
همچو آیینه حیرت آئین باد
آه آیینه وارها با تو
ذره ذره غبار شد دل ما
آفتابا ! غبارها با تو
دل ما بی قرار قول و غزل
قولها و قرارها با تو
روی هر کنده ای به ناخن خویش
کنده ام یادگارها با تو
از دل کنده دود اگر برخاست
آتش از تو شراره ها با تو
خط به خط قصیده و غزلم
هر چه گفتم اشاره ها با تو
بارها از تو گفته ام از تو
بارها از تو بارها با تو
ای حقیقی ترین مجاز ای عشق !
ای همه استعاره ها با تو !
