تو و نگاه سنگین پسر مغازه دار

- تو تاکسی، وقتی مرد کناری ات بیش از حد بهت نزدیک میشه؛ آرام و با احتیاط، کیفت رو از روی پات برمیداری و میگذاری کنارت؛ بین خودت و اون مرد!

- تو مهمونی خانوادگی همه مشغول حرف و شوخی و خنده اند، تو هم؛ اما یکدفعه میبینی جو داره عوض میشه و شوخی ها تغییر میکنه؛ خیلی سنگین و آهسته از جات بلند میشی و با یه سوال معمولی خودت رو کنار مادرت جا میدی!

- تو کلاس دانشگاه سرسختانه داری در مورد مطلبی با استاد بحث میکنی که یکی از پسرها وارد بحث میشه، به حرفات ادامه میدی،‌ اما یکمرتبه احساس میکنی بحث دیگه علمی نیست و بیشتر کِرکِر دختر و پسری است؛‌ مودبانه از استاد عذرخواهی میکنی و میگی بعداً مزاحمش میشی و بدون هیچ حرف و عکس العمل دیگه ای میشینی سرجات!

- تو اتوبوس با دوستات مشغول حرف زدن و خندیدنید که ناگهان متوجه نگاه ها و پچ پچ های چندتا پسری میشی که آخر قسمت مردونه ایستادند و هر از گاهی به شما نگاه می کنند و به هم یه چیزی میگن و میخندند؛ یه مرتبه به دوستات میگی: بچه ها بسه دیگه و روت رو به سمت پنجره بر می گردونی!

- تو مغازه مات موندی که کدوم یک از این جنس های قشنگ رو انتخاب کنی که یکدفعه سنگینی نگاه خندان و پر حرف پسر صاحب مغازه رو، روی خودت حس میکنی؛ تمام چیزهایی که دستته میگذاری روی میز و یه تشکر سرسری میکنی و از مغازه خارج میشی!

- پیراهن کوتاه و بدون آستین و بازی که تازه کادو گرفتی رو پوشیدی و مدام جلوی آیینه خودت رو برانداز میکنی و از مادرت میپرسی قشنگه یا نه، که صدای در بلند میشه و مادرت میگه برادرته؛ به سرعت به سمت اتاقت میدوی تا لباست رو عوض کنی!

- بعد از یه روز پر تلاش و کلی درس و کلاس، خسته و پیاده در حالی که از شدت خستگی حس نداری که چادرت رو که از سرت سر خورده جلو بکشی داره سلانه سلانه به خونه میری که صدای متلک هایی رو میشنوی؛ بدون تامل دستهای پر از خستگی ات رو به سمت چادرت میبری و میکشی اش جلو و بعد محکم میگیریش و با قدم های محکم و پر سرعت به سمت خونه راه می افتی!

میبینی؟! همه ی این ها عکس العمل های زیبا و ناخودآگاه یه فطرت پاک و سالمه! فطرتی که امانتداری رو یاد گرفته! درست مثل وقتی که کتابت را به دوستت می دهی و می گویی: مواظب باش چای رویش نریزد، جلوی دست خواهرزاده ات نگذاری رویش خط خطی کند، و...تو به عنوان مالک اون کتاب، آخرین توصیه ها را به دوستت میکنی و چقدر ناراحت میشوی از آن روزی که در امانت خیانت کنه!

حالا خدا که تو را آفریده، به عنوان مالک وجودت توصیه کرده: مواظب تار مویت باش که نگاه نامحرم روی آن نشینه! مراقب جسمت باش، مبادا چشمان هرزه رویش خط خطی کنه! هوای نگاهت را داشته باش، نکند نظر بازی کنی! گوش هایت، فراموش نکن که هر چیزی ارزش شنیدن نداره!

و تو به عنوان بنده ی همان خدای مهربانی که خاطرت را می خواد و غصه ات را میخوره و هر لحظه عاشقانه نگاهت می کنه،‌ چقدر امانتدار امانت ارزشمند او بوده ای؟ چقدر قدر خودت را دانسته ای؟ چقدر حافظ تک تک زیبایی های ظاهری و باطنی وجودت بوده ای؟ چقدر خودت،‌ چشمانت،‌ گوشهایت، دستانت،‌ موهایت،‌ لبخندت، اندیشه ات را به حراج گذاشته ای؟!‌ چقدر؟!

زیبایی وجودی

معلوم است که همه ی روزهای زندگی و لحظه های آن برای من و تو یکسان نخواهد بود، اما باید یاد بگیریم که معیار خوشی ها و سختی ها و انتخاب ها و عملکردمان، فقط و فقط خدا باشد و آنچه که او می خواهد!

مسلماً یکی از آن چیزهایی که برای من و توی دختر، بیش از همه مورد امتحان قرار خواهد گرفت، حفظ حیاء و زیبایی وجودی است! یکی از مهمترین خصوصیات و ارزش ها و بایدهای وجود یک زن؛ و البته در دیدی وسیع یک انسان! همان عاملی که مدام تلنگر رعایت حریم ها و حرمت ها و فاصله ها را به نفس کنکاشگر و مشتاق من و تو می زند و ما را از خیلی چیزها و خواسته ها باز می دارد!

یاد بگیریم بعضی ارزش ها،‌ مختص زمان و مکان خاصی نیستند و همیشه هم آنند که خدا خواسته و گفته!

یاد بگیریم زیبایی ظاهری، مهمان امروز و فردای زندگی ماست، آنچه می ماند و همچنان مهم و ارزشمند خواهد بود، زیبایی باطنی است؛ زیبایی حیاء؛ زیبایی عفاف!

یاد بگیریم تعریف دیگران از زیبایی ما، تنها و تنها آن چیزی است که در ظاهر می بینند که ای کاش باطنمان را نیز می دیدند!

اسماء جیران پور

بخش زیبایی تبیان