سوره ی مائده - آیات 111 الی 120
غذاى آسمانى
حواریون شاگردان و یاران خاص حضرت مسیح(ع) بودند. روزى آنان از حضرت عیسى(ع) خواستند كه دعا كند خداوند برایشان غذاى آسمانى بفرستد تا از آن بخورند و ایمان قلبىشان بیشتر شود و به یقین برسند. حضرت عیسى(ع) دعا كرد و خداوند مهربان براى آنان غذایى آسمانى فرو فرستاد. گفتهاند این غذا نان و ماهى بوده است. داستان را در قرآن چنین مىخوانیم:
و هنگامى كه به حواریون وحى كردم كه به من و پیامبرم ایمان آورید، گفتند: ایمان آوردیم و شاهد باش كه ما مسلمانیم. هنگامى كه حواریون گفتند: اى عیسى پسر مریم! آیا پروردگارت مىتواند براى ما مائدهاى از آسمان نازل كند؟ گفت: اگر مومن هستید، از خدا بترسید. گفتند: مىخواهیم از آن بخوریم و دلهایمان مطمئن شود و بدانیم كه تو به ما راست گفتهاى و بر آن از گواهان باشیم. عیسى پسر مریم گفت: خدایا! پروردگار ما! از آسمان مائدهاى بر ما نازل كن تا براى اول و آخر ما، عید باشد و نشانهاى از جانب تو باشد؛ و به ما روزى بده، و تو بهترین روزى دهندهاى.
خداوند گفت: من نازل كنندة آن بر شما هستم. پس هر كس از شما بعد از آن كافر شود، او را عذابى مىكنم كه هیچ یك از جهانیان را چنان عذابى نكرده باشم.
آیات 111 الى 115
گفتوگویى در روز قیامت
در روز قیامت كه تمام مردم در پیشگاه خداوند مهربان حاضر مىشوند، از حضرت مسیح(ع) سوال مىشود: «آیا به مردم گفتى من و مادرم را به جاى پروردگار، به خدایى بگیرید؟»
تردیدى نیست كه خداوند از همه چیز آگاه است؛ اما حضرت مسیح(ع) در مقابل امتش مورد سوال قرار مىگیرد تا بگوید كه مردم را چگونه هدایت كرده و آنان چگونه به جاى هدایت، گمراهى را انتخاب كردهاند؛ و همچنین فرصتى باشد براى این كه خوبانِ امتش را شفاعت كند. گفتوگوى روز قیامت را در قرآن چنین مىخوانیم:
و هنگامى كه خدا مىگوید: اى عیسى پسر مریم! آیا تو به مردم گفتى من و مادرم را به جاى خداوند به خدایى بگیرید؟ مىگوید: تو منزهى. شایسته من نبودچیزى را كه حق نداشتم، بگویم. اگر گفته بودم، تو حتماً مىدانستى. آنچه در ذات من است، تو مىدانى و آنچه در ذات تو است، من نمىدانم. به راستى كه تو داناى نهانها هستى. به آنان چیزى نگفتهام، به جز آنچه به من فرمان دادى كه: خداوند را كه پروردگار من و پروردگار شماست، بپرستید. و تا زمانى كه در میانِ ایشان بودم بر آنان گواه بودم. پس وقتى مرا گرفتى، تو مراقب آنان بودى؛ و تو بر همه چیز گواهى. اگر آنان را عذاب كنى، آنان بندگان تو هستند و اگر آنان را ببخشى، پس به راستى كه تو عزیزِ حكیمى. خدا مىگوید: این روزى است كه راستیِِ راستگویان برایشان سود دارد. براى ایشان باغهایى است كه از پاى آنها جویبارها روان است در آن همیشه مىمانند. خداوند از آنان راضى است و آنان از او راضى هستند. این رستگارى بزرگ است. فرمانروایى آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست، از آنِ خداست و او بر همه چیز تواناست.
آیات 116 الى 120
آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء هفتم - سوره‌ی مائده آیات 82 الی 120
