همه چیز آنجاست به روایت بازیگران

رقابت با سه سریال پر مخاطب تركی

این مسئله كه «همه چیز انجاست» با دست گذاشتن روی خیلی از مسائل سعی كرده تا به میدان رقابت با سریالهای تركی ماهواره‌ای وارد شود و نظر مخاطبان ایرانی را به تلویزیون برگرداند، در صحبت‌های امین زندگانی هم مشهود است. او گفته:« سریال در شرایطی پخش می‌شود كه سه تا سریال پرمخاطب از شبكه‌های تركیه‌ای در حال پخش است و مخاطبان ما هم بسیار آن سریالها را می‌بینند. با این حال معتقدم این سریال توانسته بین آن سریالها جای خودش را بین مخاطبان باز كند.» درواقع صحبت‌های او در ادامه بحثی است كه درباره نزدیك شدن ساختار سریال به سریالهای تركی مطرح كردیم. شاه حسینی معتقد بود كه مردم باید همین مسئله خیانت را در سریالهای خودمان ببینند و زندگانی، كتمان كردن این مسائل در سریالها را به ضرر تلویزیون می‌داند:« باید بپذیریم كه درصد بالایی از آن چیزی كه می‌بینیم به دلیل ضوابط نامشخصی كه خودمان برای خودمان قائل شده‌ایم به وجود آمده و باید فكری به حال آن كرد. باید از خودمان بپرسیم آیا برای مخاطب و قشر خاصی اثری می‌سازیم كه فقط آنها ببینند و به داشتن همین قدر مخاطب هم راضی هستیم؟یا طیف صد در صدی جامعه را لحاظ می‌كنیم؟ اگر دومی را انتخاب كنیم طبیعتا باید مقداری این خطوط و مرزهایی كه برای خودمان ایجاد كرده‌ایم و جاهایی برای تماشاگر به جوك و مضحكه تبدیل شده را از بین ببریم و مقداری پایمان را فراتر بگذاریم و بازتر و واقعی‌تر فكر كنیم.برای داشتن مخاطب بیشتر،به عبور از مرزهای خودساخته غیرمنطقی نیاز داریم وگرنه فردا كل مرزهایمان را از دست می‌دهیم.»

بی‌توجهی به عناصر بصری

مهرانه مهین ترابی تاكید كرده كه «همه چیز آنجاست» با وجود اینكه می‌توانست از طریق گریم و لباسهای جذاب، در حد خودش جذابیت بصری ایجاد كند اما در همین امر هم كوتاهی كرده:« این سریال به لحاظ گریم و لباس خیلی لطمه خورده. «همه چیز آنجاست» به مراتب می توانست بهتر از این از آب در آید، ولی گریم و لباس تصوری که من ازکار داشتم را کاهش داد و متاسفانه آن اتفاق نیفتاد امّا واقعاً برای کار زحمت کشیده شده و کماکان می شود امّا متاسفانه به نظر می آید همه ما یک جورهایی سهل انگار شده ایم و به مسائل مهمی در یک پروژه دقت نمی کنیم. به نظرم گریم و طراحی لباس در این سریال به شدت توی ذوق زننده است.» با این حال معتقد است اگر بخواهیم به لحاظ محتوا این سریال را با كارهای تركی ماهواره مقایسه كنیم، طبیعتا یك سر و گردن بالاتر است اما بی‌توجهی این جذابیتها مانع از جذب اولیه مخاطب می‌شود:« مدام می گویند چرا مردم می نشینند پای سریال های ترک یا دیگر آثار آن سوی آبی. یک داستان آبکی که یک شلنگ آب در دست دارند و هر چقدر می خواهند به آن آب می بندند و هر چقدر می خواهند آن را کش می دهند این همه مخاطب دارد؟! چرا؟! چون به بهترین شکل ممکن با انواع ترفند آن را به مخاطب ارائه می دهند.آن وقت قصه های خوب و اجتماعی ما که مسائل مهم جامعه را مورد بررسی قرار می دهد را طوری به نمایش می گذارند که انصافاً قابل دیدن نیست. .»

با این سریال ها نمی شود دلبری كرد

با وجود استفاده از این حجم كاراكتر و قصه، با این حال «همه چیز آنجاست» نتوانسته آنطور كه باید سریالی قدرتمند در عرصه رقابت با خارجی‌ها باشد. بهناز جعفری هم روی این مسئله دست گذاشته و صر احتا گفته كه «همه چیز آنجاست» اصلا سریال جسورانه‌ای نیست و از سطح یك سریال خانوادگی فراتر نرفته:« معتقد نیستم که این سریال خیلی جسور نوشته شده. اتفاقا فکر می‌کنم به خاطر اینکه خانوادگی است و خانواده ها مخاطب آن هستند خیلی با احتیاط و با آرامش قصه پیش می رود و خیلی مطلوب خانواده های ما از پدربزرگ ها گرفته تا زن و بچه می تواند باشد. به نظرم شکل و شمایل محتاط سریال طوری است که همه می توانند بنشینند و مخاطب سریال باشند. فکر نمی کنم سریال «همه چیز آنجاست» قصه عجیب و غریب و جسورانه ای را روایت کند. قصه قهرها و آشتی ها، کدورت ها، انحصار وراثت و ... که خیلی آرام تعریف می شود. من چیز جسورانه ای در سریال نمی بینم.» او به بحث خودسانسوری و محدودیت‌ها هم وارد شده و در موضعی شبیه به امین زندگانی به ماجرا نگاه كرده و گفته كه آنقدر خودمان را محدود كرده‌ایم به سریالی مثل این میگوییم جسور! در صورتی كه این مسائل برای مخاطبان امروز، چندان جذابیتی ندارد. او هم معتقد است كه مخاطبان ایرانی را به واسطه دنبال كردن سریالهای آنسوی آبی، دیگر نمی‌شود گول زد و خیلی سخت است كه بخواهیم توسط سریالهای خودمان از آنها دلبری كنیم.

دفاع درخشانی

سام درخشانی اما « از همه چیز آن جاست» دفاع می کند. بخشی از مصاحبه اخیرش را بخوانید:

فکر می کنم یک جاهایی دلت برای فانی و رفتارهایش می سوخت و حتی از دست او حرص می خوردی؟

ـ باور کن آن، اصلاً با برخی از ناراحتی هایش همذات پنداری می کردم. دلم برایش می سوخت دوست نداشتم خراب شود. یکسری از رفتارها را دلم نمی خواست انجام بدهد. مدام از دریچه چشم خودم به این آدم نگاه می کردم، آقای افخمی این نگاه را از من گرفت. یکسری  حرکات از من گرفته شد و یکسری حرکات به نوع و جنس بازی من اضافه شد که این کار شهرام بود. یکسری هم رفتار در دل فیلمنامه بود، برایند این دو و آن برداشت و ذهنیتی که خودم راجع به این نقش داشتم و تأثیری که می بایست در مقام بازیگر روی نقش می گذاشتم شد فانی که امروز از نظر شما می گذرد.

 تو اینجا به یک مراقبت هم نیاز داشتی تا کاراکتر از مناظر مختلف شبیه به بازی ات در سریال «آوای باران» شود، دو مرد متمول که...

ـ بله هر دو مرد پولدار و مو سفید که می توانستند شبیه به هم شوند. خیلی مراقب بودم که این دو کاراکتر به لحاظ جنس بازی، لحن کلام و بیان به هم نزدیک نشوند. در «آوای باران» شخصیت را منعطف و تحت تاثیر دیگران گرفته بودم.

 به خصوص زنش...

ـ بله 70 ـ 80 درصد اعمالی که او انجام می داد تحت تاثیر زنش بود و خودش تصمیم گیرنده نبود.

 و امّا فانی...

ـ فانی خودش تصمیم گیرنده است. به لحاظ فیزیک حرکات، کلاً شما حرکات دست را در مورد فانی نمی بینید. با خودم گفتم سام تو برای این نقش اصلاً حس کن دست نداری!

 و بیشتر سعی کردی خشم، نگرانی و اضطراب کاراکتر را با میمیک صورت، چشم ها و... منتقل کنی؟

ـ دقیقاً و این کمک کرد تا حدودی یک نوع بازی درونی داشته باشم. شاید برایت جالب باشد من در این سریال برای اولین بار، دو بار کارم به درمانگاه کشید چون واقعاً نقش پر فشاری بود. برای اولین بار در طول زندگی ام قرص زیر زبانی خوردم.

منابع: همشهری جوان / بانی فیلم