فقیر و غنی از هم فاصله بگیرند!

چند صباحی است که فاصله غنی و فقیر در کوچه پس کوچه های کلان شهرهای کشور ملموس تر شده است تا جایی که روی دیوار در بالای شهر تهران آگهی فروش کلیه به قیمت 10 میلیون با آگهی پیدا کردن حیوان خانگی گم شده که همین مبلغ مژدگانی دارد کنار هم دیده می شود!

جایی یک خانواده سقفی روی سر ندارند و چند کیلومتر بالاتر خانواده ای نمی دانند با اتاق های اضافی خود چه باید بکنند.

اگر سری به فروشگاه های بالای شهر بزنید برخی قیمت ها بیشتر شبیه شوخی هستند و باور بعضی از آنها هم از جمله كار های سخت است. ولی باید بپذیرید و باور كنید، كفش 3 میلیون تومانی، عطر یك میلیونی، كیف 18 میلیونی و … خودروی 600 میلیون تومانی در همین شهر خودمان به فروش رفته است .تمایل به زندگی اشرافی و تجملات در جامعه ما كم كم به یك پدیده عادی تبدیل می‌شود. کافی است تا کمی‌در خیابان‌های مرکزی و شمالی شهر تهران قدم بزنید تا با یك مشاهده ساده تفاوت قیمت دو خودروی ایستاده در كنار هم را که گاها به 300 میلیون تومان می‌رسد متوجه شوید. این موضوع در مورد بهای محصولات لوکسی چون كیف، كفش، عینك، گوشی موبایل و … نیز صادق است.

در شهری که در برخی مناطق جنوبی آن خانواده‌های پرجمعیتی با درآمدهای کمتر از 200 هزارتومان زندگی می‌کنند و کودکانی هستند که شب‌ها را در آرزوی داشتن یک توپ چرمی‌فوتبال و یا یک عروسک کوچک به بالین می‌روند، خانواده‌هایی هستند که از فرط استیصال برای خرج کردن ثروت‌های کلانی که گاهاً یک‌شبه به دست آورده‌اند، روی به خرید کالاهای لوکسی می‌آورند که حتی فروشنده آن‌ها هم می‌داند ارزش چنین قیمتی را ندارند.

در شهری که برخی مردان آن با یک پیکان مدل 50 از خروس‌خوان صبح تا پاسی از شب برای کسب روزی حلال خیابان‌های شهر را در زمستان و تابستان گز می‌کنند تا مسافری را جابجا کنند و کرایه 200-300 تومانی او را به دخل اضافه کنند، گرانترین خودرویی كه به صورت معمول و با مجوز وزارت بازرگانی وارد كشور می‌شود خودروی بنز S500 با قیمتی حدود 330 میلیون تومان است.

در شهری که برای خرید یک روسری 4-5 هزار تومان هم چانه میزنند ولی برخی دیگر برای خرید یک روسری با مارك های اصل شانل، لویی ویتون و … حاضرند 600 هزارتومان پول بدهند اما دلیل این فاصله طبقاتی چیست؟

تجمل‌گرایی، عاملی برای ایجاد انواع آسیب‌های اجتماعی

رشد فرایند تجمل‌گرایی نمادی بر فاصله گرفتن از واقعیت‌های اجتماعی و یا عاملی برای ایجاد انواع آسیب‌های اجتماعی از جمله چشم و هم‌چشمی و افزایش اختلافات خانوادگی است.

افزایش فاصله طبقاتی منجر به ایجاد فاصله شدید بین فقرا و ثروتمندان، ایجاد جو بی‌اعتمادی در جامعه و در نهایت ایجاد فردگرایی و انزوای اجتماعی می‌شود.

پیامدهای منفی که افزایش فاصله طبقاتی به دنبال دارد، ایجاد بی‌مساواتی در جامعه است که فقرا روز به روز فقیرتر و ثروتمندان روز به روز ثروتمندتر می‌شوند.

ایجاد تنش‌ و خشونت‌های اجتماعی و هرج و مرج‌های خانوادگی، آثار ناشی از پیامد فاصله طبقاتی در جامعه است.

همچنین جلوگیری از بی‌عدالتی‌های اجتماعی، رشوه‌خواری و رانت خواری، ریشه‌کنی فرهنگ چشم و هم‌چشمی و ترویج فرهنگ قناعت، توجه به معنویت گرایی، توزیع عادلانه ثروت بین اقشار مختلف جامعه و تغییر نگرش نسبت به ایده‌آل‌های زندگی راهکارهایی است که باید در خصوص فاصله طبقاتی به آن توجه داشت.

فرهنگ‌سازی نامناسب، عامل تشدید کننده فاصله طبقاتی

توجه به فرهنگ‌ سازی نامناسب، بهره‌گیری از فرهنگ غرب و ماهواره و جنگ مخملی"جنگ نرم" از عوامل تشدید کننده اختلاف ناشی از فاصله طبقاتی است.

نظر متخصصان در این زمینه خیلی مهم است و نیاز به پژوهش وسیع دارد، چراکه دیدگاه هر شخص نمی‌تواند تحلیل ریشه‌ای درستی از عدالت اجتماعی بیان دارد.

فاصله طبقاتی ناشی از بی‌عدالتی اجتماعی در جامعه است

جامعه امروز قطعاً از عدالت فاصله گرفته که بوجود آمدن همین فاصله طبقاتی در جامعه برای همگان ملموس است و ناشی از بی‌عدالتی در برخی سطوح جامعه اجتماعی و فردی است.

توزیع نابرابر ثروت در بین مردم، توزیع نابرابر امکانات در سطح مناطق کشور، خصوصی‌سازی بی‌برنامه و عدم رعایت قوانین در این زمینه، سوء استفاده از اموال عمومی و بیت المال، نظام غیرعادلانه حقوق، فاصله گرفتن مسوولین از مردم، فراموشی مرگ و قیامت، خودنمایی، تقلید کورکورانه و چشم و هم‌چشمی، بروز تشریفات و ترویج فرهنگ بیگانه را از مهم‌ترین عوامل بروز تفاوت طبقاتی برشمرد.

افزایش فاصله طبقاتی در جامعه، یکی از علل تاخیر ازدواج جوانان

به طورکلی بسیاری از آسیب‌های اجتماعی همچون فقر، بیکاری، دزدی، رشوه‌گیری و زورگیری ناشی از افزایش فاصله طبقاتی در جامعه است.

این آسیب‌ها خود آسیب‌های دیگری همچون پرخاشگری، طلاق و افزایش تجرد در جامعه را باعث می‌شود.

همچنین افراد با نگاه به تفاوت طبقاتی خود با دیگران امید به آینده خویش را از دست می‌دهند و تمایلی برای ازدواج پیدا نمی‌کنندلذا مسئولین اعم از دولت مردان و مجلس نشینان و دیگر ارگانها بجای دامن زدن به مباحث اختلافی جناحی و گروهی با هم بنشینند و مسائل معیشت و زندگی مردم را پیگیری کنند بلکه قبل از هرچیز فیشهای حقوقی خود و دیگر حقوق بگیران را با آهاد مردم از اقشار مختلف بویژه ضعیفان را ملاحظه کنند و هزینه های معقول متوسط یکماه زندگی عادی را در نظر بگیرند و دارو و درمان و مسکن و ازدواج و تهیه جهیزیه و امثال آنها را هم اضافه کنند آنوقت تصمیم گیری کنند .

الان اگر چه گرانی و بیکاری و رکود بازار زندگی مردم را سخت کرده بلکه بالاتر تبعیض بین حقوق بگیران نیز بر قصه و درد مردم افزوده که به جاست در سالی که بنام اقتصاد و فرهنگ نامیده شده به این مردم پرداخته شود. چرا که هستند خانواده هایی که فقط به خاطر وضع نابسامان اقتصادی و عدم توان تهیه جهیزیه دست رد به خواستگاران می زنند و مهمتر چه دخترانی که سالیان سال نامزد بودند بخاطر نتوانستن تهیه جهیزیه نامزدی به هم می خورد و چه جوانانی بخاطر شغل نداشتن فاتحه ازدواج را می خوانند و چه خانواده های با شرافتی که به خاطر بیکاری و فقر و نداشتن حقوق مناسب دچار بحران می شوند که همه مسئولین محترم در هر جایگاهی که هستند از این فرصت مسئولیت چند روزه مقداری وقت خود را در این جهت صرف کنند.

منابع : پایگاه خبری تحلیلی پیر غار / ایران ناز / ایسنا