سخنرانی هنرمندی كه از همه‌ی نقاشان امسپرسیونیست بدش می‌آید
مراسم تجلیل و سخنرانی رضا عابدینی روز پنجشنبه در خانه‌ی هنرمندان ایران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار بخش هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این هنرمند گرافیست و برنده‌ی جایزه‌ی یك‌صد‌هزاردلاری پرنس‌كلاوس، با موضوع "تولد تایپوگرافی از روح خوشنویسی" كه به اذعان خود از عنوانش را از رساله‌ی ناتمام نیچر با "عنوان تولد تراژدی از روح موسیقی" الهام گرفته سخنرانی كرد.
او با تاكید بر این نكته كه به‌راحتی تایپوگرافی را نمی‌توان یادگرفت، تصریح كرد كه انگیزه‌ی اصلی‌اش برای این سخنرانی، علاقه به صحبت كردن برای هنرمندان و جوانان ایرانی بوده و دوست دارد تا سابقه‌ی 20 ساله‌ی كاری‌اش را با ایرانی‌های نیز در میان بگذارد.
عابدینی پیش‌تر درباره‌ی نقش حروف فارسی و تغییر و تحول آن در آثار طراحی گرافیک خود در كشورهای تایوان، فرانسه، هلند و ... سخنرانی كرده است.
او گفت كه تایپ فارسی برخلاف تایپ لاتین منبع مدونی ندارد و هیچ كس نمی‌تواند مطمئن باشد كه ادعاهای او صحیح است؛ وی نیز فقط از تجربه‌های شخصی‌اش خواهد گفت.
عابدینی تاكید كرد: "طراحی گرافیك" یك هنر است و متاسفانه، گرافیك یك هنر مالتی‌مدیا است و اصلن نمی‌توان آن را در یك دفتر كار كرد و اصولا ذات آن به گونه‌ای است كه باید از تمام گونه‌های هنر استفاده كند.
او از سختی كار گرافیك نیز یاد و اظهار كرد: بسیاری تصور می‌كنند كه با یك سلیقه‌ی خوب، اطلاعات كافی و صرف زمان آن را می‌توان كسب كرد، اما به‌واقع كار گرافیك از كسی كه كار فلسفه می‌كند، به مراتب سخت‌تر است و نمی‌توان با دیدن چند كتاب، خواندن چند مقاله و یا چند تكنیك، خود را گرافیست فرض كرد.
وی حجم زیادی از كارهای تولید شده‌ی امروز را فاقد تفكر دانست و تصریح كرد: بیشتر از آثار موجود چیزی جز یك برداشت شتاب‌زده از كتاب‌ها با تغییرات جزیی نیست. بسیاری از دانشجویان حتا با نام هنرمندان معروف گرافیك جهان آشنا نیستند و گمان می‌كنند گرافیك نوعی سرگرمی است و نیازی به فعالیت جدی ندارد.
او گفت: زبان فارسی به‌سادگی به روال و روندی كه زبان لاتین در فرم‌های تایپ دارد، نمی‌تواند برسند و هم‌چنین نمی‌توان موضوع تایپوگرافی فارسی را بدون درنظر گرفتن شرایط سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و فلسفی جامعه توسعه داد. اگر قرار است كه از یك انسان غربی تایپوگرافی را یاد بگیریم، بهتر است آنرا همانند یك انسان غربی، با همان درك و فهم، به‌طور كامل بیاموزیم، نه آنكه آنرا تغییر دهیم.
او اضافه كرد: همه‌ی باورهای امروز ما بر اساس تصویرهایی است كه به‌صورت روزانه می‌بینیم و "كلمه" مهم‌ترین واسطه‌ی میان آدم‌هاست؛ خط‌های مختلف در دنیا درجه‌ی اعتبار مختلفی دارند. مثلا زبان فرانسوی، زبان شعر، زبان انگلیسی زبان تجارت و فارسی، زبان عرفان است .
به گزارش ایسنا، این هنرمند طراح، درباره‌ی ریشه‌ی كلمه‌ی تایپوگرافی TYPOGRAPHY گفت: TYPE در زبان انگلیسی به معنای نوع، گونه و قسم است و اصلن به معنی حروف نیست؛ در معنای تایپوگرافی هیچ واژه‌ای به معنی كلمه نیست و واژه‌ی تایپ با تغییری مجازی و غیردستوری با كلمه GRAPHY تركیب شده‌اند. بنابراین "حروف نگاری" معنای درستی برای آن نیست.
وی با ارایه نمونه‌هایی از آثار "اریك گیل"، "من هر"، "ماكس كسین" و "بدزلی" و نیز نمونه‌هایی از خوش‌نویسی‌های ایرانی، تفاوت خط خطاطی و تایپی را هبوط از بهشت به زمین تلقی كرد و گفت: كرسی، نقطه‌گذاری و بداهه‌نویسی در خط فارسی بسیار مهم است. در خط فارسی نیازی به وجود فاصله (SPACE) میان كلمه‌ها نیست، در زبان لاتین اگر این فاصله وجود نداشته باشد، نمی‌توان كلمات را خواند، اما در زبان فارسی، فاصله تنها به‌دلیل استفاده از حروف سربی به‌وجود آمده است.
رضا عابدینی گفت: اكنون به‌خاطر استفاده‌ی مطبوعات از حروف تایپی، خط ذهنی 99 درصد مردم همانند خطی است كه 70 سال پیش توسط آن روزنامه‌ی اطلاعات منتشر شد و اگر كسی دخل و تصرفی در آن كند، همه اعتراض می‌كنند كه قابل خواند نیست.
به گمان عابدینی ما با این نوع خط روزنامه‌ها عادت كردیم، فكر می‌كنیم كه خطاهای دیگر خوانا نیستند، درصورتی‌كه در بحث تایپوگرافی خوانایی یك خرافه است.
او در ادامه گفته‌هایش، آثار هنرمندانی چون «اردشیر محصص»، "رمانیس لویكس"، "الكساندرو اچنكو" ، "رابرت داشنبرگ" و "نئون پلانسكی" را نمایش داد و بخشی از نمونه‌كارهای خود از نخستین كارت ویزیتی كه برای منوچهر معتبر در سن 15 سالگی ساخته تا آخرین نمونه كارهایش را عرضه كرد.
در ادامه‌ی مراسم شهاب اشتری - مدیر سایت و مجله‌ی الكترونیكی "رنگ" - هدیه‌ای را به رضا عابدینی اهدا كرد.در پایان مراسم نیز فیلم كوتاه چند دقیقه‌ای درباره‌ی رضا عابدینی، ساخته‌ی "فرهاد فزونی" و "ایمان راد" به‌نمایش درآمد.
این هنرمند 39 ساله و پركار ایرانی، در این فیلم در پاسخ به سوالی كه از چه هنرمندانی بدت می‌آید، گفت: "از همه‌ی نقاشان امسپرسیونیست بدم می‌آید".مراسم یادشده توسط مجله‌ی رنگ به‌عنوان نخستین مجله‌ی الکترونیکی طراحان گرافیک ایران، تدارك دیده شده بود.
