تحریک جنسی با متلک پرانی

خانوم شماره بدم ؟،خانوم میاید دماغامون عوض؟ ،پا می دی واست کفش بخرم؟،خانوم ببخشید مستقیم از کدوم طرفه؟! اینجا به تناسب هر خصوصیتی که دارید متلک بشنوید!

متلک گویی در هر جامعه ای قصه خودش را دارد.متلک گویی ها به این موارد ختم نمیشود گاهی ممکن است رکیک باشد،گاهی ایرادی از ظاهرت و گاهی هم کنایه ای از ظاهر و وجناتت و البته می تواند پیامی برای عرض اندام جنسیتی باشد.چیزی که حتما تا به حال از بیخ گوش شماها هم رد شده باشد.

تنم عجیب میلرزد،سرم را پایین می اندازم،روسریم را جلوتر میکشم و تندتند قدم برمیدارم تا در معرض دید نگاه های هرزه و متلک های زننده قرار نگیرم اما ناگهان قفل دهانشان را میشکنند و شروع می کنند به متلک پرانی های زننده.

شوخی های سبک و زننده ای که بهانه ای میشود برای پیاده روی های طولانی! چون توفیق اجباریست تا راهت را دور کنی که مجبور نباشی از جلوی پسران جوانی که سر کوچه آماده متلک انداختن هستند، رد شوی.

متلک انداختن به عادت و یا فرهنگی در بین جوانان امروزی تبدیل شده است که ازآسیب های خیابانی آزار دهنده برای زنان می باشد.متلک انداختن،مسخره کردن،زیر ذره بین گذاشتن دختران از راحت ترین جرمی است که در ایران می توان مرتکب شد. جرمی که نه مجرمان از «جرم» بودنش اطلاع چندانی دارند و نه قربانی.زنان عابر با وجود ناراحتی از این مزاحمت ها حتی نمی دانند که این متلک گویی ها جرم است و متلک اندازها هم بدون نگرانی از اینکه با انجام اینکار مورد شماتت قرار بگیرند به کار خود ادامه داده و با آزار دیگران تفریح می کنند.

اما متلک پرانی ها فقط شامل آزارهای گفتاری نیست بلکه آزارهای فیزیکی مثل تنه زدن، ترساندن بانوان با موتورسیکلت و یا بوق زدن از مزاحمت های دیگری است که شاید اغلب دختران و زنان ایرانی با آن مواجه باشند و هر کسی لااقل یک بار آنرا تجربه کرده باشد.

توجیه پسران برای متلک پرانی هایشان چیست؟

عده ای از پسرها می گویند نوع پوشش، آرایش، رفتار و حرکات دختران به گونه ای است که به خود اجازه جسارت و تمسخر و مزاحمت را می دهیم و همچنین عقیده دارند که اگر متلک انداختن با واکنشی از طرف دختران مواجه شود ،برای اینکار بیشتر ترغیب و تشویق میشوند و عده ای هم گفتند با این کار به دنبال قدرت طلبی هم سن و سال هایشان هستندکه مثلا طرف چقدر با جربزه است که به فلان دختر چنین حرفی را می زند.یکی از پسرهای دانشجو می گوید که این نوع رفتارها ریشه در دوران دبیرستان دارد: «پسرها در دوره دبیرستان از هم سن و سال هایشان یاد می گیرندکه باید اینطور رفتار کنند تا مقبول جمع باشند.»

پسر دیگری می گوید که این مشکل به جدا بودن مدارس دخترانه و پسرانه ربط ندارد: «مشکل اصلی عقده های فروخفته جنسی است که بعضی از پسرها می خواهند با گفتن متلک تخلیه اش کنند، چون جای دیگری نیست که این هیجانات را تخلیه کنند.»

10درصد دنبال تفریح هستند و بقیه دنبال برقراری ارتباط با دخترها ، برای همین گاهی هم اگر دختر جواب ندهد و یا بی تفاوت رد شود، ممکن است به او حرف بدی بزنند.»

چه کسانی قربانی اصلی متلک پرانی هستند؟

معمولا افرادی که ظاهر و شکل و شمایلی متفاوت با عرف و جامعه دارند بیشتر در معرض متلک پرانی ها قرار می گیرند اما این به این معنا نیست که اگر فردی آرایش و پوشش خود را متناسب با هنجارهای پذیرفته شده شکل دهد از این آسیب اجتماعی در امان خواهد بود بلکه این معضل باحجاب و بی حجاب نمی شناسد.

به همین منظور سراغ دختری چادری که از حجاب خوب و مناسبی برخوردار بود رفتیم تا از او هم درباره مزاحمت های خیابانی جویا شویم . او گفت من دختری نسبتا متدین هستم که چون مجردم تا به حال دست به صورتم نزدم، هر وقت که از جلوی یک عده پسر رد می شوم به من متلک های ناجوری می گویند؟ از او پرسیدم چه متلک هایی میگویند؟ گفت مثلا سیبیلاشو؟!،ماشاالله واسه خودت مردی شدیا! و ...

در برابر این نابهنجاری سکوت اختیار کنید!

یک زمانی بود که مردان ما در برخورد با صحنه های غیر اخلاقی ،مزاحمت ها و متلک پرانی ها به زنان جامعه  غیرت مردانگی شان به جوش می آمد و تذکر صمیمانه و دوستانه ای به آن جوان میدادند و اشتباهش را به او گوشزد میکردند که مثلا اگر کسی به خواهر یا مادر شما متلک بیندازد چه احساسی دارید؟!و با این سوال ساده فرد را از کرده خویش پشیمان میکردند اما امروزه این نوع تذکرات خیلی کمرنگ شده و در توجیه خود بهانه هایی می آورند که حوصله دعوا و پاسگاه کشی را نداریم!،دختری که با این وضع در خیابان ظاهر میشود سزاوار این آزار و اذیت هاست! و یا به ما چه خودمان را دخالت بدهیم!و...

اما واکنش خانم ها که متلک شونده هستند چگونه است؟

واکنش خانم ها در برابر شنیدن متلک ها متفاوت است ،برخی از خانم ها با شنیدن متلک واکنشی از خود نشان می دهند که در نهایت ممکن است منجر به مشاجره های لفظی شود، در بین این خانم ها کسانی هم هستند که از شنیدن متلک ها بدشان نمی آید و از آن لذت هم می برند مخصوصا وقتی که متلک جنبه تمجید و تعریف هم داشته باشد اما شرع و عرف کدام را می پسندد؟

عفت و حیای یک زن اقتضا می کند که بانوان بدون توجه به اینگونه رفتارهای غیر اخلاقی به مسیر خود ادامه داده و با سکوت کردن شخصیت خود را به اثبات برسانند و درصورت نیاز به نیروی انتظامی گزارش دهند این رفتار مسلما بهتر از دعوا و مشاجره و مواجه فردی است.

در شهرهای کوچک‌تر مزاحمت‌های کمتری برای بانوان ایجاد می‌شود، اما در شهرهایی مثل تهران موارد مزاحمت ایجاد شده برای بانوان بسیار زیاد است شاید در حل این معضل اجتماعی گفته شود که لازم است مسئولین اطلاع رسانی کنند و همینطور ماموران و ضابطین ذی ربط باید نظارت و برخوردهای جدی تری در این زمینه داشته باشنداما به راستی شعار دادن فرهنگ سازی برای برخورد با اینگونه آسیب های اجتماعی تا کی ادامه خواهد داشت؟!مردم تا چند دهه باید صبر کنند تا شاید از جانب کارشناسان و مسئولان فرهنگ سازی صورت بگیرد؟!آیا کلمه فرهنگ سازی همه چیز را توجیه میکند؟!آیا یک جامعه درحال توسعه به صرف شعار دادن و وجود اینگونه ناهنجاری های اجتماعی به مرحله توسعه یافتگی  میرسد؟!

وقتی در کشوری بروز انواع مزاحمت ها، نادر باشد، در نتیجه مردم ثبات و آرامش روانی بیشتری برای کار و پیشرفت دارند و در چنین سرزمینی، مسیر توسعه یافتگی با شتاب بیشتری همراه خواهد بود لذا تا زمانی که در جامعه ی فعلی به آن درجه از آموزش پذیری و تعامل سالم بین همه شهروندان نرسیده باشیم، تشدید برخوردهای فیزیکی و قانونی با افراد مزاحم نمی تواند ریشه مزاحمت ها را به طور کامل برطرف کند اما امروزه افزایش آمار مزاحمت‌ها و خشن‌ترشدن این رفتارها نشان از ضعف کارکرد قوانین دارد.گویا این روزها صرف متوسل شدن به قانون کارساز نیست چرا که قانون نمی تواند افراد را ملزم کند که به ارزش های اخلاقی و اجتماعی خود ملزم باشند لذا تشدید مجازات هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد.

پس باید چه کرد؟

باید به سمت آموزش عمومی مردم و اتخاذ تدابیر تکمیلی مثل ضمانت اجراهای اداری و انضباطی که اتفاقاً در قانون مجازات اسلامی تحت عنوان مجازات‌های بازدارنده پیش‌بینی شده و عملاً بیش از سزادهی و کیفر منجر به مهار و کنترل مزاحمت‌های خیابانی می‌شود حرکت کرد.از سوی دیگر نقش نیروی انتظامی هم در این زمینه بی تاثیر نیست چرا که ما در خیابان ها فقط شاهد جریمه های راهنمایی و رانندگی هستیم ،مساله بعدی اطلاع‌رسانی کارشناسی نه تبلیغاتی توسط رسانه‌ها و سایر نهادهای فرهنگی است که می‌تواند بی‌تفاوتی‌ و ناآگاهی را میان مردم کاهش دهد و از آن طرف مسئولیت‌پذیری عامه مردم را در مقابله با ناهنجاری‌ها بالا ببرد.