لباسی که عیب های ما را می پوشاند!!
یكی از بناهاى پر اهمیت اجتماع، ازدواج و تشكیل خانواده است.
در این واحد اولیه اجتماعى سنگ بناى تعلیم و تربیت نهاده میشود و انسان در عرصه ازدواج به آرامش و تكامل میرسد.
ازدواج امری فطری است و بر آن اساس پایهگذاری شده است. داشتن زندگی خانوادگی نیز، امری طبیعی است و بر پایهی نظام خلقت استوار است و همین ازدواج است که پایه و اساس اجتماع را تشکیل میدهد. زیرا خانواده پایه و اساس جامعه بشری است و بدون ازدواج هرگز خانواده و در پی آن جامعهی بشری تحقق نخواهد یافت. «یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ...» (حجرات، 13)
ای مردم، ما شما را از نری و ماده ای بیافریدیم و شما را جماعت ها و، قبیله ها کردیم تا یکدیگر را بشناسید
«هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ؛ آنان براى شما لباسى هستند و شما براى آنان لباسى هستید.»(بقره/187)
آیه ذکر شده در واقع فرازی از آیه 187 سوره مبارکه بقره است که در عین کوتاهی و اختصار دریایی از معنا و معارف اخلاقی را به همراه دارد؛ چرا که خدای متعال در این آیه نورانی با بیان یک تشبیه زیبا به ارتباط و نقش همسران در خانواده اشاره فرموده است.
برای پی بردن به معنا و مفهوم این آیه شریف، لازم است این تشبیه زیبا را با دقت بیشتر مورد بررسی و توجه قرار دهیم.
عیب های یکدیگر را می پوشانند
از آنجا که یک لباس خوب نوعاً عیب های پنهان صاحب خود را میپوشاند، از این آیه شریف این چنین استفاده میشود که، همسران نیز که خداوند متعال آنها را به لباس بودن برای همدیگر تشبیه کرده است، میبایست سِر نگهدار بوده و به هیچ وجه به خود اجازه ندهند که اسرار و عیب های یکدیگر را نزد دیگران فاش سازند.
در اهمیت عیب پوشی و عدم افشای عیوب دیگران همین بس که از جمله اوصاف خدای متعال در منابع اسلامی ستاریت معرفی شده است؛ از این رو سزاوار است همسران که بسیار به هم نزدیک هستند نیز از این ویژگی اخلاقی به نحو احسن در زندگی خود برخوردار باشند.
در روایتی از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است که فرمودند: «خداوند با حیا و پرده پوش است و حیا و پرده پوشی را دوست دارد»(نهج الفصاحة ج1، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ص294)
در برخى موارد، هر چند زن و مرد با یكدیگر زندگى میكنند، اهدافى كه باید در زندگى آنان حاكم باشد، از میان میرود و دو طرف بدون آن كه بهرهاى از زندگى مشترك ببرند، با یكدیگر زندگى میكنند برخى گفتهاند: هر جا نشانههاى الفت و حكمتهای زوجیت چه در دنیا و چه در آخرت برقرار باشد، قرآن واژه زوجیت را به كار برده است
لباس مایه زینت و آرامش است
از جمله کارایی های ارزشمندی که برای لباس میتوان ذکر کرد این است که نوعاً لباس علاوه بر اینکه عیب های افراد را میپوشاند، موجب زیبایی افراد نیز میشود؛ از این رو این چنین انتظار میرود که زن و شوهر نیز زینت یکدیگر باشند.
این موضوع به شکلهای مختلفی قابل تصور است، از جمله اینکه هر یک از زن و شوهر سعی کنند علاوه بر اینکه خود در جاده سعادت و فضایل اخلاقی باشند و خود را از رذایل اخلاقی دور نمانید، سعی نماید که در مسیر رسیدن به کمالات یکدیگر را کمک نمایند، همدیگر را از رذایل اخلاقی به دور سازند.
ازدواج موجب كسب كمالات معنوی، عفّت و پاک دامنی، احساس مسئولیت، آرامش و امنیت خاطر، تولید و بقای نسل انسانی، سلامت و امنیت اجتماعی، تقویت و تثبیت صفات جنسی و باعث بروز استعدادها و توانایی های بالقوّه می گردد و همچنین از آموزه های دینی و تحقیقات تجربی اندیشمندان می توان استفاده كرد كه در ازدواج، علاوه بر بلوغ جنسی، بلوغ اجتماعی، عقلی و عاطفی نیز در حدّ قابل قبولی نیاز است و بهترین زمان ازدواج برای دختران و پسران، اوایل جوانی است و این مقطع سنّی برای بیشتر افراد، كه شرایط ازدواج را دارا هستند، مناسب است.
اهداف ازدواج
حكمتها و آثار مهمى بر ازدواج ترتّب دارد و قرآن در آیاتى به آنها پرداخته است.
در برخى موارد، هر چند زن و مرد با یكدیگر زندگى میكنند، اهدافى كه باید در زندگى آنان حاكم باشد، از میان میرود و دو طرف بدون آن كه بهرهاى از زندگى مشترك ببرند، با یكدیگر زندگى میكنند.
برخى گفتهاند: هر جا نشانههاى الفت و حكمتهای وجیت چه در دنیا و چه در آخرت برقرار باشد، قرآن واژه زوجیت را به كار برده است. (روم/ 21، فرقان/74، زخرف/70، بقره/25، یس/56)
و هرگاه جاى این نشانهها و حكمتها را بغض و خیانت یا تفاوت عقیده زن و مرد با یكدیگر پر میكند، قرآن از كلمه «امرأه» استفاده كرده است. (یوسف/30 تحریم/10و 11)
هم چنین آن جا كه حكمت زوجیت (بقاى نسل انسان) از میان برداشته میشود، باز قرآن واژه «امرأه» را به كار برده است.(ذاریات/25 مریم /4 و 5 آل عمران/40)
بدین سبب دوباره وقتى این حكمت سر برمی آورد و ثمره زوجیت به بار مینشیند، باز قرآن تعبیر را عوض كرده كلمه «زوج» را به كار میبرد.
در آیه 40 آل عمران، زكریا به خدا خطاب میكند كه همسرم نازا است: «و امرأتى عاقر»؛ ولى وقتى دعاى او اجابت میشود، قرآن میفرماید: «و اصلحنا له زوجه».
فرآوری: محمدی
بخش قرآن تبیان
منابع:
سایت رهروان ولایت
سایت معارف قرآن
