لابی بازی و گاف های مجلس!

او در پاسخ به این سوال که چرا مجلس اصولگرای هفتم به محمدرضا رحیمی رای داد تا رئیس دیوان محاسبات شود گفت: "دو گزینه برای دیوان محاسبات مطرح بود. یکی فرهاد رهبر رئیس دانشگاه تهران و دیگری رحیمی. در فراکسیون ما آمدیم استدلال ها را گفتیم نظر جمعی به آقای دکتر رهبر بود و دوستان استدلال داشتند. آقای باهنر و دوستان به دلیل آن سابقه طولانی رفاقت با آقای رحیمی نظرشان با آقای رحیمی بود. در کمیسیون یک اتفاقی افتاد که یک عده‌ای از اعضا بنا به قولی که آقای رحیمی داده بود به ایشان اعتماد کردند و به او رای دادند و آن هم این بود که ایشان گفته بود چون بحث حفظ آبرو است شما به من رای بدهید من به نفع آقای رهبر می‌کشم کنار! آن دوستان هم سادگی کرده بودند و رای داده بودند و بعد خودشان آمدند اقرار کردند و بعد ایشان گفت حالا به من رای دادید، خیلی بد است توهین به کمیسیون محسوب می‌شود و هم آبرویم می‌رود می‌گویند چه عیبی داشته که کشیده کنار، و دیگر ماند تا آخرش! نظر اکثریت واقعا این نبود. در صحن هم بحث‌مان این نبود با هم سر این چیزها سر شاخ شویم. مسئله اساسی نظام را این چیزها نمی‌دانستیم سر صحن هم تلاش بر این نشد که ایشان مجددا رای نیاورد."

1. محمدرضا رحیمی بعدها معاون حقوقی و پارلمانی رئیس جمهور در دولت نهم و بعدا معاون اول احمدی نژاد در دولت دهم شد. عملکرد وی نشان داد که وی حتی شرایط رئیس دیوان محاسبات شدن را هم نداشته است! دادگاه های رحیمی و نتایج آن دادگاه ها نشان می دهد که مجلس هفتم در انتخاب رحیمی برای ریاست دیوان محاسبات اشتباه جبران ناپذیری مرتکب شد.

2. نحوه رای دادن نمایندگان مجلس به رحیمی عجیب و غریب بوده است؛ رحیمی با حمایت یکی از نمایندگان مانند باهنر به سایرین معرفی می شود و اکثریت می خواهند به یک نفر دیگر رای دهند اما رحیمی نمایندگان ملت را فریب می دهد و اعلام می کند حالا شما رای بدهید من خودم استعفا می دهم و نمایندگان ساده هم رای می دهند و وی بعدا می گوید اگر استعفا بدهم آبرویم می رود و استعفا نمی دهم! جالب اینکه این فرآیند در مورد انتخاب پست حساس ریاست دیوان محاسبات کشور رخ می دهد و با وجود این فریبکاری ها نمایندگان خم به ابرو نمی آورند تا رحیمی با نردبان ریاست دیوان محاسبات، معاون حقوقی رئیس جمهور (از تاریخ 1384 تا 1388) و معاون اول رئیس جمهور (از 1388 تا 1392) شود. سوال اساسی اینجاست که نمایندگان مجلس با چه پیشینه ای محمدرضا رحیمی را به فرهاد رهبر که دارای سوابق مرتبط با دیوان محاسبات بود ترجیح دادند؟ آیا در اینجا لابی و لابی بازها بر منطق و نمایندگان عادل پیروز نشده اند؟

3. نمایندگان مجلس غیر از قانونگذاری، وظیفه نظارتی هم دارند و باید مقابل اشتباه مسوولان بایستند اما اگر خود نمایندگان مجلس اشتباه می کنند آیا نباید وظیفه نظارتی خود را انجام دهند؟ شخصی در مجلس به سایر نمایندگان مجلس وعده دروغین داده و آنها به او رای دادند. آیا پس از امتناع آن شخص برای عملی کردن وعده اش نباید نمایندگان وظیفه نظارتی را انجام می دادند و او را برکنار می کردند؟ سوال دیگر اینکه نمایندگان مجلس چقدر از این گاف ها داده اند که پس از چندین سال یکی از آنها رسانه ای می شود؟ این موضوع نشان داده که مجلس نشینان کم، اشتباه نمی کنند و قطعا آنها اشتباهات متعددی داشته اند که رسانه ای نشده است. جالب اینکه در مجلس طرح نظارت بر عملکرد نمایندگان سال های سال است که مطرح است اما به تصویب خودشان نمی رسد. این موضوع نشان می دهد که اگر نظارت بر نمایندگان بیشتر شود شاهد کاهش اشتباهات و گاف های مجلسی ها خواهیم بود اما گویا به سود نمایندگان به خصوص آنهایی که دچار اشتباه فراوانی می شوند نیست که چنین طرحی تصویب شود.

4. الیاس نادران یکی از نمایندگان شاخص مجلس شورای اسلامی به حساب می آید و ناظر سرسخت عملکرد مسوولان هم هست. وی همواره برای بهبود شرایط کشور به ویژه مسایل اقتصادی نکاتی را به مسوولان متذکر می شود و معمولا بسیاری از نمایندگان مجلس نیز از وی حمایت می کنند اما نادران در آن گفتگو به این موضوع اشاره نکرد که چرا 9 سال بعد از رخ دادن اشتباه بزرگ نمایندگان مجلس هفتم در رای دادن به رحیمی، آن را رسانه ای می کند و چرا قبلا در این مورد اظهارنظری نکرده بود. نادران از جمله نمایندگانی محسوب می شود که با کسی رودربایستی ندارد و نظر خود را به راحتی عنوان می کند حتی حاضر است برای جلوگیری از اشتباهات علیه رئیس جمهوری که خود به وی رای داده و حتی برایش تبلیغ هم کرده سخن بگوید اما چه شد که 9 سال بعد از گاف مجلس هفتم آن اشتباه را به همگان می گوید؟ الیاس نادران در این 9 سال تا توانسته علیه رحیمی سخن گفته و حتی به مدرک تحصیلی وی نیزشبهه وارد کرده بود اما هیچ گاه درباره گاف همکاران خود درباره انتخاب رحیمی به رئیس دیوان محاسبات کشور چیزی نگفته بود. آیا نباید از الیاس نادران پرسید، چرا حالا که سال های سال از آن موضوع می گذرد و همه علیه رحیمی صحبت می کنند، درباره گاف نمایندگان خود سخن می گوید؟

5. مجلس به علت قدرت زیاد ذاتی قانون گذاری و نظارتی با یک اشتباه می تواند ضربات جبران ناپذیری به کشور وارد کند. مجلسی ها در دوره های مختلف اشتباهات بسیاری را مرتکب شده اند که نتایج آن اشتباهات حتی حالا هم گریبانگیر کشور است. این مساله دقت بیشتر نمایندگان را می طلبد تا بدون سواستفاده از جایگاه مهمشان عدالت را رعایت کنند و علاوه بر نظارت بر همه دستگاه ها بر عملکرد خود نیز ناظر عادلی باشند.

مطالب مرتبط:

از هاشمی و سید حسن تا خاتمی و حدادیان

وحدت حقیقت دست یافتنی اصولگرایان!

قدر این سیاسیون را بدانیم