داســــتان عشـــــق با یک کاروان آغــــاز شد

وقــــت حــج بود وزانجام عمل اعـــــراض شد

کاروان عشــــق در کــــرببـــلا اطـــــراق کــرد

روز عاشـــــورا شــــد و راه شــــهادت بـاز شد

زینب کبـــری که عاشق بود بر مولا حسین(ع)

مـــادر آلام گشــــت و صـــــبر او اعــــجاز شد

ابتـــــدا اصــــحاب بنــــمودند جان‌ها را فـــــدا

عشق آن‌ها بر حســـین فاطمه (س) ابراز شد

آن ریاحی حـــر که راه کاروان را بســــته بــــود

شــــد شهید و بهــــر او آزادگی احـــــراز شد

اکبــــر شبه پیمبــــر (ص) میــوه قلب حسین

رفت و در هجرش پدر با اشـک غم دمساز شد

در میــــان علقمـــه عباس آن ســــــرو سهی

ســـــرنگـــون و از لبــــش "ادرک اخا" آواز شد

نوجوان ماه‌پاره قاســــم آن پــــور حســــن(ع)

در قبــــول مــــرگ شیرین از عسل ممتاز شد

آخرین ســــرباز مــولا اصغــــر شش ماهه بود

پاره از تیـــر ســـه شـــعبه آن گلــــوی ناز شد

جمله‌ی گل‌های عاشـــق چیــده و پرپر شدند

نالـــه‌ی هــــل من معیــــن باغــــبان آواز شد

آه، از آن دم کـــه زینــــب در میــــان قتلــــگاه

خـــــواســــتار مــــرگ از دادار بی‌انبــــاز شد

دل بســــــوزد از برای حضــــــرت زین‌العبــــاد

در میان بســــترش با درد و غـــــم همراز شد

شـد غـــــروب و کاروان خالی از مـــــردان مرد

طعمـــه بهـــــر غارت جانــــی آتــــش باز شد

کاروان آل پیـــــغمبــــــر اســــــیر جانیـــــــان

عازم بــر کـــوفه و آن شام وحشـــت‌ساز شد

روضـــه‌ات حال مـــرا سامان داد

اشک در روضــــه تنم را جان داد

چایی مجلــس تــــو نوشــــیدم

روح عصــــیان‌زده را ایمــــان داد

هـــر زمــــان نام تــــو یاد آوردم

قلب بر گـــریه مـــــرا فرمان داد

سخـــن و سیـــره‌ی تو در عالم

خیل حق‌جــوی جهان فرقان داد

خـــــوردن ذره‌ای از تربـــــت تـو

تن بیـــــمار مـــــرا درمــــان داد

مهـــری از تربــــت پاکــــت مولا

سجـــده‌ام را ســبب رجحان داد

یاد زینــــب، ســـر ببـــریده، مرا

دیــده‌ی ابـــــری پـــــر باران داد

یــــاد حال تـــــو کنــــار اکبــــــر

دل ماتــــــم‌زده را طـــــوفان داد

هـــر که در ماتم تو گـــریان شد

اجـــر جنت به عوض یــزدان داد

یا حســـین بن علــی و زهــــرا

عشق تو جان به تن بی‌جان داد