اشعار حضرت علی اصغر علیه السلام

(1)

سپاه را چقدر سیر کرد آب فرات                              چه زود این همه تغییر کرد آب فرات

چه کرد با جگر تشنه ها نمی دانم                               رُباب را که زمین گیر کرد آب فرات

رُباب را چقدر در حرم خجالت داد                           همان دو لحظه که تاخیر کرد آب فرات

سفید شد همه گیسویش یکی یکی                          عروس فاطمه را پیر کرد آب فرات

همان که آبرویت را ز گریه اش داری                  سه شعبه در گلویش گیر کرد... آب فرات

دو قطره آب ندادی و شاه عطشان را                          چقدر حرمله تحقیر کرد، آب فرات!

دوباره آب رسید و دوباره شیر آمد                          ولی چه سود، کمی دیر کرد آب فرات

تمام اهل حرم تشنه... اسب ها سیراب                     سپاه را چقدر سیر کرد آب فرات

علی اكبر لطیفیان

***

(2)

حالا برای خنده كه دیر است گریه كن

بابا نخواب...موقع شیر است...گریه كن...

در مانده ام میان دو راهی...كجا روم؟

چشمم كه رفته است سیاهی...كجا روم؟

جانِ رباب، من به همه رو زدم نشد

دنبال آب، من به همه رو زدم نشد...

عمه تو را ز دور نشان میدهد نخواب

هی شانه ی رباب تكان میدهد نخواب

شد وقت بازی ات كمرت را گرفته ام

با احتیاط زیر سرت را گرفته ام

قنداقه ات كه بست لبت باز شد علی؟

خندید مادرت... چقدر ناز شد علی

افسوس مادرت شب شادی ات ندید

چشم رباب حجله ی دامادی ات ندید...

در خیمه گرم كرده خودش مجلست علی

جای نفس بلند شده "خس خست " علی

تا پشتِ خیمه كارِ پدر سر به زیری است

تازه زمان دیدن دندان شیری است

همبازی تو ساقه ی تیر است گریه كن

بابا نخواب موقع شیر است گریه كن

حسن لطفی

***

(3)

دل آقا اسیر زلفت بود                                 خنده ات باده ی حیاتش بود

نخ قنداقه ی مطهرتان                                      لنگر کشتی نجاتش بود

گره هایی بزرگ آوردند                                  پای گهواره ات مراجع مان

مُهر لبیک یا حسینت را                                 جان زهرا بزن به طالع مان

چشم هایت به کربلا فهماند            مست بودن به قیل و قال که نیست

ظهر روز دهم نشان دادی                 مرد بودن به سن و سال که نیست

یل شش ماهه ای، عجیب که نیست!           نوه ی حیدری "جگرداری"

بی جهت حرمله سه شعبه نخواست           با عمو می پری، جگرداری

گریه هایت برای آب نبود                                پدرت را غریب می دیدی

تا که پلک تو را عطش می بست          خواب شیب الخضیب می دیدی

حنجرت را بهانه می دیدند                         بغش شان جنگ با علی دارد

کوفه با دیدنت هراسان گفت:                             چقدرکربلا، علی دارد!

خورجینی که در خیال خودش                       سود خلخال ها کلان تر بود

از هیاهوی نیزه ها فهمید                          از پدر هم سرت گران تر بود

رفتی از نیزه سر درآوردی                           بین سرها، سری درآوردی

ناقه ی عمه را حجاب شدی                      وقتی از سایه معجر آوردی

وحید قاسمی

***

(4)

زره پوشیده از قنداقه، بی شمشیر می آید

شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می آید

به روی دست بابا آسمان ها را نشان كرده

چقدر آبی به این چشمان بی تقصیر می آید!

زبانش كودكانه است و نمی فهمم چه می گوید

ولی می خوانم از چشمش كه با تكبیر می آید

به چیزی لب نزد جز آه از لطف ستم، اما

نمی دانم چرا از دست دنیا سیر می آید!

جهانی را شفاعت میكند با قطره ی اشكی

كه از چشمش تو گویی آیه ی تطهیر می آید

چه زخمی خورده آیا بر کجای طفل شش ماهه!؟

كه با خون دارد از این زخم بوی شیر می آید!

بخواب ای كودكم، لالا...، كه سیرابت كند دشمن

بخواب ای كودكم، لالا...، كه دارد تیر می آید

علی فردوسی

***

(5)

دریا تو، رودها به لبان تو می‌رسند                                آیینه‌ها، به نام و نشان تو می‌رسند

طعم لبان تردِ تو را تشنه است                                 آب دریاچه‌ها به فصل لبان تو می‌رسند

رندان تشنه لب، که تویی خضر راهشان                   پشت عطش، به آب روانِ تو می‌رسند

در کربلای خون و خطر، ای پناه عشق!                             آزادگان، به خط امان تو می‌رسند

"هو" می‌چکد ز حنجره‌ات، ای اذان سرخ!                  خون جامگان، به بوی اذان تو می‌رسند

گفتی "فیا سُیوف خُذینی" به بزم عشق              شش ماهه مرد! دل شدگان تو می‌رسند

آمد ز راه حرمله و آسمان شکافت                                خیل فرشتگان، نگرانِ تو می‌رسند

با حنجر نشسته به خون، گفته‌ای اذان

دل برده‌ای - قسم به خدا - از فرشتگان

رضا اسماعیلی

***

(6)

هر كی گوشش به سخن های منه

دیگه از تشنگی فریاد نزنه

هر چی یار داشته بابا فدا شده

بچه ها دیگه بابا تنها شده

بابای ما دیگه سقا نداره

رفته و برای ما آب بیاره

من از اون گوشه ی خیمه می دیدم

حرفاشو با قوم كافر شنیدم

می خواد از ماها خجالت نكشه

داره از دشمنا منت می كشه

نمی گم منت ذلت می كشه

بلكه منت هدایت می كشه

بچه ها دست بابا خونی شده

گمونم شش ماهه قربونی شده

عباشو طوری رو اصغر كشیده

گمونم خیلی خجالت كشیده

شهید غلامعلی رجبی

***

(7)

به روی دست من اینگونه که تقسیم شدی                         پیش اهل حرمم خوب تو تکریم شدی

آشکارا شده قرآنِ تنت جزء به جزء                                    مثل شق القمر ای ماه به دو نیم شدی

از حرم آمدنت آیت جاء الحق بود                                        زَهَق الباطلت آنجاست که تعظیم شدی

رزم دشمن کُش تو بر عطشت می ارزید                           گرچه از آب فرات این همه تحریم شدی

سند غربت و مظلومیِ این فتح تویی                                             فاتح قلّه تاریخ تو ترمیم شدی

همچنان روز علی روز جهانی داری                                    کربلا خم غدیر است و تو تقویم شدی

اکبرم حیدر و تو محسنِ این صحرایی                                این چنین بود که بر فاطمه تقدیم شدی

با سر تیر سه شعبه تو چه اُنسی داری                            خنده ات داد نشان دور زِ هَر بیم شدی

سخت پاشیدی و چون مشک تلظّی کردی                             در دل خاک بلافاصله ترسیم شدی

پاسخِ تشنگی ات را به تمسخر دادند                                باشد، امّا به خدا بر همه تفهیم شدی

بارش حنجر تو پشت ستم را لرزاند                                   درس عبرت شدی و بانی تحکیم شدی

محمود ژولیده

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان