تبیان، دستیار زندگی
از دشت پربلا و مکانش که بگذریم از ظهر داغ و بحث زمانش که بگذریم یک راست می رسیم به طفل سه ساله ای از انحنای قد کمانش که بگذریم
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

اشعار حضرت رقیه بنت الحسین علیهماالسلام

حضرت رقیه

(1)

نیمه شب در خرابه وقتی که                  ربنای قنوت پیچیده

بعد زاری و حق حق گریه                   چه شده این سکوت پیچیده

عمه اش گفت خوب شد خوابید             چند شب بود تا سحر بیدار

کمکم کن رباب جای زمین                      سر او را به دامنت بگذار

آمد از بین بازویش سر را                        تا که بردارد عمه اش ای داد

یک طرف دخترک سرش خم شد                   یک طرف سر به روی خاک افتاد

شانه اش را گرفت با گریه                           به سر خویش زد تکانش داد

تا که شاید دوباره برخیزد                             سر باباش را نشانش داد

دید چشمان نیمه بازش را                       پلک آتش گرفته اش را بست

دید نیلوفر است با دستش                         زخم های شکفته اش را بست

حلقه های فشرده زنجیر                              دید چسبیده اند بر بدنش

تا که زنجیر باز شد ای وای                          غرق خون شد تمام پیرهنش

پنجه بر خاک میزد و می گفت                            نیمه جانی به دست ها داریم

با ربابش زیر لب می گفت                                   به گمانم که بوریا داریم

کفنش کرد عمه خاکش کرد                             پیکری که نشان آتش داشت

یادگاری ولی به دستش ماند                                    معجری که نشان آتش داشت

با همان پیرهن همان زنجیر                               دخترک زیر خاک مهمان بود

داغ اصغر بس است تدفینش                           فقط از ترس نیزه داران بود

می کشید از میان آبله ها                        خار ها را یکی یکی آرام

یادش افتادشکوه هایش را                            پیش بابا یواشکی آرام

حسن لطفی

***

(2)

دوباره پر زده سویت دل کبوتری ام

دوباره سر زده ای تو به خواب آخری ام

خیال روی تو را با بهشت عوض نکنم

مرو به خواب کسی این منم که مشتری ام

به دختری که نکرد اعتنا به من گفتم

مرا که دختر عشقم مگیر سرسری ام

سرور سینه من دیدن سر باباست

به پای نیزه نشستن کمال سروری ام

هزار مرتبه خواندم دعا بیایی تو

کنون که آمده ای باز هم نمی بری ام؟

ای آفتاب دل فاطمه نگاهم کن

ببین که صورت من گشته رنگ روسری ام

قدی خمیده و خیری ندیدن از مردم

کبودی تن من گشته ارث مادری ام

به پیش چشم ترم چوب بر لبت می خورد

ببین پدر که شکسته غرور حیدری ام

برای اهل خرابه پدر اذان گفتم

صدا زدم که بدانید علی اکبری ام

مجتبی شکریان همدانی

***

(3)

از دشت پربلا و مکانش که بگذریم                                   از ظهر داغ و بحث زمانش که بگذریم

یک راست می رسیم به طفل سه ساله ای                              از انحنای قد کمانش که بگذریم

از گم شدن میان بیابان کربلا                                           یا از به لب رسیدن جانش که بگذریم

تازه به زخم های کف پاش می رسیم                                  از زخم های گوش و دهانش که بگذریم

حتی زنان شام به حالش گریستند                                        از حال عمه ی نگرانش که بگذریم

خیلی نگاه حرمله آزار می دهد                                          از خاطرات تیر و کمانش که بگذریم

با روضه ی کشیده ی گوشش چه می کنند                                  از گوشواره های گرانش که بگذریم

دروازه، کودکان بدی داشت لااقل                                               از ازدحام پیر و جوانش که بگذریم

در مجلس یزید زبانش گرفته بود                                             از حرف های سخت و بیانش که بگذریم

حالا به گریه کردن غساله می رسیم                                     از دستهای زجر و توانش که بگذریم

سعید پاشازاده

***

حضرت رقیه

(4)

آهش میان هلهله ها ناپدید شد

از گریه بدون صدا نا امید شد

دیگر بلند نام تو را می زند صدا

او نوحه خواند و خالق طرحی جدید شد

از روی نی سرت به زمین خورده است باز

سردرد دختر تو دوباره شدید شد

باید زهیر بود كه می دید دخترت

هفتاد دفعه پای سر تو شهید شد

تا مشت شمر موی تو را، پیش او كشید

او یك شبه تمامی مویش سپید شد

او گفته،با النگوی خود قهر كرده است؟!

چون سهم آن كسی كه سرت را برید شد

آیینه غرور خودش را شكسته دید

از بعد آن كه وارد بزم یزید شد

با زحمت زیاد خودش دید بین طشت

درگیر با دهان تو چوبی پلید شد

محسن حنیفی

***

(5)

مرغ بسمل شده ای بال و پرش می سوزد                            کودکی زندگی اش در نظرش می سوزد

دختری که وسط خیمه ای گیر افتاده                                    اولین شعله که آید سپرش می سوزد

سپرش سوخته و چادرش آتش گیرد                                    تا تکانی بخورد موی سرش می سوزد

بعد از آن قائله دیگر کمرش راست نشد                                    اثر سوختگی دور و برش می سوزد

تا رسد قطره اشکی سر زخم گونه                                             ناگهان گوشه چشمان ترش می سوزد

شده ام مثل همان مادر محزونی                                           که همه شهر ز آه سحرش می سوزد

عمه؛ آن شب که مرا روی هوا می آورد                                    ریشه موی سرم بین اثرش می سوزد

تا ترک های لب تشنه بابا دیدم                                                 جگرم گفت: هنوزم جگرش می سوزد

بعد از آنی که لبانم به لبانش چسبید                                    سینه ام از نفس شعله ورش می سوزد

قاسم نعمتی

***

(6)

پایش ز دست آبله آزار می کشد

از احتیاط دست به دیوار می کشد

در گوشه ی خرابه کنار فرشته ها

"با ناخنی شکسته ز پا خار می کشد"

دارد به یاد مجلس نامحرمان صبح

بر روی خاک عکس علمدار می کشد

او هر چه می کشد به خدای یتیم ها

از چشم های مردم بازار می کشد

گیرم برای خانه تان هم کنیز شد

آیا ز پر شکسته کسی کار می کشد؟

چشمش مگر خدای نکرده چه دیده است؟

نقشی که می کشد همه را تار می کشد

لب های بی تحرک او با چه زحمتی

خود را به سمت کنج لب یار می کشد

علی اکبر لطیفیان

***

(7)

وقتش رسیده خوب نگاهت کنم پدر                           از این همه فراق حکایت کنم پدر

بعد از تمام خون جگرها که خورده ام                           حالا اجازه هست شکایت کنم پدر

ماهم، چقدر حالت رویت عوض شده                               باید به شکل تازه ات عادت کنم پدر

از این به بعد اسم تو باشد ضریح زخم                               آخر چقدر زخم زیارت کنم پدر ؟

صدها کتاب شرح سفرنامه ام شده                               از کی، کجا، چگونه روایت کنم پدر ؟

بالای نیزه بودی و دستم نمی رسید                                  یعنی نشد که از تو حمایت کنم پدر

بوسید دختری پدرش را، دلم شکست                                   حقم نبود تا که حسادت کنم پدر ؟

امشب مرددم که ببوسم لب تو را                                        اما نه بهتر است رعایت کنم پدر

دست توسلم به دل خون عمه است                                می خواهم آرزوی شهادت کنم پدر

سید مسیح شاه چراغی

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.