تبیان، دستیار زندگی
مرگ است دیگر، خالق «نوایی نوایی» را هم می برد. برایش هم فرقی نمی کند کسی را می برد که یکی از بزرگ ترین موسیقیدان های نواحی ایران بود.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

خاموشی نوای «نوایی نوایی»

مرگ است دیگر، خالق «نوایی نوایی» را هم می‌برد. برایش هم فرقی نمی‌کند کسی را می‌برد که یکی از بزرگ‌ترین موسیقیدان‌های نواحی ایران بود.

بخش هنری تبیان
غلامعلی پورعطایی

غلامعلی پورعطایی که سال 1320 در محمودآباد تربت جام متولد شده بود، روز شنبه دوازدهم مهر در هفتاد و سه سالگی از دنیا رفت.

او در جوانی و سال 1344 به دلیل شهرت در نوازندگی و خوانندگی به تهران دعوت شد تا در تالار رودکی، مجامع هنری و سفارتخانه های اروپایی و رادیو و تلویزیون، همراه با گروه هنرهای آیینی، سنتی و حرکات موزون به اجرای برنامه بپردازد که برنامه هایش بشدت مورد استقبال قرار گرفت.

شهرت او در این زمان تا آنجا ادامه پیدا کرد که ضمن سفر به سراسر ایران، برای اجرای برنامه در کشورهای گوناگون از او دعوت شد.

مرحوم پورعطایی در بیش از 18 فیلم و سریال ایفای نقش کرده است.

شرکت در مراسم شاهنامه خوانی با دوتار مانند جنگ هفت لشکر، داستان سیاوش، داستان بیژن و منیژه، جنگ کک کوه زاد (قلعه ای در تربت جام به نام قلعه گگ) از دیگر فعالیت های اوست.

پورعطایی با خواندن «نوایی نوایی» و دیگر عاشقانه های خراسانی شهرت و محبوبیتی فراوان پیدا کرد.

او از معدود نوازندگان پیشکسوت موسیقی نواحی است که دارای مدرک فوق دیپلم بود و شغل معلمی داشت و در نهایت بازنشسته آموزش و پرورش شد.

همین امر به او در شناخت و خوانش اشعار بزرگان شعر و موسیقی منطقه و ایران یاری فراوانی رساند.

از او دو دختر و پسر برجای مانده اند که همه آنها دستی در نواختن دارند و یکی از فرزندانش نیز جایزه نوازنده برتر در جشنواره موسیقی نواحی کرمان را از آن خود کرده است.

آلبوم «فرهنگ دیرینه خراسان» و چند آلبوم دیگر از نواخته ها و خوانده های این خنیاگر موسیقی نواحی ایران است که در برخی از آنها فرزندانش نیز ساز می زنند و می خوانند.

پورعطایی که به استادی چیره دست در دوتارنوازی تبدیل شده بود، درباره این ساز در مصاحبه ای گفته بود: دوتار ساز دل است. هیچ کس از عبارت دوتارنوازی استفاده نمی کند و همه می گویند؛ دوتارزنی. دوتار را می زنند، ولی بقیه سازها را می نوازند. دوتار یک جور فریاد است اما این زدن به معنای خشونت نیست. بیشتر جوشش و عصیان روح است. روال دوتارزدن این گونه است که از یک دعوا شروع می شود و به آشتی ختم می شود. او در ماه های آخر عمرش به عفونت ریه و دردهای شدید کمر و گردن مبتلا شده بود و سرانجام روز شنبه دوازدهم مهر 1393، دار فانی را وداع گفت.

پیکر مرحوم پورعطایی ساعت 9 صبح امروز از محل مجتمع فرهنگی هنری امام رضا (ع) واقع در پارک ملت شهر مشهد تشییع خواهد شد.


منبع:جام جم