تبیان، دستیار زندگی
تک فرزندی یکی از نگرانی و دل مشغولی های والدین امروزی است که در بیشتر مواقع به آن فکر می کنند که آیا می توانند با داشتن یک فرزند ضررها و زیان آنرا کم کنند یا اینکه بهتر است چند فرزند داشته باشند.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بچه یکی، یا یکی یکی؟


تک فرزندی یکی از نگرانی و دل مشغولی های والدین امروزی است که در بیشتر مواقع به آن فکر می کنند که آیا می توانند با داشتن یک فرزند ضررها و زیان آنرا کم کنند یا اینکه بهتر است چند فرزند داشته باشند.


تک فرزندی

فرزندم خواستار این است که برای او فرزند دیگر بیاورم؟ آیا بهتر است برای او خواهر و برادری دیگری بیاورم و یا اینکه او تنها بزرگ شود! یکی از نگرانی و دغدغه های والدین تک فرزند این است که با تنهایی کودک خود چه کاری های باید انجام دهم؟ آیا فرزند من ممکن است با سطح توقع بالا تربیت شود و با این سطح توقع او چگونه باید برخورد کنم؟ فرزندم خواستار این است که برای او فرزند دیگر بیاورم؟ آیا بهتر است برای او خواهر و برادری دیگری بیاورم و یا اینکه او تنها بزرگ شود، همانگونه که بسیاری از خانواده ها دارای یک فرزند هستند من هم بعنوان والدین همینگونه باشم؟ ضررهای تک فرزندی چه می تواند باشد؟

برای تصمیم گیری در این زمینه باید به نکات مختلف آن توجه کرد

کودک تک فرزند در خانواده ی رشد می کند که افراد بالغ در آن حضور دارند، حال آنکه کودک برای رشد بهتر شخصیت و تجربیات مفید دوران کودکی نیازمند یک همسال خود است زیرا با داشتن همسال دنیای درونی خود را بهتر درک می کند. داشتن خواهر و برادر هم سن و سال خود، که مانند او یک سری نیازها و مشکلات دارد به او کمک می کند تا با همفکری همدیگر بتوانند مسائل خود را حل کنند. در صورتی که تک فرزند در بیشتر مواقع باید مسائل و مشکلات خود را با والدینی که از دنیای او بسیار فاصله گرفته اند، حل کند.

از سوی دیگر والدین نیز بدلیل دغه دغه ها و مسائل خود نمی توانند تمام وقت خود را به کودک اختصاص دهند و در نتیجه در بیشتر مواقع کودک احساس تنهایی می کند و گفتن های مکرر کودک برای اینکه دوست دارد خواهر و برادری دیگری داشته باشد، همین است. کودکان در محیط دوستانه خانوادگی می توانند با یکدیگر رقابت کنند، عشق بورزند و بسیاری از مهارتهای اجتماعی دیگر را فرا بگیرند و همبازی خوبی برای هم باشند و با نداشتن هیچ همبازی، مداوم از والدین خود تقاضای رفتن به پارک، شهربازی و فعالیتهای دیگر دارند که در بیشتر مواقع والدین توانایی برآورد کردن تمام توقعات آنها را در این زمینه ندارند.

از جمله مشکلات دیگر، تک فرزند ها مهارتهای ضعیف ارتباطی آنهاست. از آنجا که آنها در میدان رقابت دوستانه قرار نمی گیرند، نمی توانند ناامیدها و فشارها روحی را تحمل کنند. چنانچه حرف تند بی عمدی به آنها گفته شود، ممکن است آنرا رفتاری عمدی قلمداد کنند و دربرابر هیجانات واکنشهای نامناسبی نشان دهند.

کودکان در محیط دوستانه خانوادگی می توانند با یکدیگر رقابت کنند، عشق بورزند و بسیاری از مهارتهای اجتماعی دیگر را فرا بگیرند و همبازی خوبی برای هم باشند و با نداشتن هیچ همبازی، مداوم از والدین خود تقاضای رفتن به پارک، شهربازی و فعالیتهای دیگر دارند که در بیشتر مواقع والدین توانایی برآورد کردن تمام توقعات آنها را در این زمینه ندارند

از سوی دیگر چون کسی را ندارند تا با او رقابت، محبت ، بازی کنند آنها دوست و همدمی در منزل ندارند. بنابراین برخی از احساسات را تجربه نمی کنند و فرصتی برای کنترل و مدیریت احساس خود را ندارند. از طرف دیگر گاهی والدین با مراقبتهای افراطی خود، بسیاری از مسئولیتهای فرزندشان را به عهده می گیرند و در نتیجه آنها در کسب بسیاری از مهارتها، ناتوانی نشان می دهند.

والدین این گونه فرزندان در بیشتر موقع درصدد آن هستند که توجه ای که آنها در خانه بدست آورده اند در محیط های دیگر از جمله مدرسه بدست آورند و متوقع هستند که همیشه کادر مدرسه و دیگران به آنها توجه لازم در حد والدین را داشته باشند. در حالیکه تربیت صحیح مستلزم آن است که کودک مستقل، متکی به خود بار آید. حال این شما هستید که باید تصمیم بگیرید تک فرزند یا چند فرزندی کدام بهتر است.

زهرا خسروجردی

بخش خانواده ایرانی تبیان

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.