تبعیض
همه شاگردان را در محبت خود سهیم سازیم
یکی از کارهای خطرناک، تبعیض میان شاگردان است. معلمان باید بکوشند در تمام موارد اعم از برخورد با شاگردان و برگزاری امتحانات و مسائل انضباطی همه شاگردان را به یک چشم بنگرند. کودک روستایی فرزند فرماندار و یا رییس آموزش و پرورش همه در نظرشان یکسان باید باشد.
انواع تبعیض
تبعیض بر دو نوع است:
اول: علنی وآشکار. مثل این که معلم در برابر همه شاگردان پسر مدیر مدرسه را با این که دیر آمده است به کلاس راه دهد ولی شاگرد دیگری را توبیخ کرده و از شرکت در کلاس درس بازش دارد یا آن که بی انضباطی یکی را نادیده بگیرد، ولی همان بی انضباطی را از فرد دیگری دیده به توبیخ و ملامت بپردازد.
دوم: تبعیضی است غیرعلنی. مثل آنکه معلم به عده ای شاگردان توجه و عنایت خاص داشته، در درس پرسیدن و نمره دادن ملاحظاتی را روا دارد. برخی از معلمان گمان می کنند که با زیرکی و هوشیاری می توانند از افشا و ظهور این نوع تبعیضات جلوگیری کنند و ظاهرا خود را در برابر همه یکسان و بی تفاوت جلوه دهند. غافل از این که دانش آموزان در همان لحظات اولیه به رفتار تبعیض گونه معلم پی خواهند برد. چنین معلمی منزلت و ارزش واقعی خود را از دست خواهد داد.
تبعیض عملی زننده و دردآور است. خواه این عمل در محیط مدرسه تحقق یابد یا در رفتار پدر و مادر و مربیان مشهود گردد. در هرجا نشانه ای از تبعیض به چشم بخورد آدمی داغ شده و به هیجان درخواهد آمد. زیرا در چنین شرایطی انسان حس می کند که بدون در نظر گرفتن هیچ معیار و ملاکی از مهر و محبت دیگران محروم مانده است و هیچ عاملی جز تبعیض موثر نبوده است. معلمان و مربیان باید خیلی دقیق باشند و رفتارشان را کاملا مراقبت نمایند.
به طور قطع عده ای از فراریان از محیط خانه از کسانی بوده اند که دچار رفتارهای تبعیض گونه شده به جای این که دیگران را قربانی کنند سعادت و خوشبختی خود را قربانی نموده اند. معلمان و مربیان بکوشند در همه رفتارهایشان دچار عواطف شخصی و یا زمینه های ذهنی نشده موضوعات و مسائل را به طور مجرد مورد بررسی قرار دهند. مثلا: اوراق امتحانی را بدون شناسایی صاحبان آن اوراق مورد تصحیح و نمره دادن قرار دهند تا دچار اشتباه نشده و اسیر تمایلات ذهنی خود نگردد.
بهترین معلم کسی است که، هر شاگردی خیال کند معلم او را از همه بیشتر دوست داشته و مورد توجه اش است. معلمان همان طور که مکلف هستند که از نظر آموزشی همه دانش آموزان را زیر پوشش آموزشی خود در آورند، از نظر عاطفی و تربیتی نیز باید محبت های خود را بین همه دانش آموزان تقسیم کنند. از این گذشته اگر دانش آموزی از نظر استعداد و هوش متوسط یا ضعیف باشد نباید از مهر و محبت معلم محروم گردد. زیرا عقب ماندگی فکری و هوشی امری نیست که در اختیار دانش آموز باشد. اگر کودکی در کلاس ضعیف و دیرآموز باشد کار صحیحی نیست که معلم او را به حال خود گذاشته و به آموزش او نپردازد. این بی اعتنایی خود نوعی اجحاف و تبعیض محسوب می گردد.
زمینه های انحرافی
بدون تردید همه شاگردان یکسان و یکدست نیستند. عوامل اقتصادی و فرهنگی و محیطی و تربیتی آنان را از یکدیگر جدا می سازد. برجستگی هایی که در رفتار و کردار دانش آموزان به چشم می خورد ناخودآگاه معلمان را تحت تاثیر قرار داده و آنان را ممتاز می گرداند. همین امتیازهای طبیعی سبب برقراری ارتباط میان معلم و شاگرد می شود و در نتیجه معلمان به طور ناخوداگاه به تبعیض متهم می گردند.
به طور قطع و مسلم هیچ یک از معلمان و مربیان راضی نیستند که رفتارشان تبعیض آمیز باشد ولی برجستگی های طبیعی و امتیازات رفتاری و فکری دانش آموزان سبب می شود که معلم با چنین شاگردانی روابط خاص آموزشی و عاطفی برقرار سازد. با تحقیق و بررسی می توان استنباط کرد که دانش آموزان ممتاز و برجسته در پرتو همین روابط همیشه مورد تعرض و ستم دیگر دانش آموزان قرار می گیرند. و این هوشیاری و دقت معلم است که رفتارش را با شاگردان آنچنان عاقلانه تنظیم کند که همه عوامل توهم زا را برطرف ساخته و همه دانش آموزان را مورد لطف و محبت قرار دهد .
در خاتمه باید گفت که معلمان و مربیان باید بکوشند تا شادی و نشاط و مهر و محبت خود را در میان همه دانش آموزان به طور مساوی تقسیم نمایند. حتی اگر برخی از دانش آموزان ضعیف و دیر آموز باشند.
