تأثیر بازی و تحرک بردانش آموزان

دانش آموزان هرچه بیشتر تحرك داشته باشند، حس جستو جو گری آنان بهتر ارضا می‌شود و فضاها را بهتر تجسم می‌کنند؛ در نتیجه یادگیریشان افزایش می‌یابد.

این روزها دیگر بچه‌ها نمی‌توانند به راحتی در محله بازی کنند، چون گاهی می‌بینیم که کوچه‌های تنگ محل مکان جولان ماشین‌های مدل بالا شده و پیست اتومبیل رانی! حیاط مدارس نیز دیگر بزرگ نیست که دانش آموزان انتظار زنگ تفریح را بکشند تا برای بازی دلی از عزا درآورند! تنها باید گوشه‌ای بنشینند و لقمه نانی بخورند و بیندیشند که چه باید کرد؟ اگر دانش آموزی هم در حیاط کوچک مدرسه بدود ناظم وی را متوقف می‌کند که مبادا به بچه‌های کوچک‌تر برخورد کند و آن‌ها آسیب ببینند. پس باید چاره‌ای اندیشید تا دانش آموزان این نیاز درونی (بازی و تحرک) را برآورده سازند.

چه باید کرد؟

می‌دانید که بازی و تحرک نوعی حرکت از عقل به عاطفه، از سختی به آسانی، از فایده به لذت است. تحرک باعث یادگیری بیشتر در کودکان می‌شود و خستگی درس را از بین می‌برد. بازی و تحرک بر شخصیت دانش آموزان تأثیر می‌گذارد و می‌تواند رفتار یا باورهای آن‌ها را حفظ کند و این مهم‌ترین اثر فلسفه وجودی بازی است.

تحرك و بازی برای کودکان هم یك نیاز جسمی است هم یك نیاز روانی. چون دانش آموزان هرچه بیشتر تحرك داشته باشند و بیشتر جا به جا شوند حس جست و جو گری آنان آسان‌تر ارضا می‌شود و فضاها را هم بهتر تجسم می‌کنند؛ در نتیجه یادگیری آن‌ها بیشتر می‌شود.

تحرک برای بچه‌ها فوق‌العاده ضروری و لازم است. کودکان به طور طبیعی و فطری به ورزش و بازی علاقه نشان می‌دهند و این تحرک برای رشد و نمو بدنشان لازم می‌باشد.

بازی و تحرک؛ فکر، روح، جسم و شخصیت دانش آموزان را ساخته و آنان را برای زندگی اجتماعی سالم و مفید آماده می‌کند. علاوه بر تحرک بچه‌ها در زنگ تفریح که کوتاه است و صرفاً برای تجدید قوا می‌باشد؛ اولیا مدرسه باید ورزش‌هایی به آن‌ها تعلیم دهند که به تربیت قوای فکری و نظم روحی دانش آموزان منتهی گردد. بدین معنا که نظم و انضباط، اطاعت از قانون، جوان مردی، همکاری و یا حس ابتکار را در آن‌ها بیدار سازند و بپرورانند. تمام موارد ذکر شده را ضمن بازی‌ها بهتر از هر گونه درس می‌توان به دانش آموزان آموخت، زیرا اثر آموزش ضمن بازی، تا پایان عمر، باقی می‌ماند.

از ورزش‌ها و بازی‌های کودکان، استفاده‌های دیگری نیز می‌توان نمود؛ مربیان، با توجه به نوع بازی‌ها و ورزش‌های مورد علاقه کودکان، می‌توانند شخصیت واقعی و استعدادهای نهفته دانش آموزان و حساسیت‌های روحی آنان را کشف نموده و در برنامه ریزی‌های تربیتی، مورد توجه قرار دهند.

در نهایت این که، از طریق ورزش می‌توان کودک را تربیت نمود و بسیاری از یاد گرفتنی‌ها را به وی آموخت. بنابراین، وظیفه والدین و معلم‌ها اینست تا سعی کنند کودکان را به ورزش و بازی تشویق نمایند. بدین گونه، فکر، روح، جسم و شخصیت دانش آموزان ساخته می‌شود و آن‌ها برای زندگی اجتماعی سالم و مفید آماده می‌گردند.

هر چند داشتن فعالیت بدنی باعث ایجاد عادات سلامت می‌شود اما امروزه کودکان نسبت به نسل‌های قبل کمتر علاقه به تحرک و ورزش دارند. برای همین باید فرزندان را تشویق کرد تا در فعالیت‌هایی که متناسب با سن آن‌ها بوده و لذت بخش است، شرکت کنند. باید در مدارس مسابقات گروهی بیشتری برگزار شود و معلم‌ها در این باره با دانش آموزان کار کنند تا گوشه گیر نشوند و تحرک بیشتری در ورزش و بازی از خود نشان دهند. چنین فعالیت‌هایی باعث می‌شود که بچه‌ها در دروس عملکرد بهتری داشته باشند و به موفقیت‌های بیشتری نائل شوند.

مرکز یادگیری سایت تبیان - تهیه: ملیحه قشقایی

تنظیم: مریم فروزان کیا