حضور زنان در ورزشگاه آزاد میشود؟!
ورود زنان به ورزشگاهها، سالها است که به یکی از پرتنشترین بحثها بدل شده است. این حقی که از سوی بسیاری طبیعی تلقی می شود، مخالفان بسیاری هم دارد. آیا ززنان هم، همچون مردان حق دارند مسابقات ورزشی را از نزدیک تماشا کنند؟
حضور زنان در استادیومهای فوتبال سالهاست که ممنوع است اما زنان در گذشته اجازه داشتند که در مسابقات والیبال را از نزدیک تماشا کنند. اما اخیرا زنان از ورود به سالن والیبال آزادی برای تماشای بازی تیمهای ملی ایران و برزیل هم منع شدهاند.
زنان ایرانی در حالی نمی توانند در ورزشگاه ها حاضر شوند که در هنگام برگزاری مسابقه های بین المللی در ایران، زنان دیگر کشورها اجازه ی ورود به ورزشگاه ها را دارند. طبق قانون های جهانی نیز جلوگیری از ورود خانم ها به ورزشگاه ها ممنوع است.
اما نظر موافقان و مخالفان چیست؟
ممانعت از ورود زنان به ورزشگاه ها، موافقان و مخالفان بسیاری دارد و هر کدام نیز بر اساس یک استدلال، از نظر خود دفاع می کند.
«فخرالسادات محتشمی پور» فعال سیاسی اصلاح طلب و از فعالان حقوق زنان از جمله موافقان حضور زنان در ورزشگاه هاست. وی در این ارتباط گفت: نه تنها با ورود خانم ها به ورزشگاه ها و هر مکان عمومی دیگری مخالف نیستم، بلکه آن را حق طبیعیِ خانم ها می دانم.
محتشمی پور در ادامه با اشاره به اینکه تا امروز هیچ یک از استدلال های مخالفانِ این ماجرا را منطقی و مطابق با عقل و شرع و عرف جامعه ندیده است، تصریح کرد: متاسفم که چنین روندهای معیوبی همچنان ادامه دارد و مساله یی سهل و ساده را تا این حد پیچیده و دشوار جلوه می دهند و کشورِ ما را مضحکه ی جهانیان می کنند.
این اتفاق ناگواری بود که وقوع آن حتی برای یک بار نیز در شان نظام جمهوری اسلامی ایران نبود. چراکه نظام ما مدعی اخلاق و رفتار و مدعی این است که در بین ورزشکاران و ورزش دوستان ما اخلاق حرف اول را می زند. پس وقوع چنین اتفاقی مایه ی تاسف همگیِ ما است
از نظر قانونی تا جایی که من مطالعه کرده ام اشاره یی به ممنوعیت حضور خانم ها در ورزشگاه ها نشده است. این تنها یک اعمال سلیقه است که در دوره های مختلف نیز شاهد آن بوده ایم. در دوره ی اصلاحات بصورت مکرر در این خصوص صحبت شد و حتی برخی از مسوولانِ زن برای تماشای بازی ها به استادیوم ها رفتند. ولی در کمال تاسف این ماجرا هرگز جنبه ی عمومی پیدا نکرد. حتی در دوره ی ریاست جمهوری احمدی نژاد نیز بحث هایی در این خصوص مطرح شد که در مقابل آن ها مقاومت شد.
«لاله افتخاری» نماینده ی اصولگرای مجلس هرچند که خود زن است اما با حضور زنان در ورزشگاه ها مخالف است. وی در این خصوص گفت: من حضور خانم ها در استادیوم های ورزشی و حتی طرح این مساله را ضروری نمی بینم و به اعتقاد من این مساله ی مهمی نیست. ما موضوع های بسیار مهم تر از این قضیه داریم که لازم است به آن ها توجه شود و روی آن ها مانور دهیم. زمانی که به جزییات پرداخته می شود، ما از امور کلان باز می مانیم. لازم است که ما انرژی خود را روی مساله های حیاتی تر و مهم تری بگذاریم.
به گفته ی افتخاری، در کشور مساله های بسیار مهمی در حوزه ی زنان وجود دارد که باید تمرکز مسوولان و مردم بر روی آن ها گذاشته شود. او در توصیف این مشکل ها به موضوع هایی نظیر ماده ی 227 برنامه ی پنجم توسعه در خصوص سلامت و امنیت کودکان، ماده ی 230 در خصوص زنان و خانواده، بحث بیمه ی زنان خانه دار و تاکید رهبری بر توجه به خانه داری به عنوان یک شغل، بحث های مربوط به مرخصی های زایمان خانم ها که قرار بود دولت در خصوص آن اقدام هایی را انجام دهد و ... اشاره کرد.
افتخاری در مورد برخورد تازه ی نیروی انتظامی با زنانی که برای تماشای مسابقه ی والیبال به ورزشگاه دوازده هزار نفری آزادی آمده بودند گفت: آنچه گفته می شود معمولا با واقعیت فاصله ی زیادی دارد. ما باید واقعیت ها را مورد توجه قرار دهیم و حالا که از آن ها خبر نداریم نباید وقت خود را برای بررسی این موضوع تلف کنیم.
اما نظر رهبر در خصوص برخوردهای صورت گرفته با زنان از طرف نیروی انتظامی هم قابل توجه است. ایشان این برخوردها بویژه در خصوص خبرنگاران را به شدت نقد کردند و آن را ناگوار دانستند و بین داشتند که: کارت ورود خبرنگاران به این معنی است که پیش بینی حضور بانوان خبرنگار در این مکان صورت گرفته است. بنابراین برخورد نامناسبی که با این خانم ها-که تا جایی که ما می دانیم همگی از خانم های متعهد هستند و رعایت موازین و حجاب را بطور کامل انجام می دهند- شده است، درست نیست و افرادی که متولی این اقدام بوده اند باید در این خصوص پاسخگو باشند و در صورتی که توجیه های آن ها برای چنین اقدامی مورد قبول نباشد باید عذرخواهی بکنند.
رهبر در ادامه فرمودند: این اتفاق ناگواری بود که وقوع آن حتی برای یک بار نیز در شان نظام جمهوری اسلامی ایران نبود. چراکه نظام ما مدعی اخلاق و رفتار و مدعی این است که در بین ورزشکاران و ورزش دوستان ما اخلاق حرف اول را می زند. پس وقوع چنین اتفاقی مایه ی تاسف همگیِ ما است.
ماجرا به کجا ختم شد؟
اگر روزی انتقاد مدیر مسئول یک روزنامه مشهور در سرمقالهاش از حضور زنان در ورزشگاه، جرقه مخالفتها با این اتفاق را زد و بعدها از زبان فرمانده نیروی انتظامی، ممنوعیت این رویداد اعلام شد و افرادی در دفاع از آن تصمیم سخن گفتند، بعدها که چارهجویی درباره این ماجرا مطرح شد، برخی آنچنان تند رفتند که حاشیههای ماجرا، داغتر از متن شد.
واکنش چند تن از نمایندگان خانم در مجلس و برخی مسئولان عرصه تصمیمگیری برای زنان، اینقدر تند بود که شاید «واکنش» لقب دادن آنها، کمرنگ کردن تندیشان باشد؛ آنجا که حضور زنان در ورزشگاهها اضافه دانسته شد و کار زنان به گفته برخی، شستوشو و کار منزل، بچهدار شدن و مراقبت از شوهر خوانده شد، نه حضور در ورزشگاه و حتی اشتغال در جامعه!
ماجرا به اینجا هم که رسید، باز برخی از خط و خطوط ذهنی خود کوتاه نیامدند و تنها به خواستههای خود اندیشیدند؛ غافل از آنکه این خط میتواند به محرومیت کشورمان از میزبانی مسابقات منجر شود که شاید عوارض ناشی از آن بسیار شدید و ناخوش باشد و اثرات نامطلوب بسیاری در جامعه از خود به جای بگذارد.
تصور کنید تیم ملی والیبال کشورمان مجبور شود میزبانی خود را در کشور دیگری برگزار کرده و با محروم شدن از موج کرکننده تماشاگران خودی، آسیب ببیند، یا فوتبالیستهای کشورمان مجبور باشند چنین وضعی را تحمل کرده و از اندک هوادارانی که به استادیوم میروند هم بیبهره بمانند، یا کشتیگیران از میزبانی جام جهانی یا مسابقات ریز و درشت دیگر محروم شوند و... .
شاید همین نگرانیها موجب شده که مسئولان وزارت ورزش و جوانان که بیش از دیگران درگیر ماجرا هستند، در میان موج مخالفان ورود زنان به ورزشگاهها، ترجیح دهند میانه ماجرا را گرفته و برای حل و فصل آن ورود کنند تا از این نهاد خبر برسد که تدوین قانون حضور بانوان در ورزشگاهها به تعامل دیگر نهادها پیگیری میشود.
شاید همین نگرانیها موجب شده که مسئولان وزارت ورزش و جوانان که بیش از دیگران درگیر ماجرا هستند، در میان موج مخالفان ورود زنان به ورزشگاهها، ترجیح دهند میانه ماجرا را گرفته و برای حل و فصل آن ورود کنند تا از این نهاد خبر برسد که تدوین قانون حضور بانوان در ورزشگاهها به تعامل دیگر نهادها پیگیری میشود
عبدالحمید احمدی، معاون فرهنگی، پژوهشی و آموزشی وزیر ورزش و جوانان، در حالی این خبر را بیان میکند که احتمالا خود وی بهتر از هر کسی میداند، کمتر تعاملی در این عرصه وجود دارد و اگر نگوییم جبر جهانی اثر گذاشته، دست کم دوراندیشی حکم میکند برای فرار از محرومیت مسابقات ورزشی در آینده، در تصمیمات خود تجدید نظر کرده و تلاش کنیم از افراط و تفریطها پرهیز کنیم.
عقل سلیم حکم میکند از اتفاقی که یک بار موجب شد، محرومیت یک ساله گریبان فدراسیون فوتبال کشورمان را بگیرد، پرهیز کرده و نگذاریم چنین رویدادی در سطح بزرگتر و برای کل ورزش کشورمان رقم بخورد و در این راستا، نخستین گام، فراموش کردن گذشته این ماجرا و سابقه اظهارنظرهای تصمیم گیران این عرصه است که تا کنون یا سکوت کرده یا مواضعی به زبان آورده بودند که عجیب بود.
به عبارت بهتر، باید از این موضوع که اشتباه چه کسی در کار گره انداخته و چه عواملی در پدید آمدن وضع کنونی سهیم بودهاند، وقت آن رسیده که همه برای حذر از بحرانی که نزدیک به نظر میرسد، تلاش کنیم و زمینهای فراهم آوریم که هم نظر مجامع جهانی تأمین و هم دغدغههای داخلی چارهجویی شود که معنای تلویحی آن، تصویب قانون ورود بانوان ایرانی به ورزشگاهها با لحاظ مقدمات و پیشدرآمدهای لازم است.
منابع : خبرگزاری جمهوری اسلامی / تابناک / ایلام نو