زندگی با چشم و گوش باز
هر کسی با توان و استعداد خاصی خلق شده و شاید قرار است یک کار بزرگی انجام بدهد. باید سعی کند خودش را بشناسد تا بفهمد خدا چه چیزی از او می خواهد و او مسئول انجام چه امری‌ست. مهم این است که در مسیر زندگی خود چشم و گوش‌ات را باز کنی و حواست به نشانه‌هایی که او در گوشه و کنار زندگیت قرار می دهد باشد. نشانه هایی که به تو وظایفت را نشان می دهد.
وقتی تو را برای امری بزرگ خلق کردند و تو خود را مشغول امری پست تر از آنچه تو شایسته آنی خرج می کنی، خدا هم نسبت به تو بی تفاوت نیست و تو را به نحوی متوجه می کند. در زندگی روزمره ما هم گاه اتفاق می افتد که تصمیم خوبی را که داریم نمی توانیم انجام دهیم، این سوال در ذهن ما ایجاد می شود که چرا من هر چه تلاش کردم موفق به انجام تصمیمم نشدم؟ اینجاست که باید غافل نبود و پیام را گرفت.
شاید باید به چیزی توجه می کردم که نکردم، شاید باید بدنبال کار بهتری باشم. مأیوس نشدن و تلاش مضاعف کردن، با فکری باز در جهت رضای الهی موفقیت بدنبال دارد. نباید اصرار کرد که همان اولین کار ادامه یابد تا موفق شوم. گاه باید مهاجرت کرد، گاه باید مسیر را تغییر داد، گاه باید... .
انسان باید لحظه به لحظه مراقبت کند تا از مسیر اصلی رضای او خارج نشود و اگر در صراط مستقیم قرار بگیرد به این مهم دست پیدا کرده که نزدیکترین راه در رسیدن به هدف صراط مستقیم است و زودتر به نتیجه خواهد رسید.هر چه فرد در نظر خدا محبوب تر باشد رسیدن به هدف والایی که او را برای آن در نظر گرفته اند حساس‌تر و مهم‌تر است. لذا اگر در مسیر منحرف شود او را با نشانه ها و اتفاق‌هایی متوجه می کنند و اگر باز متوجه نشود گوشمالی برای افراد مقرب، سخت تر از افراد معمولی است.
نشنیدی می گویند: «حسنات الابرار سیئات المقربین» و یا «آنکه در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند». حال تو باید غافل نباشی و پیام مرکز فرماندهی نظام آفرینش را بگیری. در زندگی بزرگان آمده که ایشان تصمیم به نوشتن شرح دیوان شعری را از شعرای بزرگ گرفتند. ایشان می گفتند در سحری که تصمیمم قطعی شد، حس کردم که مورد رضای خدا نیست و نباید برای این تصمیم وقت صرف کنم؛ دست نگه داشتم. چیزی نگذشت که مقدماتی آماده شد و من توانستم کتابی در تفسیر قرآن بنویسم.
در اینجا می بینیم کار اولی که ایشان تصمیم داشتن هم کار مفیدی بود لکن پروردگار سرمایه بزرگتری برای ایشان قرار داده بودند و حیف بود که ایشان خود را خرج کمتر از آنچه توان دارد بکند. زندگی مسیر خود را دارد و برای هر کس بنا به تدبیر الهی راهی باز می شود و گاهی راهی در زمانی باز می شود و دزمانی دیگر باز نمی شود. بهر حال باید تلاش کرد و مطمئن بود که در هر گره و گشایشی حکمتی نهفته است و در پس هر واقعه ای پیامی نهفته است.
در این سرای حیات من و تو آفریده شده ایم تا مسجود ملائکه باشیم. من و تو برای زندگی معمولی و خورد و خواب و عیش و عشرت آفریده نشدیم، گرچه می خوریم ولی خوردنمان هدف نیست؛ گرچه می خوابیم و می پوشیم و در زندگی از لذایذ مشروع استفاده می کنیم لکن هدفمان آنها نیستند و رسیدن به کمال مطلوب الهی، هدف است. ما از هر نعمتی در دنیا با رضایت خدا استفاده می کنیم و هر امر دنیایی را به خودی خود نمی طلبیم که اگر بطلبیم زیان کرده ایم. هر امر دنیا پلکان و مستمسک آخرت که باشد در دو دنیا برد کرده ایم. ازدواج مطلوب و مشروع حق است و من ازدواج می کنم تا راه های شیطان را به خود ببندم تا در بندگی خدا موفق تر باشم. من می خورم از حلال با شرایط رضایت الهی ولی نه چون خوردن لذت دارد، بلکه می خورم تا بتوانم نیرو داشته باشم بندگی خدا کنم. می پوشم از حلال برای رضایت حق نه برای فخر فروشی و... .
هر امری در دنیا اگر رو به سوی آخرت و رضای الهی داشته باشد مورد تأیید خداست و اجر دارد. لکن بعد از آن باید دنبال خوب‌تر بود. باید بدنبال بهترین بود تا به سوی کمال حرکت کنی. کامل ترین کمال خود اوست پس تو باید برای رسیدن به او تلاش کنی. از او مدد بخواه و بدان از تو حرکت از خدا برکت.
راحله یونسی
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط:
